Red - Gone (2017)
mijn stem
9 stemmen
Verenigde Staten
Rock / Metal
Label: Essential
-
Step Inside, the Violence (3:04)
-
Still Alive (3:19)
-
Losing Control (4:10)
-
Gone (3:39)
-
Coming Apart (3:55)
-
Unstoppable (3:40)
-
Fracture (3:09)
-
Chasing Your Echo (3:36)
-
A.I. (4:10)
-
Singularity (5:10)
-
The Mask Slips Away * (4:44)
-
Still Alive (Looking for a Reason) * (3:08)
-
Gone [JSapp Remix] * (3:21)
-
Unstoppable [Redux Version] * (3:53)
-
Step Inside, the Violence [Alex Nice Remix] * (2:49)
-
Coming Apart (Deconstructed) * (3:55)
-
Gone [.grav3s Version] * (3:27)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur:
37:52
(1:03:09)
0
geplaatst: 29 oktober 2017, 19:59 uur
RED bracht in 2015 misschien wel het meest epische en diverse album uit hun catalogus uit. "Of Beauty and Rage" staat met stip op nummer #1 in mijn album top 10. Toen het nieuwe werk werd aangekondigd was ik dan ook ontzettend enthousiast.
Laat ik gelijk beginnen met concluderen: Waar het vorige album het meest memorabel is, is het nieuwe album "Gone" het minst memorabele album van de drie mannen. Begrijp me niet verkeerd: "Gone" is een prima plaat. Maar de stijl die ze zo goed hebben uitgediept op "Innocence & Instinct" en "of Beauty and Rage" komt hier niet uit de verf. De nummers zijn gewoonweg niet spannend genoeg en het voelt haast alsof de band ze zo 'praktisch' mogelijk in elkaar heeft geduwd: een spannende intro (vaak) een zacht couplet, hard refrein, zacht couplet dat een stuk korter is dan de eerste, hard refrein, een scream in de breakdown, refrein en beukende outro. Dit is hoe de meeste nummers zijn opgebouwd. "Coming Apart" is een vergeetenswaardige ballad die moeilijk in het rijtje "Pieces" "Take It all Away" of "Hymn For The Missing" te plaatsen is. "Gone" is een out of the box poppy rocker maar weet me verre van te raken en over "Unstoppable" (Yes dit is een cover van SIA) durf ik haast niet te beginnen. Zeer gewaagd maar het laat het talent van de band niet horen. "Singularity" is overduidelijk beïnvloed door MUSE (zowel qua zanglijnen als muzikale begeleiding) maar is tegelijkertijd het beste nummer van het album. Ook nummers als A.I.en Losing Control zijn erg sterk maar klinken dan weer heel erg als Starset (nummers zijn ook door Dustin Bates de zanger van geschreven).
Kort gezegd: de geïnspireerde en meegeschreven nummers zijn het sterkst. de rest wil niet blijven beklijven en als ze dit wel doen (Unstoppable) dan niet op de goede manier.
Al met al is "Gone" geen slecht album geworden maar het niveau van eerdere albums wordt nergens gehaald en dit is erg zonde als je bedenkt dat het platencontract is afgelopen en dit wel eens de laatste plaat kan zijn van mijn favoriete band. Ik ben benieuwd wat de toekomst in petto heeft.
En alsjeblieft...geen foute pop covers meer.
Laat ik gelijk beginnen met concluderen: Waar het vorige album het meest memorabel is, is het nieuwe album "Gone" het minst memorabele album van de drie mannen. Begrijp me niet verkeerd: "Gone" is een prima plaat. Maar de stijl die ze zo goed hebben uitgediept op "Innocence & Instinct" en "of Beauty and Rage" komt hier niet uit de verf. De nummers zijn gewoonweg niet spannend genoeg en het voelt haast alsof de band ze zo 'praktisch' mogelijk in elkaar heeft geduwd: een spannende intro (vaak) een zacht couplet, hard refrein, zacht couplet dat een stuk korter is dan de eerste, hard refrein, een scream in de breakdown, refrein en beukende outro. Dit is hoe de meeste nummers zijn opgebouwd. "Coming Apart" is een vergeetenswaardige ballad die moeilijk in het rijtje "Pieces" "Take It all Away" of "Hymn For The Missing" te plaatsen is. "Gone" is een out of the box poppy rocker maar weet me verre van te raken en over "Unstoppable" (Yes dit is een cover van SIA) durf ik haast niet te beginnen. Zeer gewaagd maar het laat het talent van de band niet horen. "Singularity" is overduidelijk beïnvloed door MUSE (zowel qua zanglijnen als muzikale begeleiding) maar is tegelijkertijd het beste nummer van het album. Ook nummers als A.I.en Losing Control zijn erg sterk maar klinken dan weer heel erg als Starset (nummers zijn ook door Dustin Bates de zanger van geschreven).
Kort gezegd: de geïnspireerde en meegeschreven nummers zijn het sterkst. de rest wil niet blijven beklijven en als ze dit wel doen (Unstoppable) dan niet op de goede manier.
Al met al is "Gone" geen slecht album geworden maar het niveau van eerdere albums wordt nergens gehaald en dit is erg zonde als je bedenkt dat het platencontract is afgelopen en dit wel eens de laatste plaat kan zijn van mijn favoriete band. Ik ben benieuwd wat de toekomst in petto heeft.
En alsjeblieft...geen foute pop covers meer.
0
geplaatst: 21 januari 2020, 04:31 uur
10 april 2020 komt blijkbaar het nieuwe album declaration uit ben zeer benieuwd.
0
geplaatst: 22 januari 2020, 14:52 uur
permafrost schreef:
10 april 2020 komt blijkbaar het nieuwe album declaration uit ben zeer benieuwd.
10 april 2020 komt blijkbaar het nieuwe album declaration uit ben zeer benieuwd.
De nieuwe single Sever en de EP The evening hate vind ik in ieder geval hoopgevend en een vooruitgang op Gone, wat ik geen slecht album, maar zeker geen topper vond.
Voor de liefhebbers: RED staat op 1 mei in de Helling (Utrecht).
0
geplaatst: 30 mei 2020, 00:28 uur
Prima zesde album van deze amerikaanse rockband. Het geluid is dit keer wat gladder en meer electronisch, maar het past wat mij betreft goed bij het unaniem sterke songmateriaal. De track Coming Apart is een beetje zeikerig, maar verder steekt het album vakkundig in elkaar en luisteren de nummers heerlijk weg, mede door de bijzonder verzorgde productie. Bombastisch waar het moet (het afsluitende Muse-achtige Singularity); poppy waar het kan (de geslaagde Sia-cover Unstoppable). De band doet op dit album wel wat denken aan genregenoot Starset, wat niet vreemd is aangezien de zanger daarvan heeft meegewerkt aan het materiaal.
* denotes required fields.
* denotes required fields.