Wederom een bezwerend album van deze Finnen. Net als Kivenkantaja gaat men hier weer een flink progressieve kant op. De twee nummers zijn beide atmosferische hoogstandjes waarbij de folkinvloeden op een laag putje staan en de sound meer uitgesponnen black metal met lichte doom- en proginvloeden genoemd kan worden. Opener Jäästä Syntynyt / Varjojen Virta is wat zweveriger, terwijl afsluiter Tuleen Ajettu Maa de stevigste van de twee is. De uiteindelijke sound is wat te vergelijken bij vlagen met de Nordland albums van Bathory, maar dan vooral veel symfonischer. Ik kan wederom niet anders dan zeggen dat het hier een absoluut meesterwerkje betreft, al vind ik Kivenkantaja toch net iets beter door het feit dat de nummers daar makkelijker in mijn geheugen genesteld staan. Alsnog mag dat geen minpunt genoemd worden, V is gewoon een fantastisch album.
Voorlopige tussenstand:
1. Kivenkantaja
2. V: Hävitetty
3. Verisäkeet
4. Suden Uni
5. Voimasta Ja Kunniasta
6. Tämä Ikuinen Talvi