Klaatu - 3:47 Est (1976)

Erg maf plaatje dat ook nog eens de allermafste cover allertijden heeft opgeleverd want The Carpenters hebben vervolgens Calling Occupants nog opgenomen.

Heeft ook een erg maffe voorgeschiedenis. De namen van de bandleden werden door de platenmaatschappij angstvallig geheim gehouden. Hierdoor kwamen de mafste geruchten de wereld in. Vanwege de enigszins Beatlesque muziek geloofden sommigen zelfs dat de Beatles waren herrezen (Lennon leefde toen uiteraard nog). Uiteindelijk bleek het (als mijn geheugen me niet in de steek laat) om een stel Canadese studiomuzikanten te gaan.
Al met al vond en vind ik dit toch best een leuk plaatje. En erg Brits, ondanks de Canadese afkomst.

Er is zelfs ooit nog een of andere house versie van gemaakt, ik heb geen idee door wie, maar ik hoorde het laatst in de sportschool.

Jeugdsentiment. Ik heb het album zelf niet maar ken het uit de vroegere platenkast van mijn oudere broer.

Alleen al vanwege het titelnummer het beluisteren waard. Nooit geweten dat ze uit Canada kwamen.

Jackie Clune.


Titelnummer?

Ja die mis ik ook ff, de officiele titel van deze plaat 3:47 Est, echter dan kan ik nog geen titel herkennen.

Ja sorry, foutje.
Ik bedoel Calling occupants.........
Voor mij is dit nummer zo bepalend voor deze CD dat ik blijkbaar had aangenomen dat het album ook zo heet.

Was trouwens een betere titel geweest dan de echte!

Het waren dus een drietal muzikanten die onder de vleugels van producer Terry Brown een deal kregen bij een kleine platenmaatschappij in Canada. Echter, zij gingen daarmee akkoord op voorwaarde dus dat hun identiteit geheim bleef. Hun gedachte was dat de muziek voor zichzelf zou moeten spreken, ze wilden gewaardeerd worden op basis van hun muziek, niet om hoe ze er uit zagen.

Capitol Canada ging de plaat distribueren voor die kleine maatschappij en uiteindelijk kwam de plaat ook in Amerika terecht alwaar ze ook werden getekend. Naar het schijnt de enige keer dat er ooit een band totaal ongezien is getekend. Toen dan ook het Beatle-gerucht op gang kwam en Capitol naar hen werd gevraagd kon Capitol naar alle eerlijkheid antwoordden dat ze de band nog nooit hadden ontmoet. Dat plus het feit dat the Beatles in de VS ook op Capitol zaten versterkte dat allemaal nog eens.

Uiteindelijk heeft het de band wel de das om gedaan dat zo onbekend wilden blijven. Jammer want de albums die na dit debuut kwamen zijn ook zeker de moeite waard. Krijg binnenkort daar de Canadese remasters van binnen en zal ze dan toevoegen.

Hmm, ik vind juist alleen deze en Hope errug sterk de rest vind ik maar slappe platen.

Dit waren zogenaamd The Beatles onder een pseudo-naam. Dat gerucht deed toen toch de rondte.

Nou, het waren ze dus niet. Ik zoek deze platen van Klaatu, ik ken van dit album helaas Calling Occupants, dat ik in een vermakelijke maar goede versie van THE CARPENTERS ken.

Wie heeft deze aparte plaat thuis eigenlijk??

Ik heb deze plaat. Waarom vraag je?

Er was inderdaad destijds het gerucht dat dit het nieuwe Beatles album was en het album komt soms ook een beetje Beatles achtig over.

Klaatu even naar jaren weer beluisterd en er komt nog een 1/2 * erbij. Instrumental gezien en met al de Beatles typische effekten had het inderdaad (speciel bij Calling Occupants en Subrosa) een Beatles album kunnen zijn. Stylistisch gezien is het een mixture of Sgt Pepper, Yellow Submarine en een beetje White Album. Het gerucht deztijds was dat de Beatles al weer samen zijn en in het studio een nieuwe sound creeerd hebben en om zeker te zijn of deze sound ook bij de fans aan komt dan deze plaat onder een pseudo naam op de markt gegrooied. Op platenbeursen kom je deze plaat vaak in het Beatles vak tegen.

Aardige plaat en er is ook niets mis mee. Leuk om te hebben en te luisteren maar ook niet meer.

Ik geef er nog een halfje meer voor; " Sub-rosa Subway" en " Little Neutrino" zijn toch hele geinige songs met een hoop grappige psychedelische effecten en een mooie opbouw. 3,5*

3.5* is zeker ook ok. Site 1 van de Vinyl plaat is bij mij 4 **** maar helaas wordt dit niveau op site 2 niet gehouden en daarom van mij 3*. Hmmm...mischien toch beter 4**** stel dat het toch de Beatles zijn

Little Neutrino moet ik vanavond een keer herluisteren.

Wat een lage score hier. Zo slecht is deze muziek toch absoluut niet .

Heerlijk album van deze Canadese Beatles, maar The Carpenters vind ik vreselijk.

Typisch zo'n niet heel goed niet heel slecht album, drie sterren plus een half voor de hoes.

Dit album moet je dus zien in het licht van zijn ontstaansgeschiedenis. Men heeft er echt een paar jaar over gedaan om sterke songs te schrijven en op te nemen en van veel nummers zijn eerdere versies eerst op single verschenen en later in een afwijkende uitvoering op het album terecht gekomen. Voor die vroege versies is de 2-cd verzamelaar Sunset uitgebracht. Wat je krijgt is alle vroege singles, dit hele album in afwijkende uitvoeringen (waarbij ik track 7 en 8 zelfs prefereer boven de album-versie) en vervolgens het tweede album Hope in wat wel word genoemd de Symphonic Hope versie

Het verhaal achter die versie is dat de band het album Hope af had en daarbij gebruik had gemaakt van een Engels symfonie-orkest maar toen ze de plaat afleverden bij hun label, wilde deze hem nog niet uitbrengen omdat het debuut nog zo goed verkocht. Vervolgens ging de band terug de studio in en heeft veel van de orkestpartijen vervangen door synthesizer-partijen en ook is het geheel compleet opnieuw gemixt. Persoonlijk vind ik de Symphonic Hope versie misschien nog wel net zo mooier.

Veel te laag gemiddelde voor dit album, slaat echt nergens op. Als het The Beatles wèl waren geweest had het vast rond de 4**** gezeten. Dit is gewoon een vrij sterke plaat, punt uit.

Toen deze lp uitkwam werd er in de schrijvende muziekpers waaronder Rolling Stone bijna vanuit gegaan dat The Beatles onder het pseudoniem Klaatu in het geheim een reünie op touw hadden gezet. The Beatles die toen nog allemaal leefde werden allemaal om commentaar gevraagd. Geen commentaar was het mysterieuze commentaar van alle vier.
Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo op The Beatles lijken, er zijn wat raakvlakken maar welke popband uit die tijd had dat niet.
Wel een hele aardige plaat overigens. Maar wie nu echt achter Klaatu hebben gezeten, ik zal het niet weten.

Er van uit gaande dat Discogs zijn zaakjes op orde heeft (denk van wel) is die info vrij gemakkelijk te achterhalen: Klaatu Discography at Discogs

Info klopt en is ook al jaaaaaren bekend.

Zal best maar ik heb nooit de moeite genomen mezelf er maar enigzins in te verdiepen.
Ik ben altijd meer gedoken in de aannames en de geruchten dat het om een stiekeme Beatles reunie zal zijn gegaan. Uit nieuwschierigheid hoe dat soort onzin in 1976 ineens de wereld in werd gebracht.

Album was me vaag bekend uit het verleden. Kwam 'm tegen op vinyl tijdens een beurs voor 'weinig' en zag er goed uit. Prijs - kwaliteit verhouding van vinyl en hoes in orde. Wat er uit de groeven komt is matig en kan met niet echt boeien.

Ik vind dit best een aardig album. De opener ken ik eigenlijk beter in de uitvoering van de Carpenters (wat een mooie cover is dat!). Ook de overige nummers vind ik niet verkeerd. Bij een aantal nummers begrijp ik de hype rondom de Beatles wel, maar een nummer als 'Sir Bodsworth Rugglesby III' doet de twijfel toch verdwijnen? Wel het zwakste nummer van het album n.m.m.
De afsluiter is weer erg sterk en ook zeker geen beatles nummer.
43e in de jaarlijst 1977 van OOR en van mij 3,5*.

Mee eens, een hele mooie, veelzijdige, psychedelische, en vooral onderschatte plaat. Het doet me niet alleen denken aan de Beatles, maar in de lp zit ook een vleugje Buggles en Korgis: 4 sterren.