Als Full of Hell en Converge als bands voor feesten en partijen klinken na het beluisteren van Through the Mirror weet je genoeg: dit is extreem spul waarin een gruwelijke noise/metal/hardcorehybride wordt gecreëerd.
Op de een of andere manier duiken Japanse bands vaak in de meest onbevangen manier van uiten, duidelijk niet rekening houdend met sociale conventie. Taichi Nagura krijst Jacob Bannon van Converge eruit, maar daar waar Bannon opgefokt klinkt, heeft Nagura iets ronduit maniakaals en onheilspellends in zijn stem. Hij barst soms uit in ongemakkelijke emotionele woordeloze uitbarstingen en laat zich compleet gaan. Ook de band klinkt alsof ze bijna in elkaar storten, maar dan net niet: daar bevindt zich namelijk het spannendste.
Hardcore is een gedeelte van de sound, maar de opvallend cleane gitaartoon en bijbehorende tokkeltjes laten een grote screamoinvloed horen, ook heeft de band ontzettend sludgy doompassages en zelfs prachtige post-rocksoundscapes richting het einde van de plaat. De twee noiseartiesten voegen ontzettend sfeervolle texturen toe die echt wat toevoegen aan het karakter van de plaat. Endon brengt iets dat ik niet veel vaak gehoord heb, een betere combinatie van noise en hardcore/metal moet ik nog tegenkomen.