16 Horsepower - 16 Horsepower (1995)

Mijn perfecte -want korte- kennismaking met 16 HP.
Wat een intense muziek, prachtband, hanevel, vooruit.

probeer ook eens de Drive-By Truckers-southern rock opera 2CD.
By the way.

Ik vind dit eigenlijk nog niet supersterk. Leuk om eens te horen wat de opmaat was tot het geweldige Sackcloth 'n Ashes, maar ik vind de muziek hier nog niet geweldig uit de verf komen. Een beetje te lawaaierig met de stem van Edwards nog veel te weinig op de voorgrond. Haw, die ook op mijn versie van SnA staat, heb ik dan ook altijd een beetje een hinderlijke onderbreking gevonden tussen Black Soul Choir en Scrawled in a Sap, mijn twee favoriete nummers van 16HP. Deze EP wordt overigens nog wel omhoog geholpen door het geweldige Straight Mouth Stomp. Volgens anderen misschien wat niemendallerig, maar ik vind het een geweldige toonzetting voor de op traditionals gebaseerde wat lichtere nummers van de band. 3*.

Deze eens goedkoop meegenomen op een rommelmarktje, is best aardig, ik heb me niet echt verder in dit bandje verdiept, misschien ten onrechte, in elk geval, méér dan dit plaatje ken ik niet van ze...

haw

Best aardige plaat, klaaglijke zanger, dat wel, maar past er wel bij

Als je de eerste demo's hoor uit 1994 gingen ze heel hard vooruit. In 1995 deze goeie EP als stap naar een paar geweldige albums. Sackloth & Ashes Low Estate en het geweldige Secret South uit 2002. Hierna nog 2 goede live albums. Korte maar sterke periode. 5 sterren

een perfecte opmaat voor wat nog komen ging. helaas ging edwards solo verder met woven hand, waar later nog wat muzikanten van 16 HP aan meededen. 16 HP is veel heftiger dan woven hand; ook live leek edwards bezeten. prachtband!

Valt tegen nu ik hem weer eens draai en besef dat het allemaal veel beter zou worden. De eerste drie nummers zijn nog wel lekker, maar daarna wordt het minder om met het zwakke I Gotta Gal te eindigen.

EP die deel uitmaakt van mijn 16HP playlist. Haw is een prima binnenkomer en een echt visitekaartje.
De banjo in Shametown is erg fraai. De ware 16HP hoor ik in Coal Black Horses.
I Gotta Ga! is wel een zwakke afsluiter, ik mis de typische 16HP rif in dit countrynummer.

In de tocht door mijn muziekverzameling stuitte ik vandaag weer eens op de EP "16 Horsepower" van de Amerikaanse formatie met dezelfde naam, uitgebracht in het jaar 1995. Deze collectie van melodieën, doordrenkt met authenticiteit en bezieling, nodigt uit tot een introspectieve reis door de landschappen van folk en country, met een diepgewortelde religieuze thematiek.

De virtuositeit waarmee David Eugene Edwards zijn snaren beroert, of het nu de gitaar, banjo of bandoneon betreft, is niets minder dan betoverend. Vergezeld door Kevin Soll's diepe baslijnen en Jean-Yves Tola's ritmische precisie op de drums, schept het trio een rijke, akoestische tapestry.

Het openingsnummer "Haw" dient als een manifest van de band's unieke geluidsaanslag, een krachtige introductie die de toon zet voor wat volgt. Hierop volgend, "South Pennsylvania Waltz", markeert een overgang naar een meer bezonken atmosfeer, waar de melodieuze weemoed en introspectie prevaleren.

"Shametown" herontdekt vervolgens de energie en het elan dat 16 Horsepower's muziek zo onweerstaanbaar maakt. Het nummer drijft op een golf van aanstekelijke dynamiek die de luisteraar meeneemt op een onstuimige reis. "Straight Mouth Stomp", met zijn folk-invloeden, fungeert als een vrolijk intermezzo binnen de collectie, een luchtige afwisseling die de veelzijdigheid van de band onderstreept.

In "Coal Black Horses" wordt de luisteraar opnieuw gegrepen door een meeslepende drive, een nummer dat religieuze thematiek naar de voorgrond brengt en zo typerend is voor het oeuvre van 16 Horsepower. De EP culmineert in "I Gotta Gal", waar een robuuste dosis country de overhand neemt, de EP afrondend met een gevoel van vervulling en verlangen naar meer.

Deze EP, "16 Horsepower", fungeert als een ideale introductie tot de band, een venster naar een wereld waar muziek niet slechts geluid is, maar een verhaal met ziel en bezieling. Het is een uitnodiging om de diepere lagen van menselijke ervaring en emotie te verkennen, verpakt in de universele taal van melodie en ritme. In het beluisteren van deze opnames vind ik niet alleen nieuwe geluiden, maar ook een echo van de menselijke conditie, uitgedrukt door de handen van meesters.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Nadat Sackcloth 'n' Ashes in 1996 mijn leven was binnengedenderd, keek ik in de platenzaak of er meer van 16 Horsepower was te vinden. Het waren de hoogtijdagen van de cd, die het vinyl geheel uit de winkel had verdreven. Daarmee was het bladeren door de bakken minder romantisch.
Van de titelloze debuut-EP die ik van de groep tegenkwam werd ik echter blij. Niet in zo'n lelijk plastic doosje, door de industrie de te liefdevolle benaming 'jewel box' gegeven. Nee, in een kartonnen hoesje, toen nog een zeldzaamheid.

Opener Haw kende ik van Sackcloth, sterk nummer met z'n slidegitaar in combinatie met David Eugene Edwards' klagende countryzang. De rest was nieuw. In South Pennsylvania Waltz meer blues met die pakkende stem en de nodige dynamiekverschillen. Country domineert in Shametown, of is het countryblues? Met diverse tempowisselingen een sterk nummer.
Straight Mouth Stomp duurt nog geen twee minuten en daarin een accordeon, gevolgd door het uptempo Coal Black Horses, waarin blues en country weer om voorrang strijden. Van Oor en de VPRO wist ik dat Edwards een diepgelovig mens is waarbij uit zijn teksten blijkt dat hij niet zelfingenomen kan zijn. Tegelijkertijd is hij duidelijk in de regels "The sky will open up and an angel blow his horn (...) When he comes at his table I'll dine".
In het uitgelaten slotlied I Gotta Gal overheerst dankzij de banjo het laatste genre, Edwards klinkt er zowaar bijna vrolijk!

Niet zo sterk als Sackcloth, wel een heerlijke inleiding daarop. Ja, er klinken veel blues en country in door, maar het is géén blues of country of countryblues. Dankzij de kenmerkende composities en zangstijl van Edwards, die er zijn eigen vorm van Americana van maakt. Nog altijd een favorietje!