menu

Elbow - Asleep in the Back (2001)

mijn stem
3,84 (391)
391 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: V2

  1. Any Day Now (6:17)
  2. Red (5:11)
  3. Little Beast (4:15)
  4. Powder Blue (4:31)
  5. Bitten by the Tailfly (6:16)
  6. Asleep in the Back * (3:47)
  7. Newborn (7:36)
  8. Don't Mix Your Drinks (3:16)
  9. Presuming Ed (Rest Easy) (5:26)
  10. Coming Second (4:56)
  11. Can't Stop (4:36)
  12. Scattered Black and Whites (5:30)
  13. Powder Blue [The Noisebox EP Version] * (4:37)
  14. Red [The Noisebox EP Version] * (3:31)
  15. Theme from Munroe Kelly [The Noisebox EP Version] * (5:47)
  16. Can't Stop, [The Noisebox EP Version] * (4:21)
  17. Bitten by the Tailfly [Live at the Astoria] * (6:22)
  18. Coming Second [Live at the Astoria] * (5:10)
  19. Don't Mix Your Drinks [Live at the Astoria] * (3:46)
  20. Can't Stop [Live at the Astoria] * (5:19)
  21. Scattered Black and Whites [Live at the Astoria] * (6:27)
  22. George Lassoes the Moon [Live at the Astoria] * (3:27)
  23. Newborn [Live Radio 1 Steve Lamacq Session] * (2:59)
  24. Don't Mix Your Drinks [Live Radio 1 Steve Lamacq Session] * (2:13)
  25. Red [Live Radio 1 Steve Lamacq Session] * (4:57)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur: 57:50 (2:00:33)
zoeken in:
avatar van Suicidopolis
3,5
Had hier ooit eens een nummer van gehoord, met name Powder Blue, ergens met de MuMe Ladder denk ik. Als gevolg van die aangename luisterervaring had ik dit album dan ook terstond toegevoegd aan mijn "in de gaten houden" lijstje... om alsnog een tijdje later in mijn vergetelheid te raken.

Tot ik een tijdje geleden nog eens een tweedehands platenzaak binnenstapte met de intentie van daar gewoon nog eens twee uur alle bakken te doorbladeren, en dan met dingen naar huis te stappen waar ik anders nooit mee naar huis zou stappen. Dit album zat daar ook bij. Die blauwe hoes, die herinnerde ik me nog van toen ik na die bewuste kennismaking met Powder Blue op zoek ging naar wie dat bandje, en welk album, dit nu feitelijk was? En alhoewel ik mij geen noot meer van dat nummer kon herinneren, werd een zekere aangename herinnering naar boven gebracht, alsook het feit dat ik dit album toen als "zeker nog eens kopen" had gebrandmerkt. Aangenaam genoeg dus om het risico van die 8€ te nemen.

Beklagen doe ik mij dat zeker niet! Dit album heeft iets... spookachtigs, iets nevelachtigs. Als ik ernaar luister heb ik gevoel dat ik mij in een soort van mist bevind, een soort van spooknevel. Telkens je het probeert te grijpen, verdwijnt het, of glipt het gewoon door je vingers. Alsof deze muziek op één of andere manier niet meer deel uitmaakt van de wereld der levenden. Het kruipt ook onder m'n vel allemaal, langzaam, traag, maar zeker. Het heeft zoiets... ijls. Toen ik dit album voor de eerste keer hoorde, verwachtte ik me ook meermaals aan een uitspatting in sommige nummers, maar die kwam er maar nooit, wat dat ijle, dode, ongrijpbare nevel-sfeertje alleen maar versterkte. Er zit een soort van bizarre buitenaardse rust ingeprent in het sonische landschap van dit album.

Paar schitterende tekstuele passages ook, met bovendien toch wel een one-liner die me hartelijk heeft doen lachen, en dan niet verkeerd bedoeld, toen ik hem voor de eerste maal hoorde:
Guy Garvey schreef:
I'll be the corpse in your bathtub
Useless

Brilliant vind ik hem.

Fijne productie ook. Leuke verrassing om hier Ben Hillier, verantwoordelijk voor o.a. de twee laatste Depeche Mode albums, weer eens achter de knoppen tegen te komen.

Maar wat ik dan weer niet snap, is dat ik ondanks deze lofbetuiging gevoelsmatig toch niet verder dan een 3,5* ervaring kom. Stemmen is en blijft, voor mij alsnog, puur iets wat met je gevoel te maken heeft, en werkelijk waar, ik snap het echt niet, maar 3,5* it is, terwijl mijn verstand mij verteld dat dit album eigenlijk meer waard is. Ik kan mezelf er gewoon niet zo in verliezen als ik wel zou willen. Misschien heeft het te maken met dat gevoel van ongrijpbaarheid dat ik eerder aanhaalde...

avatar van DirkM
4,5
Ook Asleep in the Back mag er zijn. Naar mijn mening heeft dit album een iets urgentere sfeer dan de latere albums van Elbow. Maar voordat ik ga vergelijken; eerst de muziek zelf maar eens de kans geven. Er zit iets ongemakkelijks in dit album, die het zowel aantrekkelijk als moeilijk om te luisteren maakt.

Volgens mij is Asleep in the Back vooral een sfeer-album. De lange uitgesponnen nummers, waarin veel herhalingen zitten, zorgen voor een epische sfeer. Soms denk je dat er een climax komt, maar meestal loopt het nummer anders af dan gedacht. Zoals in Powder Blue, als het eindigt met brekend glas. Er hangt een loomheid en traagheid over die tegelijk de kracht en zwakte van het album is, en zowel rust als onrust veroorzaakt.

Al tijdens de openingstrack ben ik verkocht. Hoewel het nummer ruim 6 minuten duurt, had het van mij zo nog wat langer mogen doorgaan. Guy Garvey die gejaagd zingt met zijn krachtige en bij vlagen breekbare stem, ongekend schoon. Mijn volgende favoriet is Powder Blue, onder andere vanwege de tekst I'm proud to be the one you hold when the shakes begin. Volgens mij gaat het over een stel waarvan de één epilepsie heeft, of waarschijnlijker vanwege alcohol/druggebruik een insult krijgt. De titel gaat niet voor niets over poeder.

Tot en met Newborn zit ik er lekker in en is het niveau hoog. Daarna wordt het mijns inziens wat minder, met name Presuming Ed en Coming Second vind ik niet erg bijzonder. Gelukkig staat er nog een heerlijk toetje te wachten, want ik weet niet of ik zonder Scattered Black and Whites het einde van dit album telkens zou halen. Wat mij betreft een perfecte afsluiter van een erg volwassenen debuutalbum. Petje af!

avatar van JoostBo
4,0
Asleep in the Back is een album van een band met een lange voorgeschiedenis. Elbow was al tien jaar aan het ploeteren voordat deze plaat verscheen. Nadat zij de opnames hadden voltooid, werden ze gedumpt door hun label, waardoor ze ook nog eens opnieuw konden beginnen...

Gelukkig kennen de heren van Elbow een ongekend doorzettingsvermogen waardoor het uiteindelijk allemaal nog goed is gekomen. Dit album is er een die maar moeilijk het achterste van z'n tong laat zien, maar gelukkig zijn er de singles die een eerste opening bieden. Red, Powder Blue en Newborn laten veel klasse horen, vooral qua teksten.

Geen stompzinnige rijmelarij, integendeel, teksten die je tot de verbeelding spreken. "I'll be the corpse in your bathtub, useless..." Wellicht moeilijk om daar een voorstelling bij te maken, maar het is een krachtige opening die je kunt onthouden.

Helaas is Asleep in the Back niet van begin tot eind van een gelijkwaardig niveau. Met Bitten By The Tailfly en Coming Second vliegen ze qua bombast nog uit de bocht. Dat hebben ze later met Grounds for Divorce een stuk beter gedaan. Toch telt dit album een aantal nummers die tot het beste van de band gerekend mogen worden: naast de genoemde singles de afsluiter Scattered Black and Whites dat nog altijd een publieksfavoriet is.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:06 uur

geplaatst: vandaag om 07:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.