Gregory Page, de man die wilde klinken alsof zijn liedjes zó uit de jaren 30-40 komen, heeft blijkbaar een tijdssprongetje gemaakt, zit nu in de jaren 50-60 en zingt zijn liedjes alsof ze uit het American Songbook komen, inclusief de weelderige orkestratie. En dat lukt op alle fronten: mooie liedjes, mooie teksten, mooie arrangementen, aangename stem. Het spreekt mij meer aan dan veel van de oorspronkelijke crooners omdat het iets ingetogener is.
't Is mij alleen met wat té aangenaam. Dat hoort bij de stijl en zou eigenijk een compliment moeten zijn, maar ja. Heerlijke zondagochtendmuziek, dat wel.