Ja,
blur8, het zoveelste dreampop bandje, in dit geval een jonge dame uit Nieuw Zeeland, Amelia Murray. Om die reden besteedde ik er aanvankelijk niet zoveel aandacht aan. Dit kon wel eens dat album teveel worden. Bij herbeluistering bleek dat onterecht. Fazerdaze brengt lekkere lome alternatieve popliedjes die nagenoeg allemaal hun momenten hebben die het luisteren meer dan rechtvaardigen. Een solo gitaar of orgel toevoeging laten de liedjes al gauw tot leven komen. Maar één keer vergaloppeerd Fazerdaze haarzelf, als een harde gitaar wat geforceerd door het nummer 'Friends' heen knalt en eigenlijk in het luchtledige hangt op Morningside.
Ons eigen Amber Arcades kwam regelmatig door mijn hoofd heen tijdens het luisteren. Die strijdt verliest Fazerdaze echter. Daarvoor is haar muziek net te weinig eigen. Waar Fazerdaze volkomen slaagt, is het dromerige van de muziek koppelen aan het licht dat zo uitbundig schijnt op de hoes. Het prettige gevoel van een zonnige zondagochtend waar nog even niets hoeft, wordt perfect gevangen in de muziek en sfeer op dit album. Het is licht, maar op een verantwoorde wijze.
Wie van zacht zingende meisjes in de alternatieve hoek houdt, moet dit album zeker uitproberen. En de rest? Het heeft mij ook overtuigd, maar ik zit vaak in het midden hier. Voor Morningside bleek ik uiteindelijk helemaal in de stemming.