In 1983 las ik in Oor de recensie van een groep met de rare naam Was (Not Was). De enige reden dat ik geïnteresseerd was, lag in het feit dat op
Born to Laugh at Tornadoes een gastrol was voor Ozzy Osbourne. Die trok met het zinnetje
"You can't mary the bosses daughter" de aandacht, want dat was precies wat hij wél had gedaan door Sharon Arden te trouwen.
Toen de plaat in de bieb belandde, kon ik de verleiding niet weerstaan, ook al wist ik dat ik mij ver buiten mijn popsmaak begaf. De groep bestond uit de broers David en Don Was, die de hipste digitale geluidjes boden die 1983 kende. MuMe classificeert dit als funk, maar op dit album klinkt veel meer. Vooral opgewekte poprock vol ironie en knipogen, waarbij invloeden uit diverse genres tot en met jazz klinken. Naast
Shake Your Head met Osbourne (aangename oorwurm) vond ik het afsluitende
Zaz Turned Blue mooi, een ballade met crooner Mel Tormé. Zelden iemand zo ontspannen horen zingen.
Inmiddels herken ik meer hoogtepunten: de licht rockende opener
Knocked Down, Made Small, Bow Wow Wow Wow dat wegheeft van de B52's of de hit
Ghostbusters van Ray Parker Jr. Bij
Betrayal moet ik denken aan
In the Air Tonight van Phil Collins.
Professor Night heeft qua geluid weg van The Human League - of Hall & Oates?
The Party Broke up klinkt als een voorloper van de digitale presentator
Max Headroom later dat decennium en op het opgewekte popliedje
Smile speelt gitarist Vinnie Vincent van Kiss mee.
Minder pakkend is
Man vs. the Empire Brain Building, maar de herhaalde regel
"I walk the line with Johnny Cash" trekt wel de aandacht.
Wat ik volkomen heb gemist is dat
Shake Your Head als
heropname in '92 een hit werd. Hierbij werd Osbourne vergezeld door actrice Kim Basinger en inmiddels klinkt jaren '90 house; de zanglijnen zijn compleet gewijzigd. Veel liever hoor ik de eerste versie.
En om mijn beeld verder te ruïneren: de gebroeders Was zíjn helemaal geen broers, maar jeugdvrienden, ontdekte ik zojuist. Nou ja, doet het ertoe? Aangenaam popplaatje van een duo met altijd onverwachte gastmusici, dat vijf jaar later hun eerste hit zou scoren met
Walk the Dinosaur, te vinden op de
opvolger.