Kashmir - The Good Life (1999)

Een prachtig album dat iets luchtiger van toon is dan zijn opvolger Zittilites.
Maar pas op: luchtig is een gevaarlijk woord in dit geval, want het blijven stemmige songs. De Radiohead vergelijkingen waren en zijn niet van de lucht en ik denk dat dat de band parten speelt om goed door te breken. Wel onterecht, want deze band heeft zeker een eigen geluid en zal bij liefhebbers van genoemde band waarschijnlijk goed aanslaan. Dat is wat anders dan afgescheept te worden als Radiohead-kloon.

...waar ik mij volmondig bij aansluit. Zet je Radiohead-associaties
even opzij en laat deze plaat pakweg 5, 6 luisterbeurten inwerken...










ja, gedaan? En? Mooi he.

Wederom op de hoes meegenomen en overdonderd. Radiohead? Laten ze ver achter zich. Songs als I Miss You en Gorgeous overtreffen toch echt wel het beste Radiohead werk, naar mijn bescheiden mening.

Ik vind het een beetje vervelend worden dan iedere band die alternatieve muziek maakt gelijk wordt afgespiegeld als een Radiohead-kloon (ook het stempel 'Coldplay-kloon' komt mijns inziens veel te vaak voorbij). Daarmee doe je de muziek gewoon tekort.
Persoonlijk vind ik de muziek van Kashmir prettig luisteren dan de meeste muziek van Radiohead. De laatste band vind ik - zeker op latere albums - regelmatig te experimenteel bezig. Kashmir ligt lekkerder in het gehoor, Kaspar heeft een prettig stemgeluid en de teksten zijn sterk.

En Lampshade, WAT een nummer is dat zeg!

Ben het dus met Mingus eens.

Luchtiger? Ben nu 3 songs ver, maar wat een (huiselijke) ellende en pijn is er al op me gestort zeg...

Het gedeelte van 'prachtig album' lijkt me voorlopig trouwens niets teveel gezegd...

Plaat een aantal malen beluisterd intussen, interessante band dat Kashmir. Mijn indrukken tot dusverre:

Mom in Love, Daddy in Space - mooie, stemmige opener. Every home should have a mom in love... 4*

Make it Grand - redelijk rocknummer met wat zeurderige zang (die ik over het algemeen erg goed vind overigens). 3*

Lampshade - heel bijzonder, emotioneel en (zo klinkt het) persoonlijk nummer over incest (dat maak ik althans op uit de tekst). Enig idee of dit dichtbij 1 van de bandleden is gebeurd? 4*

Graceland - blijft het prijsnummer. Heerlijk melancholiek en met een killer chorus. Yes I tried with aspirin, and a nice calm weekend... but my heart has left me there. 5*.

It's OK Now - jammer dat dit nummer het tempo en de spanning gedeeltelijk weghaalt. Het instrumentale einde is wel mooi maar als geheel een mindere song. 2*.

Miss You - lekkere meezinger dat bij mij meteen associaties met Fake van The Frames opriep. 3*

New Year's Eve - somber, rustig nummer. Over luchtigheid hebben we het al lang niet meer 3*

Mudbath - zompige sound met een aardig refreintje, maar toch een beetje een filler. 2*

Gorgeous - na het wat mindere middenstuk een mooi maar triest nummer. 4*

Kiss me Goodbye - Out with a bang. Sterke, krachtige song. Wet my lips one last time... 4*

Al met al een sterke plaat van Kashmir, al heeft Zitilites nog zeker m'n voorkeur. 3,5*.

Deze staat al een tijdje op mijn verlanglijstje, maar dit album kost tegen de EUR 25,-. Beetje te prijzig voor een echte muziekliefhebber, aangezien je hier 3 andere cd's voor kunt kopen.

Weet iemand waar je deze voor minder geld kunt krijgen?

Mijn 500ste stem, en met plezier uitgebracht op dit prachtige album waarmee ik de groep Kashmir leerde kennen.

Gekocht op de hoes & het kleine plakkertje dat de muziekwinkeluitbater erop had gezet met wat referenties (toen deden muziekwinkeluitbaters dat nog, mijn eeuwige dank aan hen want daardoor een reeks mooie zaken ontdekt).

Make it grand is geweldig, lampshade is hier ook al vermeld als een hoogtepunt. Gorgeous is knap... pff, dit is zo'n album waar bij elke beluistering een ander nummer de bovenhand neemt, voor mij een kenmerk van hele goeie albums.

En de stem van de zanger is fenomenaal...

Ahaaaa ... wederom een gouwe ouwe, die ik lang geleden leerde kennen.

Nog effe beluisterd (was wel heel erg lang geleden) en kan niets anders zeggen dat het een aangenaam wederhoren was.

Klinkt nog steeds fris. Stem en de fijne baslijnen, herkenbare drums...allemaal heel prettig voor mijn geteisterd trommelvlies.

Hoogtepunten:

- Lampshade: Een heel erg mooie, droevige song. Niet echt bijzonder qua originaliteit, maar het blijft tegen wil en dank in je hoofd plakken... Vanaf 3.56 wordt het wel heel erg mooi. De zang wordt dan zo breekbaar (ik hoor zelfs een krop(je) in de zanger zijn keel) dat het me keer op keer koude rillingen geeft... En dan de aanzet tot een prachtige climax die nooit echt volledig tot volle expansie komt...

- Kiss Me Goodbye: hier hoeft weinig commentaar bij. Alles wat een song binnen dit genre behoeft...


Een krappe 4 krijgen ze van mij, omdat het gros van de nummers net dat ietsjes boven de middelmaat uitstijgen (de twee bovenvermelde songs overstijgen dit echter probleemloos...)

Schitterende zinsnede in 'make it grand': 'milkman turned you down, today'... kijk, met zo'n stukjes tekst slaat mijn hoofd op hol en begin ik allerlei verhalen errond te weven, de eenzame has-been megababe die nu thuiszit, hopeloos aan haar lichaam verknipt en verplakt, nog altijd denkend/hopend dat ze 'het' heeft, maar diep vanbinnen weet ze dat 'het' voorbij is...

en dan flirt ze wat uit wanhoop met de melkboer, die ze eigenlijk niet kan uitstaan wegens te dik en te lomp en te stinkend, maar die ze toch nog rond haar vinger wil dragen... en dan wijst die kerel haar af.

Pijnlijk... maar wel een prachtige songflard

Het kippenvel nummer op dit album blijft voor mij "Gorgeous", opgedragen aan wijlen Jeff Buckley.
Tranentrekkende tekst, met passende emotie gezongen.

The lonely loonies on the playground
reveal their shadows to the day
they crash in planes on smack and weird sounds
and leaves us gold upon their graves
our lives becomes less ordinary
show us that it doesn't hurt to die

is it so gorgeous
is it enchanted
is it revealing

I feel so lucky I have seen you
and rapture spread among the crowd
I wish for once I could have met you
before they wrapped you in a shroud
the giants always get their heads chopped
or drown in muddy waters in the south

is it so gorgeous
is it enchanted
is it forever

is it so gorgeous
is it enchanted
is it eternal

with a rude tongue dressed in spiteful eloquence
you would call
calling for a love that never came
you would wait, you would call
and you'd wait and you'd call

back here I am in search of answers
I won't accept what I was told
it's only fair to die from cancer
when you're old enough to say you're old
the reverb you left is never over
tolling for the only one who is not present -

still so gorgeous
so enchanted
so forever

is it so gorgeous
is it enhanted
is it eternal

Sfeervol, mooi album dat absoluut iets tijdloos heeft. Natuurlijk, het geluid van de band doet wat denken aan andere bands, waaronder Radiohead en Pink Floyd, maar de songs zijn sterk genoeg om de vergelijkingen te kunnen doorstaan. Jammer dat uptempo songs ontbreken, want nu is de plaat wel erg traag en melancholisch. Maar goed, dat heeft ook wel weer wat.

Deze plaat is gewoon zoooo heerlijk! Dat dit geen wereldplaat geworden is snap ik nog altijd niet (zal wel te maken met de bands die hierboven vernoemd werden en rond diezelfde periode doorbraken).

De sfeer is uniek: donker zonder dat het té obscuur wordt.. Muzikaal iets harder dan wat ik gewend ben, maar het past gewoon. Wanneer hij wat 'kwader' wordt, muziek wat harder, wordt hij wat nostalgisch, dan maken we het wat rustiger. Zo simpel, maar zooo effectief.

Hoogtepuntjes: Lampshade, Mom In Love Daddy In Space en natuurlijk Gorgeous (nu ik lees dat het over Jeff Buckley gaat, doet het me nog meer).

Ik vind de Radioheadvergelijking wel meevallen. Ik vind het eerder een Grandaddy meets Pearl Jam in rustige modus. Maar ach, referenties zijn nooit dekkend. De definitie 'mooi album' onderschrijf ik dan weer wel.

Het is trouwens wonderlijk hoe sommige bands langs je heen kunnen gaan. Ik had tot voor twee weken geleden nog nooit van de hele band gehoord...

Ontdekt in de charlie tent op lowlands en altijd blijven volgen.

Topplaat van een topband, vergeet het optreden op het Roskilde festival 's nachts om
2 uur in de tent nooit meer, fantastisch.

live in de Melkweg:

Lampshade

Kashmir, misschien vier keer live gezien en elke show was geweldig. Tot aan drie platen geleden heb ik ze goed gevolgd, met dit album als één van hun mooisten. Inderdaad de vergelijking met Radiohead kan ik begrijpen maar de band heeft een duidelijk eigen gezicht, ook live. Soms best jammer dat de latere platen door mij niet meer zijn opgepikt. Begin met The Good Life, dan Zitilites en dan No balance palace. De laatste had echt de doorbraak moeten worden in het buitenland maar die bleef uit........

Voor mij (te) lang verborgen gebleven. Geweldige (snelweg)muziek; Topper! Ook de andere albums maar 'ns checken...

Voor mij is dit een tegenvallende album. Mom in love, daddy in space, Graceland en Miss you zijn schitterend. De rest vind ik weinig aan , zeurderig soms en qua sound ook bepaalt niet top.

Die 2,5 is toch wel te weinig,doe er een volle punt bij, wat ik goed vind is ook echt geweldig.