Dit is de meer duistere versie van Love Story.
Tijdens de opnames van dit derde major label studioalbum heeft Yelawolf heel wat miserie meegemaakt. Zo moest hij zijn gebruik van de Vlag van de Geconfedereerde Staten van Amerika verdedigen, heeft hij ruzie gekregen met muzikanten die een grote rol gespeeld hebben tijdens de creatie van deze plaat (Bones Owens en DJ Klever), is zijn goede vriend Shawty Fatt gestorven, zijn Fefe Dobson en hij tijdelijk uit elkaar geweest en heeft hij zich laten opnemen voor mentale problemen en zijn alcoholgebruik.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat Trial by Fire een heel persoonlijk, tekstueel sterk en qua sfeer een vrij donker album is. Eentje dat zelfs volledig door hemzelf geproduceerd is, met behulp van live muzikanten.
De meeste nummers op deze plaat hebben een duidelijk thema en laten zien dat de gastheer naast een sterk rapper (en bekwaam zanger) ook gewoon een getalenteerd songschrijver is. Zo heeft hij het onder andere over het feit dat hij geworden is wat hij steeds gevreesd heeft (Shadows), dat hij schijnbaar veel overeenkomsten heeft met zijn onbekende vader (Son of a Gun), bedankt hij zijn loyale vrienden (Ride or Die), beeld hij af wat mensen in armoede doen voor hun kinderen (Do for Love) en gaat hij de meer politieke toer op (Row Your Boat). Allen zijn het één voor één geweldige composities, ook de nummers die ik niet genoemd heb!
Mijn favoriet op het album is volgens mij wel Sabrina. De productie is heel minimalistisch en dit nummer bevat maar één lange strofe, wel eentje waar hij zijn vertelkunsten laat zien. Zijn fictionele dochtertje Sabrina is 's nachts spoorloos verdwenen waardoor Yelawolf in het holst van de nacht in en rondom zijn woning opzoek is, de conclusie is puur horror. Hier is geweldig gebruik gemaakt van achtergrond- en omgevingsgeluiden waardoor het heel filmisch aanvoelt.
Maar drie nummers doen me niet heel veel. Het titelnummer, Get Mine met Kid Rock en Punk met Juicy J en Travis Barker vind ik over het algemeen te druk en ik hou niet zo van die Hard Rock producties op die tracks. De sound van deze drie genoemde nummers staat relatief ver van de meer gegronde en rustige sound van het bulk van Trial by Fire.
Joshua Hedley, Bones Owens, Lee Brice en Wynonna Judd kende ik niet aangezien het alle vier Country/Rock-artiesten zijn maar ik vind ze echt geweldig klinken op die mooie producties en in combinatie met deze Zuidelijke rapper.
Zijn artiest Stuggle Jennings levert een goede (meer spoken-word) solo-strofe af op de interlude. Buiten hem is Juicy J de enige andere gastrapper op deze LP, maar hij voelt niet op zijn plaats op Punk naar mijn mening.
Yelawolf heeft veel geweldige albums op zijn naam staan, solo of collaboraties, maar dit is denk ik wel mijn favoriete album tot nu toe dat hij gecreëerd heeft. Mensen die twijfelen over het kunnen van deze meneer zou ik aanraden Trial by Fire een kans te geven.
Het is ronduit schandalig dat dit weinig tot geen promotie gehad heeft van Shady/Interscope. Dit is een parel dat veel meer aandacht verdiende.
Dikke 4*