menu

U.S. Girls - In a Poem Unlimited (2018)

mijn stem
3,67 (101)
101 stemmen

Verenigde Staten
Electronic / Pop
Label: 4AD

  1. Velvet 4 Sale (3:44)
  2. Rage of Plastics (4:27)
  3. M.A.H. (2:54)
  4. Why Do I Lose My Voice When I Have Something to Say (0:25)
  5. Rosebud (3:09)
  6. Incidental Boogie (3:23)
  7. L-Over (4:05)
  8. Pearly Gates (4:02)
  9. Poem (3:30)
  10. Traviata (0:12)
  11. Time (7:48)
totale tijdsduur: 37:39
zoeken in:
avatar van Ataloona
4,0
Sterk sterk! U.S. Girls begon ooit als zeer alternatieve muzikante in de lo-fi hoek met folk en pop die onder een flinke laag ruis en noise zat verborgen. Met ieder album werd ze ietsje toegankelijker en met de laatste twee platen (GEM en Half Free) leek ze meer dan ooit de popkant op te gaan. Echter bleef toch haar tekenende dwarse eigenzinnigheid immer aanwezig. Zo ook hier. Deze plaat is zeker toegankelijk, doch nog meer dan haar voorgangers zeer ambitieus en spannend. In tegenstelling tot Half Free welke meer gebaseerd was op samplemuziek, is deze plaat ook meer instrumentengericht. U.S. Girls gooit op geen moment de cruise control er op. Er zijn enkele geniale popmelodieën te horen op deze plaat, met fantastische producties en de welbekende zweverige 'bijdehante' zang met bewogen snik van U.S. Girls. Een echte vrouwelijke crooner die qua stem zeer - tsja, wat zal ik het noemen? - 'vintage' klinkt. Laat ik stellen: in de jaren 40 en 50 van de twintigste eeuw had ze het ook zeker gered in de muziekwereld. Het bijtende sarcasme in haar teksten doet denken aan femme fatales uit die tijden en draagt zeker bij aan die 'retro feel'.

Het is niet alleen haar stem die doet denken aan vervlogen tijden. Ik hoor continu retro-invloeden die samenkomen in een uiterst modern jasje: Boogie ritmes die doen denken aan klassiek Hollywood, swingmuziek, psychedelische jaren 70 funkrock, Franse pop à la France Gall of madame Hardy, jaren 90 girlband achtergrondkoortjes, jaren 80 scratches en breaks, jaren 00 electropop; dikwijls zelfs baslijntjes die slim zijn afgekeken uit de dub-wereld...Ga zo door. Fantastisch wat er allemaal op je afkomt. Tot en met Rosebud onvervalste pop, maar daarna komt de ene na de andere parel naar boven. Incidental Boogie (inderdaad een boogie), L-Over, Poem en het uitgespannen Time dat sterk doet denken aan Talking Heads en LCD Soundsystem met een flinke dosis rock 'n roll erin. Met, wel te verstaan, saxofoon en percussie in de hoofdrol. Laat ik ook nog Rage of Plastics aanstippen. Fantastische song met veel psychedelica en fuzz! Louter enthousiasme aan deze kant. Moet ik nu een score toekennen, dan geef ik vier sterren. Ik sluit niet uit dat die score dit jaar nog gaat stijgen.

avatar van Mausie
4,0
Mausie (crew)
Machtig interessant album, er gebeurt een hoop! Rosebud is echt heerlijk, maar ook de rest bevalt goed tot nu toe. Apart dat de popliefhebbers van deze site hier niet te vinden zijn.

avatar van overmars89
4,0
Ik luister momenteel de plaat voor de 3e keer en hij wordt steeds beter. Ik wil 'm ook blijven opzetten, omdat er zo lekker veel gebeurd. Met voor mij ook als favoriet Rosebud & Incidental Boogie, maar de hele plaat is genieten.

avatar van aminam19
4,0
Erg fijn album! er staat naar mijn mening eigenlijk geen zwak nummer op. Uitschieters: Rosebud, Incidental boogie en Velvet 4 sale. Ik krijg bij de laatste een beetje een jack white gevoel door de productie

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: U.S. Girls - In A Poem Unlimited - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

U.S. Girls, het alter ego van de Amerikaanse muzikante Meg (Meghan) Remy, heeft een verleden in de noiserock en lo-fi, maar zelf ken ik de muziek van de vanuit het Canadese Toronto opererende muzikante pas sinds Half Free, dat in 2015 in een aantal alternatieve jaarlijstjes opdook.

Op Half Free verraste Meg Remy met een plaat vol behoorlijk toegankelijke popsongs met flink wat invloeden uit de 50s en 60s girlpop, al waren het ook popsongs vol verrassing en avontuur.

Het is een lijn die wordt doorgetrokken op het vorige week verschenen In A Poem Unlimited. Ook de nieuwe plaat van U.S. Girls staat weer bol van de invloeden, maar klinkt totaal anders dan zijn voorganger, al is de fascinatie voor perfecte popliedjes gebleven.

Op de plaat is een belangrijke rol weggelegd voor een flink aantal gastmuzikanten, onder wie het uit Toronto afkomstige muzikantencollectief The Cosmic Range, en de bijdrage van al deze gastmuzikanten staat garant voor een even fascinerend als aanstekelijk geluid.

Het is een geluid dat bol staat van de invloeden uit de 70s funk en disco, maar Meg Remy citeert ook nadrukkelijk uit de archieven van Madonna in haar jonge jaren, heeft goed geluisterd naar de eerste platen van Roxy Music, flirt met foute Franse filmsoundtracks uit de jaren 70 en gaat terug naar de invloeden uit de zwarte muziek die in de jaren 70 door Blondie maar vooral door David Bowie werden opgepikt. Op hetzelfde moment slaat de Amerikaanse muzikante een brug naar de eigentijdse of zelfs voorzichtig futuristische elektronische popmuziek van St. Vincent.

Met het noemen van al deze namen en invloeden ben ik er nog lang niet en dat zegt veel over de eigenzinnigheid waarmee Meg Remy muziek maakt. Ook in de teksten op In A Poem Unlimited neemt Meg Remy overigens geen blad voor de mond en klaagt ze van alles aan dat haar niet zint, variërend van de wijze waarop vrouwen nog steeds worden bejegend tot alles wat de president van haar vaderland roept en doet, waarbij overigens ook het militaire beleid van zijn voorganger niet wordt gespaard.

Zeker in muzikaal opzicht is In A Poem Unlimited een vat vol tegenstrijdigheden. U.S. Girls strooit driftig met aanstekelijke deuntjes, waarin zoals gezegd invloeden uit de disco niet worden geschuwd en Meg Remy af en toe nadrukkelijk op het randje van kunst en kitsch balanceert, maar de songs op In A Poem Unlimited zitten ook vol met stekelige passages en zelfs passages waarin het experiment nadrukkelijk wordt opgezocht. Het maakt van beluistering van In A Poem Unlimited een even aangename als fascinerende luistertrip.

U.S. Girls heeft een plaat gemaakt die aanzet tot associëren met van alles en nog wat uit de rijke geschiedenis en de popmuziek, maar het is ook een plaat die je op het puntje van je stoel houdt. Daarnaast heeft U.S. Girls natuurlijk ook gewoon een plaat vol schaamteloos toegankelijke deuntjes gemaakt, waarbij Meg Remy opvallend vaak een perfect popliedje produceert.

In A Poem Unlimited beschikt hierdoor over dezelfde verleiding als zijn voorganger, maar steekt nog net wat knapper, eigenzinniger en aanstekelijker in elkaar. Bijzondere plaat. Ik houd er wel van. Erwin Zijleman

avatar van dafit
4,5
Uit mijn tweewekelijkse nieuwsbrief over de beste nieuwe popmuziek:

2018 is pas net van start, maar de kans is groot dat In a Poem Unlimited van U.S. Girls in heel wat jaarlijstjes gaat eindigen. Het is namelijk een buitengewoon aantrekkelijk en muzikaal divers popalbum met intelligente teksten.

Voor haar achtste album werkte de Canadese Meg Remy samen met tal van muzikanten, vooral van jazz- en funkgroep Cosmic Range uit Toronto. Die jazzinvloeden hoor je bijvoorbeeld terug in Rage of Plastics, waarin de saxofoon een prominente rol heeft, en in de kakofonie van afsluiter Time, dat ‘Tis a Pity She Was a Whore van het laatste album van David Bowie in herinnering roept.

Toegankelijker zijn zeer dansbare nummers als Rosebud. “Is dit de nieuwe Madonna”, vroeg mijn vrouw bij die track. Niet zo gek, alleen heeft Madonna al twintig jaar niet meer zo'n sterke plaat gemaakt.
Doordat er muzikaal ontzettend veel gebeurt, vergat ik in eerste instantie te luisteren naar de teksten. Zonde, want die gaan ook nog eens ergens over. Zo haalt Remy in M.A.H. (Mad as hell) genadeloos uit naar Obama:

But lies shone in your eyes / As you were the first in line to use those bugs up high / The coward’s weapon of choice / But you got that winner’s smile / And you know how to leave ‘em moist

Pearly Gates, de andere catchy single van het album, komt voort uit een verhaal over een man die probeert een vrouw tot onbeschermde seks te verleiden met de tekst Don’t worry, I’m really good at pulling out. Dat heeft geleid tot een religieuze allegorie:

For one chance to be an angel in his eyes / It seemed to be the safe bet, so I closed my eyes / And I opened my gates wide / And St. Peter came inside
Never, never be safe even if you’re in the Gates / Give it up, you’re just some man’s daughter


Doordat Meg Remy in meerdere nummers machtsmisbruik aan de kaak stelt, heeft ze niet alleen een bruisend, maar ook een verrassend actueel en urgent album gemaakt.

avatar van E-Clect-Eddy
4,5
Deze combinatie van stemmen doet mij herinneren aan Shakespear's Sister, muzikaal zit het daar ook bij in de buurt.

avatar van mattman
4,5
Het gebeurt niet vaak dat een plaat zo gevarieerd is maar tot zo consistent sterk blijft. Topalbum. Memo aan mezelf: deze dame dringen eens live aan het werk zien.

avatar van E-Clect-Eddy
4,5
mattman schreef:
Het gebeurt niet vaak dat een plaat zo gevarieerd is maar tot zo consistent sterk blijft. Topalbum. Memo aan mezelf: deze dame dringen eens live aan het werk zien.

Een live show is zeer aan te bevelen. Heb helaas verzuimd om een verslagje te schrijven van hun optreden in de Upstairs vorig weekend. Een bont gezelschap van 7 of 8 man op het podium. Nummers die eindeloos door lijken te gaan dan wel van het ene nummer over gaat in het andere nummer. Met een saxofonist die duidelijk 20 jaar ouder is dan de rest van de band en een kop kleiner is dan de zangeressen. Hij speelde op een mini-saxofoon in een Freestyle Jazz / Avant-garde stijl en speelden na nog een paar minuten door samen met drummer en gitarist nadat de show wat betreft de zangers afgelopen was.

avatar van andnino
4,0
Mij klinkt dit in de oren als een negental tributes:

Velvet 4 Sale (3:44) - Kate Bush
Rage of Plastics (4:27) - Pink Floyd
M.A.H. (2:54) - ABBA
Rosebud (3:09) - Björk
Incidental Boogie (3:23) - Goldfrapp
L-Over (4:05) - Lana Del Rey
Pearly Gates (4:02) - Alicia Keys
Poem (3:30) - Chvrches
Time (7:48) - La Roux

Natuurlijk is dat wat interpretatiewerk van mijn kant, maar US Girls probeert duidelijk niet het wiel opnieuw uit te vinden. Eerder bestaande wielen een nieuwe schwung te geven...
..en wat doen (doet?) ze het goed! Elke song staat zo goed op zichzelf, en heeft ook genoeg karakter om niet als kopie beschouwd te worden. Een onverwachte hoogvlieger (voor mij althans)!

Gast
geplaatst: vandaag om 06:27 uur

geplaatst: vandaag om 06:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.