Tsja, heel veel trompetgeschal, maar ik ben niet overtuigd. Deze plaat klinkt zeker authentiek en Robert Finley heeft de juiste stem hier voor, maar ik vraag me af of men dit goed vindt juist omdat de originele versies er niet meer zijn of geen (goede) platen meer maken? Met Dan Auerbach en een hoop oude sessiemuzikanten heeft Finlay een plaat gemaakt die lekkerder klinkt dan Auerbach's recente soloplaat. Toch mist er iets. Met dit materiaal had er veel meer leven in de plaat kunnen zitten. Iets wat ik ronduit mis hier. Het zijn kopieën van iets dat geweest is en net als met ouderwetse stencelmachines is de doorslag net iets minder dan het origineel. Ja, er staan een paar lekkere nummers op Goin' Platinum! maar laten we het niet overdrijven. Na de twee ijzersterke openingsongs zakt het langzaam weg. Het is gewoon heel veel beter gedaan in het verleden.
Het hele verhaal staat
hier op WoNoBlog.