menu

Robert Wyatt - The End of an Ear (1970)

mijn stem
3,58 (36)
36 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Jazz
Label: CBS

  1. Las Vegas Tango Part 1 (Repeat) (8:13)
  2. To Mark Everywhere (2:26)
  3. To Saintly Bridget (2:21)
  4. To Oz Alien Daevyd and Gilly (2:09)
  5. To Nick Everyone (9:12)
  6. To Caravan and Brother Jim (5:20)
  7. To the Old World (Thank You for the Use of Your Body, Goodbye) (3:17)
  8. To Carla, Marsha and Caroline (For Making Everything Beautifuller) (2:47)
  9. Las Vegas Tango Part 1 (11:13)
totale tijdsduur: 46:58
zoeken in:
avatar van musicfriek
4,0
Na Rock Bottom mijn 2e Robert Wyatt-album. De combi van rock/jazz klinkt hier ook weer erg prettig in de oren! Je moet wel tegen een beetje freaky kunnen, je wordt soms alle kanten op geslingerd met deze muziek.

Muziek die ik vooral heel mysterieus vind, het valt nooit echt te doorgronden. Keer op keer word je verrast. Begin met 4 dikke sterren en hoop dat deze man wat meer aandacht krijgt hier.

Aquila
Ik ben dol op Wyatt en dan vooral zijn stem. Die debuut (waarin niet wordt gezongen) is een zeer los, jazzy en nogal nerveus gebeuren waar ik maar niet doorheen kom.

avatar van heartofsoul
4,0
De eerste maal dat ik dit album beluisterde, klonk het in mijn oren eigenlijk nergens naar. Maar
geduldig doorluisteren, door de jaren heen steeds opnieuw, heeft uiteindelijk geloond.
Vind het nu een wonderbaarlijk mooi album, speels en warm. Met een muzikale logica, die zich geleidelijk aan mij prijsgaf. Iedere luisterbeurt is weer een unieke ervaring, ik hoor steeds weer nieuwe dingen. Het is jazzy, een beetje avant-garde, soms een beetje mysterieus. Ik ben hier nog lang niet op uitgeluisterd!

2,0
zwak album.Kan mij totaal niet bekoren i.v.m. bijvoorbeeld Rock Bottom.

avatar van Mssr Renard
2,0
Deze plaat is precies de reden waarom ik Soft Machine met Wyatt maar moeilijk trek.

Sterker nog, deze plaat heeft zeker zijn momenten en is ook wel echt een Canterbury-plaat. Wyatt is een knappe muzikant en ook composer en niet vies van experimenten. Ik waardeer zijn experimenten ook wel, maar daarom hoef ik het niet ook nog eens mooi te vinden.

Ik vind van alle experimenten in muziek, vocale experimenten misschien wel de meest irritante. Ik kan er maar niet van genieten. Pink Floyd had ook zo een song waar je eigenlijk alleen maar om kan lachen.

Wat ik me wel kan voorstellen is dat hiphoppers hier gave beats tussen vinden zitten. De drums klinken heerlijk rauw op deze plaat. Een goede drummer is Wyatt trouwens nooit echt geweest. Ik vind hem erg rommelig en hij lijkt alleen maar te willen hakken. Subtiliteit ontbreekt volkomen.

Wat wel leuk is aan deze plaat is dat al zijn vrienden uit de scene genoemd worden in de songtitels.

Eindconclusie: ik vind het vreselijk, niet om aan te horen. Eén van de slechtste platen uit het hele Cantebury-oeuvre

Gast
geplaatst: vandaag om 13:41 uur

geplaatst: vandaag om 13:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.