menu

Feist - Pleasure (2017)

mijn stem
3,73 (87)
87 stemmen

Canada
Pop
Label: Universal

  1. Pleasure (4:45)
  2. I Wish I Didn’t Miss You (4:18)
  3. Get Not High, Get Not Low (4:57)
  4. Lost Dreams (5:18)
  5. Any Party (5:22)
  6. A Man Is Not His Song (4:41)
  7. The Wind (4:35)
  8. Century (5:53)
  9. Baby Be Simple (6:21)
  10. I'm Not Running Away (3:24)
  11. Young Up (3:54)
totale tijdsduur: 53:28
zoeken in:
avatar van Poles Apart
4,0
Een nieuwe Feist, altijd feest! Hier is de titeltrack, "Pleasure".

4,0
Wauw, dit komt onverwacht! Haar laatste, Metals, vond ik echt fantastisch.

avatar van Ataloona
4,0
Heeft behoorlijk lang moeten duren, maar dat belemmerd het enthousiasme niets. Vooral The Reminder vond ik zo ongelooflijk cute. Heerlijk soort plaatjes. Voor als het nog niet duidelijk genoeg was; zin in!

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Nog weinig reactie voor een act waarvan vorige albums de 200 en 300+ luisterleraars passeerden.

Een wat donkere Folky / Singer-songwriter sfeer ditmaal op het album.

Voorlopig 3,5* na de eerste beluistering maar veel ruimte om te groeien, er zit genoeg verstopt in de nummers.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Feist - Pleasure - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De Canadese singer-songwriter Leslie Feist leek tien jaar geleden, op het in commercieel opzicht zeer geslaagde The Reminder, nog te kiezen voor de honingzoete en hitgevoelige pop, maar koos op het na een stilte van vier jaar verschenen Metals gelukkig weer voor een wat avontuurlijker geluid, al waren haar lieflijke popliedjes bij de juiste dosering ook niet te versmaden.

Voor opvolger Pleasure heeft Leslie Feist bijna zes jaar de tijd genomen. Het levert haar meest avontuurlijke plaat tot dusver af en het is een plaat die aansluit bij de avontuurlijke bands uit de Toronto scene (onder wie het geweldige Broken Social Scene) waarin ze ooit op jonge leeftijd opdook.

Feist betoverde tien jaar geleden misschien nog met lekker in het gehoor liggende popliedjes met een flinke suikerlaag, maar kiest nu voor een betrekkelijk kaal en rauw geluid en behoorlijk ingetogen en soms zelfs bijna verstilde songs.

De instrumentatie op Pleasure mag best kaal worden genoemd. Zeker in de eerste tracks staan eenvoudige en opvallend rauw klinkende gitaarakkoorden centraal. Het zijn soms wat bluesy aandoende gitaarakkoorden, die bij mij vooral associaties oproepen met de eerste twee platen van PJ Harvey.

De rauwe en vaak eenvoudige akkoorden staan lijnrecht tegenover de warme, soms in meerdere lagen opgenomen vocalen van Feist, wat een fraai contrast oplevert. Voor de verdere inkleuring wordt hier en daar wat sprookjesachtige elektronica of soms wat basale percussie ingezet, maar veel is het niet, buiten de enkele keer dat een compleet koor opduikt of Jarvis Cocker een spoken word bijdrage levert.

Door het gitaarwerk had ik onmiddellijk associaties met de eerste albums van PJ Harvey, maar ook de songs en de vocalen van Feist doen op Pleasure meer dan eens denken aan de vroege platen van de Britse muzikante.

Waar de zoete en kleurrijke popliedjes van Leslie Feist zich in het verleden snel en genadeloos opdrongen, is Pleasure een plaat die tijd vraagt. Op het eerste gehoor is het een wat rommelig klinkende plaat vol songs die flink tegen de haren instrijken en zeker niet direct blijven hangen.

Ik denk dan ook dat veel liefhebbers van het oudere werk van Feist teleurgesteld zullen afhalen, maar ik ben zelf, zeker na enige gewenning, behoorlijk onder de indruk van de nieuwe plaat van de Canadese singer-songwriter.

Zeker bij beluistering met de koptelefoon vallen naast de rauwe gitaaruithalen en de mooie vocalen ook de nodige details op en verder blijken de nieuwe songs van Feist te groeien wanneer je Pleasure vaker hoort. Feist produceerde het album samen met de al even geheimzinnige Mocky en de Franse producer Renaud Letang, die flink buiten de lijntjes mogen kleuren, wat pas na enige gewenning effect sorteert.

Waar bij eerste beluistering vooral de wat rauwe en rommelige klanken (en zelfs een sample van metal band Mastodon) het meest in het oor springen, hoor je bij herhaalde beluistering toch ook voldoende van de intieme folkliedjes waarmee Leslie Feist ooit opdook. Zo zacht en zoet als vroeger zijn ze niet, maar boeiend is de nieuwe plaat van Feist absoluut.

Pleasure is een plaat die respect afdwingt vanwege de keuze voor een bijzonder nieuw en wat tegendraads eigen geluid, maar het blijkt al snel ook een plaat vol mooie en eigenzinnige popliedjes. Leslie Feist is lang weggeweest, maar maakt nog altijd muziek die er toe doet. Sterker nog, Pleasure is misschien wel haar beste plaat tot dusver, al zal het in de meeste gevallen even duren voor je er zo over denkt. Erwin Zijleman

avatar van blur8
Goede advies om even door te luisteren. Maar of ik die moeite echt ga spenderen.valt nog te bezien, naast al die andere releases en albums waar ik al doorheen ben en ook luisterplezier aan beleef.
Zit nu bij track 8, maar heb nog geen sleutel om verder te gaan, Dus waar beginnen we hier?
Want met "rommelig geheimzinnig en rauw tegendraads" weet ik ook geen raad.

avatar van erwinz
4,5
Laatste tracks zijn het meest toegankelijk dus misschien in omgekeerde volgorde afspelen?

avatar van Norrage
4,5
Prachtige plaat, en Erwin dekt de lading behoorlijk. Hij heeft wel wat luisterbeurten nodig en zeker een koptelefoon

4,0
Blijft een heel moeilijk te doorgronden plaat. Al een keer of 7 geluisterd en heb nog steeds geen conclusie.

avatar van musiquefrique
4,0
Onder de indruk van dit album. Verrassend album met een diepgang waar ik niet snel op uit geluisterd raak. Kaal maar toch gelaagd, diep en rauw tegelijk; Feist speelt met contrasten op deze plaat.

avatar van rolandobabel
Ik vind het moeilijk om al een mening te geven, Feist heeft aan de ene kant een geweldige stem, er zit zeker veel emotie in de nummers, het is wild en soms rauw, en er zijn zekere verassende wendingen.
Aan de andere kant klinken sommige melodieen alsof meer gemaakt met het hoofd dan het hart, en klinkt het ietswat gekunsteld.

avatar van bloempje24
4,5
Ietsje ruiger en rauwer dan we van Feist gewend zijn, maar wel een typische Feist plaat. Goed, met potentie om fantastisch te kunnen worden. Mooie aanvulling van haar oeuvre.

Nou het 1e en 2e nummer lijken niet op PJ, het is haar tweelingzus.
Ga deze goed luisteren, the Reminder is prachtig, kijk wat deze wordt voor me
Ik heb alles van PJ dus 1e indruk don;t go there

4,5
Vrij weergaloos in AB begin deze week. "Pleasure" wegens dat concert met vertraging beluisterd. En het is echt een fantastische plaat..Rauw, en soms intiem, ongepolijst, echt.

avatar van Kronos
4,5
gerre schreef:
Vrij weergaloos in AB begin deze week.

Zo dacht DeMorgen er ook over:

Feist in de AB: twee uur lang de perfectie nabij

avatar van Maartenn
4,0
Maartenn (crew)

Helaas komt ze niet bij ons langs

Deze stond al lang op mijn verlanglijstje. Ik heb The Reminder en Metals al langer in mijn bezit. Vooral Metals is een enorm sterk album.
Deze Pleasure is toch ook bijzonder sterk hoor. Kan naast Metals staan.
Deze plaat dateert weeral van 2017. Hopelijk komt er snel nieuw werk aan. Een dame met grote klasse !

Norrage schreef:
Prachtige plaat, en Erwin dekt de lading behoorlijk. Hij heeft wel wat luisterbeurten nodig en zeker een koptelefoon


Je hebt gelijk. Met koptelefoon komen nog veel meer details naar boven !

Gast
geplaatst: vandaag om 03:35 uur

geplaatst: vandaag om 03:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.