Review #14:
Het nieuwe album van Brand New toont een duidelijke afwiseling tussen redelijk cliche alternative rock en enorm sterke stemmingsopwekkende langzamere nummers aan. Nummers zoals Lit Me Up zijn bij uitstek degenen waar dit album schittert. De instrumentatie is minimaal, maar dat zorgt er juist voor dat elk stukje gedrum en elk stukje gitaarspel tot zijn recht komt en iets toevoegt aan de atmosfeer. 137 doet iets vergelijkbaars met het langzame dronende gitaarspel vlak voor de solo (wat een redelijke solo is, al ben ik nooit weg geweest van gitaarsolo's). Batter Up doet deze spanningsopbouw ook uitstekend doordat het nummer op de momenten vroeg in het nummer waar het al lijkt 'door te breken' terugkeert naar het langzame gitaarspel met een prima transitie. Slechts een aantal momenten waar je de drums hoort maar ze hebben een enorme impact op het nummer. Ook de meer cliche nummers falen er niet in om een redelijk duistere atmosfeer te creeëren. Waste weet dit bijvoorbeeld te bereiken met wederom een langzame, echoënde gitaar. De akoestische Could Never Be Heaven heeft een vergelijkbare impact.
Maar de nummers die niet een vergelijkbaar kenmerk hebben schieten wel echt tekort. Can't Get It Out en Same Logic/Teeth zijn enorm beneden niveau, zeker omdat ze teveel nadruk leggen op de lyrics. Out of Mana bevestigt mijn afkeer tegen gitaarsolo's door redelijk overdreven gitaarspel. Ik weet niet wat Brand New precies probeert te bereiken, maar het werkt in ieder geval niet voor mij.
Desert en No Control zijn ook niet bijzonder boeiend, zeker niet instrumenteel gezien. No Control lijkt nog een interessante outro te hebben totdat ze na 30 seconden stoppen en de track eindigt in wat klinkt als een schreeuwende jongen, maar het is zo 'niet op zijn plaats' dat het van alles zou kunnen zijn en absoluut niet zou werken. Het enige nummer waar ik niet echt een duidelijke mening over heb is In The Water. Aan de ene kant is het opnieuw een cliche alternative rock nummer, maar de spanningsopbouw is zo veel beter dan welke indie rock band je maar kan bedenken het zou kunnen. Het refrein is daarentegen wel vershrikkelijk.
Brand New neemt een rustigere aanpak dan met hun vorige klassiekers, en instrumenteel gezien werkt dit een aantal keer uitstekend. Het album probeert zeker een bepaalde stemming op te wekken, en buiten de standaard indie rock nummers slaagt de band daar verrassend goed in. Het album ontbreekt echter aan een consistent geluid en ik had ook niet het gevoel dat Brand New met dit album voor een samenhangend thema ging (vandaar ook de song-by-song benadering).
6,5 / 10
Beste Nummers: Lit Me Up, 137, Batter Up