menu

Richard Marx - Repeat Offender (1989)

mijn stem
3,07 (62)
62 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: EMI

  1. Nothin' You Can Do About It (4:44)
  2. Satisfied (4:14)
  3. Angelia (5:17)
  4. Too Late to Say Goodbye (4:52)
  5. Right Here Waiting (4:24)
  6. Heart on the Line (4:43)
  7. Real World (4:14)
  8. If You Don't Want My Love (4:07)
  9. That Was Lulu (3:44)
  10. Wait for the Sunrise (4:15)
  11. Children of the Night (4:44)
totale tijdsduur: 49:18
zoeken in:
avatar van rkdev
3,5
rkdev schreef:
. Op deze plaat is hij nog wat zoekende naar een eigen stijl en klinkt hij een beetje als het Amerikaanse broertje van Bryan Adams.
na herbeluistering vandaag klopt deze conclusie van mij maar gedeeltelijk. Hij klinkt eigenlijk vooral als Het jaren 80 werk van Toto (ietwat gekruist met Adams). En niet alleen door de aanwezigheid van Steve Lukather en Bobby Kimbal, maar vooral door de composities an sich.

avatar van vigil
3,5
Hij is ook een tijdje in de running geweest om ooit zanger van Toto te worden.

Children of the night vind ik bv. een echte Toto (hit) single.

avatar van Poeha
Dat eerste heb ik eerder gelezen.

En Toto had al Only the Children en Lovers in the Night. Om dan ook nog Children of the Night toe te voegen aan hun oeuvre?
Maar door die suggestie van vigil moet ik dit album al helemaal weer eens snel gaan beluisteren.

avatar van vigil
3,5
Poeha schreef:
Dat eerste heb ik eerder gelezen.

Ik heb het ook al eens eerder ergens geschreven

avatar van rkdev
3,5
vigil schreef:
Children of the night vind ik bv. een echte Toto (hit) single.
Ik vind de Toto sound erg goed te horen in nummers als 'Nothin' You Can Do About It' (natuurlijk mede door de Lukather gitaar) en 'Heart on the Line'.

avatar van vielip
3,5
Wat een belachelijk lage score heeft dit album zeg! Komt dat omdat het té populair was destijds met 3 joekels van hits? Zal wel....ik vind het een prima album. Tikkeltje beter dan het debuut. De produktie staat me iets meer aan. Wat meer gitaargericht. De hits Satisfied, Angelia en Right here waiting vind ik prachtig. Met de ogen dicht ben ik zo weer terug in de zomer van '89. Fantastische tijd waarin we met hordes jongeren dagen achter elkaar doorbrachten op het strand. Met natuurlijk alle jeugd zondes die daarbij 'horen'
Children of the night is ook een single geweest lees ik hierboven. Geen hit geweest hier voor zover ik me kan herinneren. Maar het heeft wel alles in zich en had zomaar een grote vierde hit van dit album kunnen (moeten) zijn.

avatar van vigil
3,5
5 singles zelfs, Too Late to Say Goodbye was de 4de en het fantastische Children de 5 de. In Amerika die dagen een keurige 13 de plek in hitlijsten. Op zich mooi maar voor Marx in die dagen vrij laag.

avatar van vielip
3,5
Ah kijk, weer wat geleerd! Tsja, een 13e plek kun je je nu in deze barre tijden der hitlijsten amper meer voorstellen...

avatar van Heer Hendrik
Destijds het album gekocht, maar heeft mij nooit kunnen overtuigen. Datzelfde had ik ook met het album van Bruce Hornsby - The way it is

avatar van rkdev
3,5
Sinds de singles ‘Satisfied’ en ‘Right Here Waiting’ heb ik een zwak voor de stem van Richard Marx. Hij kan ballads en rockers zingen met mooie intensiteit. Zijn nummers kleuren in de meeste gevallen erg netjes binnen de lijnen, maar omdat dit met veel klasse gebeurt heb ik daar geen moeite mee. In Nederland kennen we hem helaas voornamelijk van de eerder genoemde nummers, maar in Amerika is de man terecht heel erg groot. Al zijn albums zijn de moeite waard in mijn optiek.

Kant A van internationale doorbraak ‘Repeat Offender’ bevat alleen maar topnummers. Opener ‘Nothin' You Can Do About It’ met de herkenbare gitaarsound van Steve Lukather is een heerlijke binnenkomer. ‘Satisfied’ heb ik altijd een topnummer gevonden. Heerlijke rif zit er in die track. Sowieso speelt gitarist Michael Landau geweldig op dit album. Ook de andere rocker ‘Too Late to Say Goodbye’ is lekker. Ballads ‘Angelia’ (met een mooie saxsolo) en de grote wereldhit ‘Right Here Waiting’ staan nog steeds als een huis. Ja, ze zijn glad geproduceerd, maar de composities zijn gewoon tijdloos.

Helaas wordt het niveau van kant A niet vastgehouden op kant B. ‘Heart on the Line’ is nog sterk, maar ‘Real World’ en ‘If You Don't Want My Love’ zijn matig. Maar Marx revancheert zich met de laatste twee nummers, het erg mooie ‘Wait For the Sunrise’ (sterk refrein) en afsluiter ‘Children of The Night’.

Prima album van Richard Marx, waarmee hij in Amerika definitief een wereldster werd. Zijn debuut was daar al goed voor meerdere nummer 1 hits en dit album gaf aan dat dit geen beginnersgeluk was. In Nederland hoorden we hierna alleen nog van hem met de nummers ‘Hazard’ en ‘Now & Forever’, maar het vakmanschap is altijd gebleven. Net als mijn voorliefde voor de man z’n muziek.

Wel opvallend overigens dat dit album de minste beoordeling van al z’n albums krijgt hier op MuMe.
‘That was Lulu’ stond overigens niet op de LP versie.

avatar van Casartelli
3,0
Casartelli (moderator)
Mooi geschreven.
rkdev schreef:
Wel opvallend overigens dat dit album de minste beoordeling van al z’n albums krijgt hier op MuMe.
Dat zou ik, daar elk ander album nog niet de helft van het aantal stemmen van Repeat Offender haalt, geen al te grote betekenis aan hechten.

avatar van milesdavisjr
3,0
Marx heeft in Nederland korte tijd enige bekendheid genoten ten tijde van Right Here Waiting. De plaat hierna genoot al wat minder interesse. De keurig verzorgde AOR van de beste man en zijn ideale 'schoonzonen' imago hebben de tand des tijds hier niet overleefd. In de Verenigde Staten kan Marx nog wel potten breken maar zijn muziek is niet echt aan de nuchtere Nederlander besteed. Als ik kijk naar het aantal stemmen en commentaren op zijn platen is de man hier een voetnoot gebleken. En dat is ten dele ook wel begrijpelijk. Alles wat Marx na midden jaren 90 uitpoepte is van een dermate hoog zemelig reli/kazig gehalte dat het glazuur van je tanden afspat. En dat is jammer, zijn eerste paar albums bevatten nog wat milde peper, enkele catchy riffs en met zijn stem is niks mis. Ook dit schijfje is best aardig, waarbij de eerste helft van de plaat inderdaad aardig te noemen is. Hierna is de koek op en vormen de meeste tracks middle of the road songs zonder enige spanning. Beste songs; Nothin' You Can Do About It, Satisfied, Heart on the Line en Wait for the Sunrise.

avatar van vielip
3,5
Fijne plaat inderdaad! Alles wat hierboven is gezegd klopt wel aardig. Het vakmanschap knalt werkelijk van de plaat af. Beetje hetzelfde gevoel als ik met Toto heb. Het is allemaal erg binnen de lijntjes maar het wordt zó akelig goed uitgevoerd. En zo af en toe heb ik daar zin in.

avatar van rkdev
3,5
milesdavisjr schreef:
Alles wat Marx na midden jaren 90 uitpoepte is van een dermate hoog zemelig reli/kazig gehalte dat het glazuur van je tanden afspat. En dat is jammer, zijn eerste paar albums bevatten nog wat milde peper, enkele catchy riffs en met zijn stem is niks mis.
Toch eens zijn albums ‘My Own Best Enemy’ en ‘Emotional Remains’ checken. Daar zit genoeg (milde) peper in.

avatar van vigil
3,5
My Own Best Enemy vind ik ook een fijne plaat.

En verder tja... met Hazard maakte hij eigenlijk zichzelf na Repeat Offender al redelijk snel onsterfelijk. Daar mogen wel tientallen gladde popballads tegenover staan

avatar van Mssr Renard
Casartelli schreef:
Ik zie dat ik het hitalbum van deze man bij de laatste herziening van 2,0* naar 2,5* opgehoogd heb en dat ik ooit zelfs op 1,5* begonnen ben. De rek is er nu wel een beetje uit, vermoed ik. Aangeschaft in de herfst van mijn persoonlijke AOR-hoogtijdagen en... authentiek of niet, glad of niet, het komt als album gewoon nogal tekort. Had het al gememoreerde Hazard hierop gestaan in de plaats van een van de mindere nummers... of in plaats van welk nummer dan ook, dan was het een 3,0* geweest.


Schijnbaar toch nog een beetje rek gevonden...

avatar van Casartelli
3,0
Casartelli (moderator)
Mssr Renard schreef:
Schijnbaar toch nog een beetje rek gevonden...
Ergens in de afgelopen acht jaar ben ik het professionele geluid dat door al die sessiemuzikanten neergezet wordt, nog wat meer gaan waarderen geloof ik. Dat is allicht minder besteed aan iedereen met romantische ideeën over een bandje, rock'n'roll en van die dingen, maar in mijn oren worden daarmee toch een paar eigenlijk ondermaatse nummers wel naar acceptabel niveau getild.

2,0
Dit is AOR die helaas de tand des tijds niet heeft doorstaan. De singles gaan werkelijk nog net , maar de rest is eigenlijk eerlijk gezegd gewoon pure bagger. 2 sterren

avatar van vielip
3,5
Volgens mij zijn er 5 singles van dit album uitgebracht. Dan heb je toch mooi al bijna de helft te pakken

2,0
Daar heb je een punt

avatar van rkdev
3,5
Gisteren de goede man zien optreden in Düsseldorf. Ook alleen met een akoestische gitaar of incidentele piano bleven zijn nummers fier overeind staan. Want de nummers worden gedragen door zijn stem, en die is nog even krachtig als in de jaren ’80!

Hij speelde van dit album natuurlijk de usual suspects 'Right Here Waiting', 'Satisfied' en 'Angelia' (zonder microfoon voor een muisstille zaal). Hij werd door iemand uit het publiek uitgedaagd om 'Children of the Night' te spelen, wat hij deed. Naar eigen zeggen niet meer gespeeld sinds begin jaren 90 speelde hij een krachtige versie op de piano.

De avond (met ook veel humor) heeft mij maar weer eens duidelijk gemaakt hoe goed de man eigenlijk is en dat het onterecht is dat het grote publiek hem al meer dan 30 jaar negeert.

avatar van vielip
3,5
rkdev schreef:
Gisteren de goede man zien optreden in Düsseldorf. Ook alleen met een akoestische gitaar of incidentele piano bleven zijn nummers fier overeind staan. Want de nummers worden gedragen door zijn stem, en die is nog even krachtig als in de jaren ’80!

Hij speelde van dit album natuurlijk de usual suspects 'Right Here Waiting', 'Satisfied' en 'Angelia' (zonder microfoon voor een muisstille zaal). Hij werd door iemand uit het publiek uitgedaagd om 'Children of the Night' te spelen, wat hij deed. Naar eigen zeggen niet meer gespeeld sinds begin jaren 90 speelde hij een krachtige versie op de piano.

De avond (met ook veel humor) heeft mij maar weer eens duidelijk gemaakt hoe goed de man eigenlijk is en dat het onterecht is dat het grote publiek hem al meer dan 30 jaar negeert.


Ik lees over zijn (vaak) akoestische optredens ook alleen maar positieve berichten eigenlijk. Mooi dat hij 'het' nog steeds heeft (die stem!).

avatar van Casartelli
3,0
Casartelli (moderator)
Trolbericht verwijderd.

avatar van pureshores
geplaatst:
Too late to say goodbye is eigenlijk best goed/leuk, dat was 1 van mijn 1 euro aankopen in Den Bosch onlangs, vandaag eindelijk geluisterd, leuker dan Right here waiting met gemak.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:32 uur

geplaatst: vandaag om 23:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.