menu

Was (Not Was) - Born to Laugh at Tornadoes (1983)

mijn stem
3,25 (6)
6 stemmen

Verenigde Staten
Funk
Label: Geffen

  1. Knocked Down, Made Small (Treated Like a Rubber Ball) (3:05)
  2. Bow Wow Wow Wow (3:10)

    met Mitch Ryder

  3. Betrayal (3:04)
  4. Shake Your Head (Let's Go to Bed) (3:55)

    met Ozzy Osbourne

  5. Man Vs. the Empire Brain Building (4:00)
  6. (Return to the Valley of) Out Come the Freaks (4:21)
  7. Professor Night (4:10)
  8. The Party Broke Up (2:14)
  9. Smile (3:13)

    met Vinnie Vincent

  10. Zaz Turned Blue (4:19)

    met Mel Tormé

totale tijdsduur: 35:31
zoeken in:
4,0
1 stem maar? Gemiste kans staan toch best 'grappige' party nummers op. Shake your head met Ozzy bijvoorbeeld "You can't mary the bosses daughter" uh huh .
Maar ook mooie melancholische songs als Zaz Turned Blue. En dan vergeet ik oom nog 'The Party Broke Up. Misschien wat flauw maar ach in de tijd van de 'DOOM'.

avatar van RonaldjK
3,5
geplaatst:
In 1983 las ik in Oor de recensie van een groep met de rare naam Was (Not Was). De enige reden dat ik geïnteresseerd was, lag in het feit dat op Born to Laugh at Tornadoes een gastrol was voor Ozzy Osbourne. Die trok met het zinnetje "You can't mary the bosses daughter" de aandacht, want dat was precies wat hij wél had gedaan door Sharon Arden te trouwen.

Toen de plaat in de bieb belandde, kon ik de verleiding niet weerstaan, ook al wist ik dat ik mij ver buiten mijn popsmaak begaf. De groep bestond uit de broers David en Don Was, die de hipste digitale geluidjes boden die 1983 kende. MuMe classificeert dit als funk, maar op dit album klinkt veel meer. Vooral opgewekte poprock vol ironie en knipogen, waarbij invloeden uit diverse genres tot en met jazz klinken. Naast Shake Your Head met Osbourne (aangename oorwurm) vond ik het afsluitende Zaz Turned Blue mooi, een ballade met crooner Mel Tormé. Zelden iemand zo ontspannen horen zingen.

Inmiddels herken ik meer hoogtepunten: de licht rockende opener Knocked Down, Made Small, Bow Wow Wow Wow dat wegheeft van de B52's of de hit Ghostbusters van Ray Parker Jr. Bij Betrayal moet ik denken aan In the Air Tonight van Phil Collins.
Professor Night heeft qua geluid weg van The Human League - of Hall & Oates? The Party Broke up klinkt als een voorloper van de digitale presentator Max Headroom later dat decennium en op het opgewekte popliedje Smile speelt gitarist Vinnie Vincent van Kiss mee.
Minder pakkend is Man vs. the Empire Brain Building, maar de herhaalde regel "I walk the line with Johnny Cash" trekt wel de aandacht.

Wat ik volkomen heb gemist is dat Shake Your Head als heropname in '92 een hit werd. Hierbij werd Osbourne vergezeld door actrice Kim Basinger en inmiddels klinkt jaren '90 house; de zanglijnen zijn compleet gewijzigd. Veel liever hoor ik de eerste versie.
En om mijn beeld verder te ruïneren: de gebroeders Was zíjn helemaal geen broers, maar jeugdvrienden, ontdekte ik zojuist. Nou ja, doet het ertoe? Aangenaam popplaatje van een duo met altijd onverwachte gastmusici, dat vijf jaar later hun eerste hit zou scoren met Walk the Dinosaur, te vinden op de opvolger.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:55 uur

geplaatst: vandaag om 10:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.