Iron Maiden - The Number of the Beast (1982)

Even inhakend op de 'duivelse' verhalen en anekdotes; op de hoes van opvolger Piece of mind staat eveneens een stukje uit het bijbelboek Openbaringen gedrukt. Met daarin een, in mijn ogen althans, poging om de ophef die The number of the beast teweeg bracht een beetje in het juiste perspectief te plaatsen. Een soort verzoen poging o.i.d.. Want het stukje dat op Piece of mind gedrukt staat is een een stuk minder confronterend. Sterker; het staat bijna haaks op het andere stukje. Het vreemde is echter dat je daar nooit iets over leest of hoort. Blijkbaar niet interessant genoeg voor de media maar ik zou weleens willen weten wat de aanzet is geweest voor de band om dat op Piece of mind te zetten. Druk van de maatschappij? De manager?

Leuk vielip, daar ga ik eens induiken. Is mij indertijd nooit opgevallen, maar heb warme herinneringen aan de eerste keer dat ik die plaat hoorde!

Dat jou dat nooit is opgevallen dat is een klein wonder (om een beetje in Bijbelse termen te blijven ) Maar dat is precies de indruk die ik altijd heb gehad; totaal geen aandacht aan geschonken in de pers destijds. Als het maar evil en duivels is dan duikt de hele wereld er bovenop en moet er wat van worden gevonden. Maar als het een relatief (!) brave tekst als op Piece of mind is dan wordt het ter kennisgeving aangenomen.

Dat is een goede en terechte vraag! Ik denk dat het me nooit opviel omdat ik de plaat nooit in huis heb gehad, ook niet te leen. Van een degelijke hoesstudie is het nooit gekomen, ik deed het met de audio van een opgenomen cassettebandje.
Die tape is uiteraard verloren gegaan en pas via streaming is Piece of Mind in volle audio-omvang teruggekeerd. Ben 'm op dit moment weer eens aan het afspelen, morgen mijn verhaaltje over die klassieker.

Ah oké ja dat klinkt logisch. Ik had ook eerst alles op tape maar niet veel later volgden de lp's die ik van een klasgenootje voor een mooi prijsje mocht overnemen. Die hoezen hebben m'n vrienden en ik uren naar zitten loeren om elk detail in ons op te nemen. Onnodig te zeggen dat Somewhere in time daarbij het meeste indruk maakte. Niet alleen qua artwork overigens maar dat terzijde.

Wie de moeite had genomen om de teksten ook te lezen, zou zich ook de moeite hebben kunnen besparen om in de ophefmodus te schieten.
In die zin zijn we eigenlijk geen zak opgeschoten de afgelopen 40 jaar.

Sterker nog, er wordt daar ook een liedje aan Openbaringen gewijd.

Ik zal het tekstvel er eens bij pakken. Ophef om niks moeten we niet hebben

Laten we niet vergeten dat een beetje ophef ook weer voor extra media aandacht zorgde. Reken maar dat de band én Rod Smallwood hier goed over nagedacht hadden.

Wetende dat geen hond zich er echt in verdiepen zou, ongetwijfeld ja

Toen ik een jaar of 13 a 14 was begon mijn muzieksmaak en natuurlijk bijpassende imago zich te vormen. Tegenwoordig is mijn muzieksmaak wat breder, maar het spitste zich in die jaren toe op punk, grunge en metal. Genres die volgens veel tijdgenoten niet zo bij elkaar hoorde, maar ik vond het heerlijk om dan weer een album van NoFX voluit te zetten, opgevolgd door Nirvana en afgerond door Prong of Metallica.

Binnen de metal was er één plaat die ik mijn hele jeugd heb grijs gedraaid en dat was The Number of the Beast. Uiteindelijk denk ik dat een album als Powerslave nog net wat beter is, maar van dit album kan ik elk nummer dromen. Het gekke is dat ik ook lang maar één album heb gedraaid en pas op latere leeftijd meer ben gaan luisteren.

Op de één of andere manier is het er ook nooit van gekomen om Iron Maiden te bezoeken, wat dit jaar dan eindelijk gaat gebeuren in de Ziggo. Erg benieuwd.