menu

Xiu Xiu - Fabulous Muscles (2004)

mijn stem
3,72 (78)
78 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: 5 Rue Christine

  1. Crank Heart (3:19)
  2. I Luv the Valley OH! (2:59)
  3. Bunny Gamer (B) (2:40)
  4. Little Panda McElroy (B) (4:25)
  5. Support Our Troops OH! (Black Angels OH!) (4:46)
  6. Fabulous Muscles [Mama Black Widow Version] (4:10)
  7. Brian the Vampire (2:38)
  8. Nieces Pieces [Boat Knife Version] (3:33)
  9. Clowne Towne (3:50)
  10. Mike (5:14)
totale tijdsduur: 37:34
zoeken in:
avatar van Martin Visser
4,5
Dit is mijn eerste kennismaking met Xiu Xiu. Ik heb 'm voorlopig 4* gegeven, maar mijn eindoordeel heb ik nog niet klaar. Wat een intense plaat is dit zeg! De eerste keer luisterde ik 'm op mijn koptelefoon en ik kon 'm toen na een paar nummers niet meer verder luisteren. Zo heftig, zo intensief. Deze plaat moet je langzaamaan leren kennen. Voorlopig is die kennismaking zeer de moeite waard.

avatar van Martin Visser
4,5
Heftig, hard, geniaal

Soms hoor je van die platen, waarvan je in eerste instantie van je à propos bent. Je luistert er naar en weet even niet wat je ermee moet. Is dit mooi? Is dit afstotelijk? Waarom blijf ik dit luisteren? Hoe moet ik dit plaatsen? Vorig jaar had ik dat met Antony & the Johnsons. Overigens vond ik dat meteen prachtig mooi, maar ik had wel even nodig om de emotionele lading van de muziek te laten bezinken.

Onlangs luisterde ik voor het eerst een plaat van Xiu Xiu, een Amerikaanse experimentele electronica/punk-band die onder leiding staat van Jamie Stewart. Mijn kennismaking verliep via Fabulous muscles uit 2004. Niet iedereen vindt dit de beste Xiu Xiu-plaat, maar mij greep ie in ieder geval wel meteen bij de lurven. De eerste keer draaien zat ik niet helemaal uit. Ik luisterde op mijn koptelefoon en kon de hoeveelheid emotie, dramatiek en ellende niet in zijn geheel aan. Na een nummer of vijf, zes heb ik de plaat terzijde gelegd. Ondertussen ben ik iets meer gewend en heb de distantie die nodig is de hele plaat om me in te laten werken.

Om een indruk te geven van de sfeer van de plaat hier wat typeringen:

Intens
Overstuur
Sexueel
Dramatisch
Theatraal
Complex
Provocerend
Therapeutisch
Overweldigend
Exhibitionistisch

En dit alles in een verrassende en verwarrende electronische muziekstijl. Elk nummer is een werkstuk op zichzelf en alle nummers zijn dan ook volstrekt anders. Soms rustig, beheerst en met een herkenbare opbouw. De andere keer explosief, vol harde geluiden, tonen en een complex verloop. Maar altijd zeer en zeer intens. De emotie spat er vanaf. Allmusic.com omschrijft treffend: “Stewart either whispers obsessively or shout-sings, as if he's trying to drown out his own thoughts”. Dát beklijft: dat het muzikale brein hierachter zijn ideeën, ervaringen, frustraties, problemen en trauma’s via deze muziek vorm wil geven. Alles wat in dat brein omgaat, moet eruit. Zowel de creativiteit als de persoonlijke emotie. En die gaan een intieme samenwerking aan die leidt tot deze zeer krachtige vorm van muziekmaken.

Dat hier een gekwelde, getourmenteerde ziel musiceert, komt ook duidelijk in de teksten tot uiting. Bijvoorbeeld in Little panda McElroy:

” I can stop lying,
I can stop punching my own face
I can stop stealing money,
I can stop hating my own heart
I can do it
Because of you”


En dit is dan nog een liefdesliedje, begeleid door heel intense electronica-tonen en –akkoorden. Soms zwelt de muziek heel hard aan, waardoor de kwestbaarheid en intensiteit van de zang en teksten wordt versterkt.

Het is niet altijd precies duidelijk waar Stewart over zingt of wat hij exact bedoelt. Support our troops oh! (Black angels oh!) lijkt een anti-oorlogslied, maar het is soms gissen wat precies bedoeld wordt. Fabulous muscles (Mama black widow version) lijkt een verwerking van een traumatische sexuele ervaring, maar helemaal zeker is het niet. Met name dat nummer is rauw en hard:

Cremate me after you cum on my lips
Honey boy place my ashes in a vase


en:

Kneeling down before the now familiar flesh
Of your deformed penis
Wigging out before the unfamiliar flesh
Of my broken neck


Of het een concrete jeugdervaring betreft, of juist meer over sexueel geweld tussen volwassenen gaat, is niet duidelijk. De sfeer zet Stewart wel scherp neer en die laat je dit nummer met afschuw beluisteren.

Clowne towne is een van de weinige nummers die dicht bij een conventioneel liedje blijven. Niet alleen electronische poespas en omlijsting, maar ook een akoestische gitaar, een duidelijke melodielijn, het is bijna mee te zingen. Maar dan wel weer zo volstrekt anders en origineel aangepakt dat het absoluut geen niemendalletje dreigt te worden. En om er zeker van te zijn dat het allemaal niet te gewoontjes wordt, sluit Xiu Xiu direct daarna af met de electronische collage Mike, met veel geluiden dreigende tonen en mysterieuze en ongrijpbare zang.

Hoogtepunt op de plaat is I luv the valley Oh!. Het is indringend, hard en emotioneel. Stewart zingt zijn longen uit zijn lijf en schreeuwt het uit. De teksten lijken te gaan over zelfmoord in de familiekring waarover Stewart zijn moeiten bezingt. De stevige muziek ondersteunt op een geweldige manier de felle zang. En hoewel het nummer hard is in geluid en zang, ontroert het toch. De emotie slaat over op de luisteraar en dit is nou typisch zo’n nummer dat je niet altijd kan aanhoren. Er zit zoveel boosheid, angst en gekte in, dat trek je gewoon niet altijd.

Sietse
ik heb niet heel het verhaal gelezen, maar ik geloof dat het wel klopt

wou me alleen aansluiten bij de laatste paragraaf. Wat is dat nummer goed zeg. I luv the valley oh! is zo ontzettend goed. Gaat door merg en been...

je moet ook eens die laatste (ben ff de naam kwijt) proberen, staan ook een paar van dat soort nummertjes op.

sxesven
En ook ik sluit me daarbij aan: I Luv the Valley OH! is zo ontzettend geniaal, da's niet te bevatten - en dus ook mijn favoriet van deze plaat. Tevens van 3.5* naar 4* geschopt.

De laatste was overigens La Forêt.

Sietse
juist die...

avatar van timhardt
1,0
Geprobeerd, tot tweemaal toe, maar nee, niets voor mij.

dani
Eén van de meest intense platen die ik ken. I Luv the Valley OH! toch wel als hoogtepunt, alhoewel Brian the Vampire ook door merg en been gaat. Prachtig getergde stem, vreemd vervormde geluiden. Een album waarvan ik letterlijk ga zweten. En dat zegt toch wat, fysieke uitputting!

Sietse
Martin Visser schreef:

Hoogtepunt op de plaat is I luv the valley Oh!. Het is indringend, hard en emotioneel. Stewart zingt zijn longen uit zijn lijf en schreeuwt het uit. De teksten lijken te gaan over zelfmoord in de familiekring waarover Stewart zijn moeiten bezingt. De stevige muziek ondersteunt op een geweldige manier de felle zang. En hoewel het nummer hard is in geluid en zang, ontroert het toch. De emotie slaat over op de luisteraar en dit is nou typisch zo’n nummer dat je niet altijd kan aanhoren. Er zit zoveel boosheid, angst en gekte in, dat trek je gewoon niet altijd.


Nu wel helemaal gelezen en wil hier nog even aan toevoegen dat dit nummer inderdaad over zelfmoord in de familie gaat, nl. over zijn beide ouders die zelfmoord hebben gepleegd.
Het nummer gaat over hier mee om te gaan en de vraag of hij nu ook zelfmoord zou moeten plegen...het zit nu eenmaal in de familie...

avatar van dix
5,0
dix
Mijn eerste kennismaking met deze muziek verliep ongeveer gelijk als indertijd met de eerste maal dat ik Big Black hoorde (ook al is de muziek niet direct vergelijkbaar). Een buitengewoon ongemakkelijk gevoel, echt oprecht nare muziek die je van je stuk kan brengen, en dat in mijn geval ook deed. Xiu Xiu maakt onaangename muziek in de beste zin van het woord.

Live zijn ze trouwens een stuk aimabeler. Ik verwachtte het spreekwoordelijke hoopje mens met veel apparatuur om achter te verschuilen, maar niets bleek minder waar. Jamie Stewart is een buitengewoon energieke podiumverschijning, haast een sportschool-type. En het bleek zowaar mogelijk om de bezongen ellende uit de nummers op zo'n wijze te brengen dat je met een monter gevoel de zaal weer uitstapt.

Voor de rest kan ik me wel aansluiten bij wat mensen hiervoor over Xiu Xiu schrijven, het is een bizondere band en wat mij betreft is deze CD ook hun meest geslaagde (wel jammer dat ie aanvangt met een van de mindere nummers, waar The Cure iets teveel in doorklinkt). Mijn favorieten: het tekstueel uitermate bizarre titelnummer, en de zeer wrede anti oorlogs-song 'support our troops'

"why should I care if you get killed"

avatar van Omsk
3,5
Dit soort ontdekkingen zijn ongezond voor me.

Sietse
Hoezo?

handsome_devil
Dat vroeg ik me eigenlijk ook al af.

avatar van Paalhaas
3,0
Stelletje detectives. Overduidelijk heeft de muziek een negatieve invloed op zijn geestelijke welzijn.

avatar van dix
5,0
dix
Paalhaas schreef:
Stelletje detectives. Overduidelijk heeft de muziek een negatieve invloed op zijn geestelijke welzijn.

en/of portommonnee

handsome_devil
De verklaring van Paalhaas lijkt me een logischere.

glimlicht
Mijn eerste kennismaking met het genie Jamie Stewart,
deze plaat weet me nog altijd te raken.

"Fabulous Muscles" was de allereerste keer flink slikken,
nog nooit had ik zoiets gehoord.

"I Luv The Valley" met de ijzingwekkende schreeuw en het "lalalalalala".

Intense teksten/zang en een ontroerende manier van begeleiding,
sommige noise stukken komen zelfs heel dramatisch en bedroefd over. Heel bijzonder dit.

4,5

handsome_devil


A Promise en Knife Play zijn zeer zeker ook aanraders En La Foret natuurlijk ook

glimlicht
Ok ik ga me er helemaal in verdiepen
zal wel een bijzondere ervaring gaan worden..

avatar van Rayaccos
2,5
Dit is zo'n album die pas echt goed beviel tijdens een bezopen avond...nuchter kan ik eigenlijk niet naar luisteren.

avatar van Yamato
4,0
Net weer eens opgezet. Blijft een intense plaat. Bij vlagen voel ik me zelfs van mijn gemak gebracht door de combinatie van muziek met er niet omheen draaiende teksten. Dit zie ik echter toch wel als een verdienste van Xiu Xiu. Het is het soort ongemak dat je aan het denken zet.

avatar van Dudeness
4,0
Pas voor het eerst valt me nu eigenlijk écht op hoe intens en "urgent" (met een intensiteit balancerend op de grens tussen waanzin en totale wanhoop) dit klinkt. Zoals ook Yamato kwam te zeggen...

Toch maar 4.5

avatar van Juul1998B
4,0
Hele experimentele en aparte plaat.
Het geeft me een beetje de auditieve versie van "de backrooms"
Maar toch heel vet dit hoor, je blijft toch luisteten en ik hoor steeds iets nieuws.
4*

Gast
geplaatst: vandaag om 10:42 uur

geplaatst: vandaag om 10:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.