Deze band twee jaar geleden ontdekt tijdens een trip door IJsland. Hun album Karkari schalde regelmatig door de speakers van de auto. Gisteren zou ik ze dan voor het eerst gaan zien op het Valkhoffestival in Nijmegen. Van Karkari werd bar weinig gespeeld, dit album album daarentegen wel. En ik moet zeggen dat ik - ondanks dit album volledig in het engels gezongen is - aangenaam verrast was.
Zangeres Katrína was zeer goed en behendig bij stem en deed qua podiumpresentatie wat denken aan Roisin Murphy. De vocale vergelijking met Björk is al regelmatig gemaakt, toch doe je haar daarmee tekort. Ik hoor ook vlagen van Kate Bush en Tori Amos er in terug. En mede dankzij de instrumentatie heeft Mammút toch een heel eigen geluid. Het is eigenzinnige pop dat soms broeierig, opzwepend en repeterend is. Soms hard en soms breekbaar. Ik denk dat deze band met dit album, ondanks dat ze al 15 jaar samen zijn, een mooie toekomst tegenmoet gaat.
Note: klein smetje op het optreden van gisteravond, die Cher-cover van
Believe kon echt niet