Holy Shit, wat een plaat. Op de platen van The Hold Steady stonden altijd wel een paar sterke songs die boven de rest uitsteken maar op deze soloplaat staan alleen maar sterke songs. Finn klinkt als een verkouden Springsteen, is geen zangtalent en maakt net hierdoor meer indruk en wint aan geloofwaardigheid. Zijn teksten zijn doordrongen van het alledaagse leven in Amerika. Hij maakt prachtige miniaturen die inzoomen op de kleine kanten van mensen die rake klappen van het leven hebben gekregen maar toch dapper verder ploeteren. Muzikaal wordt hij prachtig ondersteund door melodieuze gitaren, blazers die de song nog wat hoger optillen zoals in Tangletown en backing vocals die zoals in het mooie Birds Trapped in Airports (Schitterende titel ook) heerlijk lijken weg te zweven. In God in Chicago doet hij het met sobere instrumentatie en maakt hij ineens een song die dichtbij perfectie komt in al zijn eenvoud.