menu

Ray Davies - Americana (2017)

mijn stem
3,32 (20)
20 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Country
Label: Legacy

  1. Americana (4:01)
  2. The Deal (5:03)
  3. Poetry (5:05)
  4. Message from the Road (2:56)
  5. A Place in Your Heart (5:03)
  6. The Mystery Room (3:51)
  7. Silent Movie (1:11)
  8. Rock 'N' Roll Cowboys (4:21)
  9. Change for Change (3:23)
  10. The Man Upstairs (1:36)
  11. I've Heard That Beat Before (4:03)
  12. A Long Drive Home to Tarzana (4:59)
  13. The Great Highway (4:43)
  14. The Invaders (3:47)
  15. Wings of Fantasy (4:17)
totale tijdsduur: 58:19
zoeken in:
avatar van nlkink
Hier zie ik wel naar uit. Het eerste album volledig met nieuw materiaal sinds Working Man's Cafe uit 2007.

avatar van philtuper
Het nummer Poetry zojuist op radio gehoord. Klinkt veelbelovend!

avatar van Poles Apart
"Poetry" is inderdaad zeker niet belabberd. De hele plaat is trouwens opgenomen met the Jayhawks als backing band.

"Americana" heeft niets te maken overigens met het muziekgenre, Davies beschrijft/bezingt z'n observaties van de VS zo door de jaren heen, vanaf het eerste bezoek van the Kinks in de jaren '60 tot aan het heden.

Er komt ook snel nog een tweede album/deel - wat al grotendeels klaar is, opgenomen tijdens de zelfde sessies.

1,5
Tja. Ik ben een groot fan van de Kinks, en ook, de Jayhawks kan ik meestal prima hebben, maar deze combinatie pakt wat mij betreft slecht uit. De Jayhawks worden dreinerig onder de beperkte praatzang van Ray Davies, en voor Ray Davies mis ik juist in de Jayhawks/ americana stijl het puntige dat het zo goed doet bij de verhalende liedjes van Ray. Wat mij betreft een overbodige plaat. Jammer (maar om de waarde van mijn oordeel verder te beperken, de late Dylan heeft me ook nooit kunnen bekoren),

Zeker geen Kinks album als je dat mocht verwachten. Gewoon een redelijk aardig album van een 72-jarige singer-songwriter, die nog aardig bij stem is. Ook geen album dat ik regelmatig uit het rek zou pakken om te beluisteren. Poetry is ook voor mij het nummer dat er uit springt.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Eerste keer dat ik een solo album luister van Ray Davies, wel een fan van de Kinks maar vooral de hits en slechts enkele reguliere albums.

Niks mis met dit album, nergens vernieuwend, gewoon een zeer aangenaam geheel. Ik was argwanend vanwege het verwachtte Americana-gehalte maar dat blijkt erg mee te vallen. Het is gewoon een wat ingetogener album van Ray met meer elementen / invloeden uit dat genre. Maar het zijn maar smaakjes die Ray gebruikt om zijn eigen stijl mee aan te kleden. Na een eerste beluistering lijkt het ook dat de Americana invloeden iets meer aan het begin zitten en verderop subtieler worden.

In essentie is Ray Davies gewoon een singer-songwriter die via de Pop Rock van de Kinks zijn verhaaltjes aan de man bracht, daar is niets aan verandert. Het Pop Rock gedeelte is getemperd maar niet geheel afwezig in dit solo-werk. Met hem als stuwende kracht in de Kinks mag je overigens afvragen wat het echte verschil is tussen het werk daar en hier. Beiden is gedomineerd door Ray alleen in een ander genre-jasje, solo meer subtieler, ingetogener. Deze kan nog gaan groeien, voor nu 3,5*

Favorieten: I've Heard That Beat Before, The Great Highway en Wings of Fantasy

avatar van erwinz
3,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Ray Davies - Americana - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Americana, het eerste soloalbum van Ray Davies in tien jaar tijd, roept tot dusver verrassend uiteenlopende reacties op.

Het nieuwe album van de voormalige voorman van The Kinks wordt hier en daar de hemel in geprezen als onbetwist meesterwerk, maar wordt net zo makkelijk verguisd als een plaat van een muzikant die inmiddels duidelijk over zijn top heen is.

De waarheid ligt ergens in het midden. Ray Davies woont al geruime tijd in de Verenigde Staten (aan het begin van het millennium werd hij nog eens neergeschoten bij een overval in New Orleans) en gaf zijn biografie een paar jaar geleden ook de titel Americana mee.

De titel van de gelijknamige plaat verwijst vooral naar het leven van Ray Davies in de Verenigde Staten en niet zozeer naar het gelijknamige genre. Aan de andere kant laat Ray Davies zich op zijn nieuwe plaat wel begeleiden door de Amerikaanse alt-country band The Jayhawks.

Dat is voor de band uit Minneapolis overigens niet nieuw, want een maand of wat geleden schitterden ze in dezelfde rol nog op de bijzonder overtuigende plaat van de eveneens Britse singer-songwriter Wesley Stace (luister zeker naar deze plaat!).

Vergeleken met deze Wesley Stace heeft Ray Davies aanzienlijk meer last van slijtage van de stembanden, want de stem van de inmiddels 72-jarige muzikant klinkt op Americana vaak wat dun.

Het schrijven van uitstekende popsongs is Ray Davies echter nog niet verleerd. Americana bevat natuurlijk geen songs van het kaliber van Kinks klassiekers als Waterloo Sunset, Sunny Afternoon of Days, om er maar eens drie te noemen, maar met het niveau van de songs op de plaat is echt niets mis.

Integendeel. Op Americana slaat Ray Davies, samen met The Jayhawks, een brug tussen zijn typisch Britse songs en de Amerikaanse rootsmuziek waarmee hij zich inmiddels al een aantal decennia omgeeft.

The Jayhawks zijn, net als op het album van Wesley Stace, uitstekend op dreef (met een aantal malen een glansrol voor de vocalen van Karen Grotberg) en geven Ray Davies een aantal malen een zetje in de goede richting. Voor vocaal vuurwerk moet je niet meer bij de Brit zijn, maar na enige gewenning groeit Americana flink door en winnen ook de spoken word tracks voor mij aan kracht.

Het siert Ray Davies dat hij nog altijd kan voortborduren op het glorieuze werk van The Kinks, maar dat hij ook nog altijd nieuwe wegen in slaat. En de verhalen die Ray Davies op Americana vertelt zijn, vrijwel zonder uitzondering prachtig.

Een wereldplaat of meesterwerk durf ik Americana zeker niet te noemen, al is het maar vanwege de lang niet altijd even goede zang, maar ook een acceptabele plaat van een van de grootste singer-songwriters aller tijden is nog altijd een stuk interessanter dan het meeste andere dat momenteel verschijnt. En Americana blijkt gelukkig ook nog eens een flinke groeiplaat. Erwin Zijleman

avatar van WoNa
4,5
Ja, een nieuwe Ray Davies na 10 jaar. Iets waar ik direct van opveerde toen ik het nieuws hoorde. Al in de tweede helft van jaren 60 werden The Kinks mijn helden, samen met The Beatles. Ik had ook jaren lang meer singles van The Kinks, omdat Ter Meulen in Rotterdam deze voor 0,59 cent per stuk te koop zette en die van The Beatles onbereikbaar waren.

Zijn twee platen uit de jaren 00 mogen er beide absoluut zijn, dus de verwachtingen voor Americana waren hooggespannen. Wat mij betreft, maakt hij deze helemaal waar. Veruit de meeste songs zijn om door een ringetje te halen. Diepgang, mooie details, prachtige verhalen en van grote schoonheid. De begeleiding van The Jayhawks geeft de plaat een consistent geluid, waarbij beschaaft wordt gerockt, de U.K. vaudeville elementen en de vleugjes Americana waar Davies zeker sinds 'Mushwell Hillbillies' mee flirt terugkomen. Samen maken ze dat alle elementen, m.u.v. de vroegste protopunk van The Kinks, die Ray Davies muzikaal bepalen, samenvloeien in een overtuigende mix van nummers.

Er zijn momenten dat de rillingen over mijn ruggengraat lopen bij het beluisteren van Americana. Het mooie is dat de relatie zich ook nog eens verdiept per luisterbeurt. En die stem, hij is 72, dus ja, ouder en doet er niets aan om dat te maskeren.

Als laatste valt mij op dat Davies heel relaxt is. In de jaren 00 was hij zo actief opzoek naar erkenning dat ik het storend vond worden en bij het optreden in Carré en bij Jools Holland zelfs dacht 'houd toch eens op met dat gesmeek om mee te zingen. Geloof in de kracht van je nummers'. Dat gevoel heb ik op Americana helemaal niet meer. Hier is een man die uiterst tevreden lijkt met wat hij heeft bereikt en met genoegen terugkijkt op zijn prestaties. In algemene zin vind ik wel dat de waardering die The Kinks krijgen, bleek afsteekt bij bands uit de 60s die muzikaal en tekstueel mijlen er achterblijven bij The Kinks. Maar zo gaan dingen soms.

Met Americana toont Davies aan dat het werk van de Ray Davies Appreciaton Society niet voor niets is. Ik sluit niet uit dat ik hier over een tijd het predicaat meesterwerk op plak en die halve * er bij ga doen.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

avatar van nlkink
Afgelopen zaterdag opgehaald. Vanwege afwezigheid vanwege een rondreis door Ierland was mijn platenboer zo vriendelijk om een exemplaar voor mij opzij te leggen. Ga deze z.s.m. beluisteren. Kom er nog op terug.

avatar van John Self
Niemand die vindt dat de verses van Poetry veel lijken op een grote hit uit de jaren zeventig? Make me

Gast
geplaatst: vandaag om 11:57 uur

geplaatst: vandaag om 11:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.