Behoed je voor de fout die ik aanvankelijk maakte. Wanneer ik zag dat Orden Ogan een nieuwe plaat had, wilde ik ze zo snel mogelijk erdoor jagen. Diezelfde dag stond containerpark, de was ophangen, gras maaien en nog meer van die klusjes op het programma. Een eerste maal Gunmen is dan geen goede soundtrack. Al rondhossend hoor je enkel, wel ja, another power metal album, en vooral another orden ogan album.
Niet veel nieuws dus onder de zon, maar de volgende luisterbeurt die mijn volledige focus had, in een comfortabele zetel gelegen, vergezeld van ik-ben-vergeten-welk speciaalbier, liet nog maar eens horen dat de mannen meer zijn dan strakke gitaarrifs overgieten met hun koortjes. Zowel zanglijnen, drums als ritmegitaren weten strakheid en eenvoud net voldoende te voorzien van de nodige franjes, meerstemmigheid, fills en vreemdsoortige instrumenten (synthesizerinstellingen?) om zich te onderscheiden van doorsnee bands uit het milieu.
Is er dan niets te verbeteren? Och ja, ze mochten misschien wat minder teren op de refreinen, vampire in ghost town breekt ook wat de flow en de vorige had net nog wat meer kleppers, maar een plaats in mijn top 10 van 2017 moet zeker haalbaar zijn. En Forlorn and forsaken en The face of silence zullen ook de volgende jaren ten huize berwt nog gedraaid worden.
4*