Er is heel wat moois te vinden op dit album. Los van het feit dat de uptempo’s en ballads zich proper afwisselen, en de instrumentatie tot in detail is verzorgd, staan er ook een paar fantastische juweeltjes op dit album. Het absolute pronkstuk is
We almost lost Detroit, een zeer triest eerbetoon aan de meest beruchte stad van Michigan, en wellicht van heel Amerika. In 1977 was deze stad al aan het verloederen, en helaas is de situatie sindsdien alleen nog maar verslechterd. Ongeveer 1 á 2 jaar geleden besloot de stad zelfs huizen (die uiteraard de benodigde renovatie behoefden) te verkopen voor prijzen vanaf $ 1,00 (!). De leegloop van de stad is onvermijdelijk en de beruchte ghetto’s lijken alleen maar toe te nemen. Het bijzondere is natuurlijk dat dit liedje of liever gezegd dit document, ook nu nog zo actueel is dat veel inwoners van die stad zich ongetwijfeld kunnen identificeren met dit nummer. Andere sociaal kritische onderwerpen worden ook niet vermeden, zoals te horen is in
Under the hammer (from the day you were born). Minstens net zo mooi zijn de nummers
Song of the wind,
Delta man (where I’m coming from) en
Hello Sunday! Hello road!. Maar dan zijn we er nog niet niet...
Speciale aandacht mag wat mij betreft gaan naar het wellicht onschuldig overkomende “intermezzo”
Tuskeegee #626, dat ik zelf als een erg bijzondere onderbreking op het album ervaar; het Tuskegee-syfilisonderzoek was een onderzoek in de buurt van Tuskegee, Alabama in Amerika naar de gevolgen van onbehandelde syfilis. De proefpersonen waren 399 arme, zwarte Amerikanen, die niet op de hoogte waren van het onderzoek, onder hen 201 gezonde mannen die als controlegroep dienden. De zieke mannen kregen geen geneesmiddelen toen die beschikbaar waren. Naast perfecte nummers zijn ook wat mindere nummers te vinden die de rest van het album tekort doen.
Racetrack in France is bijvoorbeeld zwak te noemen in vergelijking met andere nummers. Of dat er erg toe doet? Nee hoor, maar het weerhoudt me wel van de maximale vijf sterren. Los daarvan is dit een prima album dat eigenlijk een prachtig beeld weergeeft hoe twee rasechte muzikanten de misstanden en gebreken in de wereld, en nog ietwat specifieker, in Amerika beschouwden en wisten te verwoorden... prachtig!
Wellicht onbedoeld, wellicht juist bedoeld. Dit soort albums ademen naar mijn mening toch een stukje geschiedenis uit. Ieder nummer (behalve 3?) heeft een boodschap, hetzij cryptisch, hetzij rechtstreeks. Als dit album niet voor “soul” staat, dan weet ik het ook niet meer… Hoe dan ook een subliem album!
Citatie uit de liner notes:
There is a revolution going on in the world. We are very much a part of it and have a great
deal to contribute to the force and direction of this revolution. There are many fronts within
this struggle, many far flung outposts geographically isolated and distant from our mainstreams
of communication. But everyone who struggles for a better life for oppressed people is an ally
who could use any symbol of our concern and solidarity. There is a growing guerrilla movement in Southern Africa, a period of healing and rebuilding in Southeast Asia, a movement towards
economic independence in the Caribbean and we are a part of it all. In our own lives the
struggle to educate continues: to bring the need for positive change into focus; to bring about
a new understanding of the dynamics of change.