Sluit mij helemaal aan bij
Arjan Hut. De reden dat ik dit
Leftoverture - Live & Beyond aanvankelijk niet kocht was een andere: ik was lange tijd als een kind zo boos omdat ze in 2017 niet naar Nederland kwamen. Okay, 013 retourneerde netjes het aankoopbedrag voor mijn vriendengroep, maar dat Kansas wegens veiligheidsredenen niet durfde te vliegen... Een willekeurige middelbare school in de V.S. is veel gevaarlijker met al die 'school shootings', redeneerde ik zwaar teleurgesteld.
Afgelopen zomer kocht ik het album alsnog en wat wérd ik blij verrast gedurende een viertal lange autoritten! Het is wel even wennen om Ronnie Lane de klassiekers te horen zingen, maar hóé fijn is het dat de groep in de nieuwe bezetting geen obstakel meer had om diamanten als
Lamplight Symphony,
What's on My Mind en de volledige
Magnum Opus te spelen. Dat was láng (decennia?) niet meer gebeurd.
Bovendien verzekert de uitbreiding met toetsenist David Manion en gitarist Zak Rizvi een vol geluid, zoals dat in de jaren '70 klonk. Retrogressive rock op zijn allerbest en bovendien zijn de drie nummers die ze spelen van het nieuwe
The Prelude Implicit (track 8 - 10) gelijkwaardig aan het beste uit hun jaren '70-hoogtijdagen.
De kritiek op de introtape waarmee cd2 aftrapt is meer dan flauw: de oude radioflarden, gevolgd door het originele a capella intro, doen wat ze beogen: je terugbrengen naar 1976.
Is de zang geautotuned? Ik mocht dit Kansas weliswaar niet live aanschouwen, maar dit noteerde een fan in september 2017 op
rushforum.com:
"I've seen the new lineup live four times, there is no way in HELL they use autotune during the show. Maybe there was a bit of pitch correction post-production but to say that Ronnie Platt uses autotune live is a 100% false accusation."
Nee, ik ben niet doof: op 4'35" van
Carry on Wayward Son klinkt het koortje inderdaad gecorrigeerd; bij de leadzang kom ik dat echter niet tegen. Wel wordt live extra duidelijk dat de soms nasale stem van Platt verschilt van die van zijn voorganger. Tegelijkertijd zijn Platts stembanden lenig genoeg voor het gevraagde bereik. Dat hij een rauw randje ontbeert, mis ook ik en tegelijkertijd is dat het eerlijke geluid.
Kortom, al luisterend verbaas ik me weer eens over de ijzersterke muziek, met vanaf cd 2 / track 11 dat briljante album
Leftoverture. Deze
Live and Beyond is geen kopie daarvan, maar minimaal één van de twaalf Amerikaanse concerten waaruit de cd werd gedestilleerd had ik graag bijgewoond...