Buffalo Tom - Sleepy Eyed (1995)

Summer is wereldnummer, rest is toch wel minder hoor.

In tegenstelling tot de lovende recencies van de pers destijds vind ik dit album een tikkeltje teleurstellend. Het niveau van de vorige twee albums weten ze hier niet vast te houden, ondanks mooie nummers als Summer en Clobbered.

Ik vind wel dat deze band heerlijke gitaarmuziek maakte. Was allemaal net wat gevoeliger en breekbaarder dan de heersende gitaarmuziek van dat moment. En Summer is nog steeds 100% genieten.(al is Taillights Fade net nog iets mooier)

Mee eens.
De eerste minuut van Sunday Night mag er ook wezen !

de rest van de minuten van sunday night ook hoor!

wel een ietsje minder dan de 2 voorgaande albums idd

Buffalo Tom roept bij mij soms wat tweeledige gevoelens op enerzijds klinken ze zo overstuurd dat het mij mijn plezier ontneemt om er naar te luisteren en aan de andere kant zitten in diezelfde nummers hele mooi melodielijnen in en muzikaal prachtige stukken. Hier op dit Sleepy Eyed is het -naar mijn gevoel- goed in balans. Ze klinken ruw waar nodig en soms als een up-tempo Afghan Whigs en tegelijkertijd weten ze mijn aandacht wel vast te houden door de kracht van de composities. Goeie plaat.

Op de eerste helft van ”Sleepy Eyed”, met uitzondering van ”Summer”, heb ik hetzelfde gevoel als op ”Big Red Letter Day”, het vorige album van Buffalo Tom: aardige rocksongs, maar inwisselbaar. Naarmate het album vordert, vind ik hem eigenlijk wel beter worden. Met name in de wat langzamere nummers komt de echte kwaliteit van Buffalo Tom bovendrijven. Door de sterke tweede helft vind ik ”Sleepy Eyed” uiteindelijk een dikke voldoende, maar kan nog altijd niet tippen aan ”Let Me Come Over”.

Ik vind juist de eerste helft veel beter...

Dit album kan absoluut niet tippen aan de eerste 3 albums. Valt erg tegen.

Toch wel een lekker album deze Sleepy Eyed. Opent sterk met Tangerine, Summer en Kitchen Door en blijft daarna mijn aandacht wel vasthouden met uitzondering van Twenty-Points. Kan na ruim 20 jaar nog steeds genieten van deze plaat. De stemmen van Bill Janovitz en Chris Colbourn klinken soms lekker rauw en gruizig en doen het vooral goed als ze samenzingen. Vooral genietbaar op hoog volume in de auto. Hoogtepunt het zes minuten durende Sunday Night.

De moeilijke plaat. Ook voor de luisteraar, zoals voor de über-fan Etta, die deze moeilijke plaat koestert. En waarom? Omdat het altijd wreder kan.

Deze draaide ik ook nog weleens in mijn eind tienerjaren,waar vooral sunday nights mijn melancholische jeugdbuien goed ondersteunde. Prachtig . Helaas is niet alles zo mooi als dat nummer en werd er vaak geskipt op de cd speler. De stem vd zanger klinkt lekker maar er staan teveel chaotische nummers op die geen kant opgaan .

Ken je dit album ook van deze uiterst sympathieke band? Wat mij betreft het beste, en een klein meesterwerkje, van Buffalo Tom.

Ja die ken ik ook, bedankt. Dat was iderdaad een sterk album maar om de een of andere reden staat die me niet meer zo bij . Zal hem weer eens opzetten. Stond al jaren op de planning om samen met een maat buffalo tom live te gaan zien, maar dat is er nooit van gekomen. Nu ik verhuisd ben naar Noorwegen, kreeg ik op zondagavond (eerder dit jaar) een belletje van hem,stond die in Paradiso bij buffalo tom. Heb de helft meegemaakt via de mobiel . Goede avatar btw, Dead Moon rockt!!