menu

Joe Satriani - What Happens Next (2018)

mijn stem
4,00 (31)
31 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sony

  1. Energy (3:27)
  2. Catbot (3:38)
  3. Thunder High on the Mountain (4:46)
  4. Cherry Blossoms (4:29)
  5. Righteous (3:34)
  6. Smooth Soul (3:51)
  7. Headrush (3:35)
  8. Looper (3:43)
  9. What Happens Next (4:24)
  10. Super Funky Badass (7:35)
  11. Invisible (4:11)
  12. Forever and Ever (4:04)
totale tijdsduur: 51:17
zoeken in:
avatar van Karma_To_Burn
4,5
Dit album nog steeds met regelmaat op de draaitafel en alle puzzelstukjes vallen precies zoals ik graag van Satriani mag horen.
De nieuwe band toont duidelijk nieuwe energie, geen wonder dat het eerste nummer onder de naam Energy gaat! Het doet mij sterk terug denken aan het heerlijke Premonition op Black Swans in 2010. Satriani heeft duidelijk een hoop nieuwe inspiratie, en dat is natuurlijk ook niet zo gek als een grootheid als Glenn Hughes je band komt versterken.
Dit album heeft voor mij geen zwak nummer, het luistert als geheel erg fijn weg en de songkeuzes passen perfect achter elkaar.
De eerste 4 nummers van dit album zijn mijn persoonlijke favorieten, de 3 energievolle nummers waar het album mee begint en vervolgens het eerbetoon aan Santana.

Satriani is back wat mij betreft, zijn 2 voorgaande albums waren prima maar dit album gaat daar nog net een streepje boven.

4,5*

avatar van OzzyLoud
4,5
Bij dit album ben ik nog steeds geneigd te denken dat dit het 3e Chickenfoot album had moeten/ kunnen zijn. Niet alleen omdat een aantal tracks vrij pittige zijn, niet alleen omdat Chad Smith er aan meewerkt maar ook omdat Michael Anthony begin 2017 erop hintte dat het zomaar kon gebeuren! Niets bleek minder waar helaas. Een ander grootheid werd binnengehaald want Glenn Hughes kan ook een partijtje aardig bassen. En zo was er een supertrio die een g e w e l d i g album afleverde! De eerste 3 tracks zijn machtige harde rockers, maar ook Cherry blossoms kent heftige momenten. laatstgenoemde is qua compositie best apart te noemen en kent meerdere stijlen in 1 nummer. Het nummer is dan ook gebaseerd op de herinneringen die Joe heeft aan het land Japan. De volgende 2 nummers zijn dan wat meer ingetogen om dan weer vol gas te gaan op harde boogie leunende Headrush. Looper doet me dan weer een beetje denken aan een ander geweldig album van weleer The Extremist. Wat me dan heel sterk doet denken aan Chickenfoot is Super Funky Badass met zn jamsessie- achtige feel. Ondanks zn dikke 7 minuten verveelt het geen moment omdat er genoeg afwisseling in zit. Direct hierna volgt dan het volgend hoogtepunt met het fantastische Invisible! Op het oog een simpele songstructuur (iets waarvoor ik Joe in het verleden weleens bekritiseerde) maar er wordt onwijs mooi/prachtig gitaar gepeeld, niet eens zo spectaculair maar wel weer zo bijzonder.
Ik ben er nog steeds niet uit of dit wel zijn beste solo werk is. Maar 2 grootheden in zijn gelederen helpt dus wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:33 uur

geplaatst: vandaag om 17:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.