menu

Legend of the Seagullmen - Legend of the Seagullmen (2018)

mijn stem
3,52 (22)
22 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Dine Alone

  1. We Are the Seagullmen (3:17)
  2. The Fogger (5:59)
  3. Shipswreck (3:56)
  4. Curse of the Red Tide (6:36)
  5. Legend of the Seagullmen (3:08)
  6. The Orca (4:18)
  7. Rise of the Giant (4:52)
  8. Ballad of the Deep Sea Diver (4:52)
totale tijdsduur: 36:58
zoeken in:
avatar van namsaap
4,5
Mijn review op Zware Metalen

De term supergroep wordt de laatste jaren bij de minste of geringste samenwerking tussen bekende muzikanten gebruikt en lijkt behoorlijk aan inflatie onderhevig, aangezien het resultaat lang niet altijd super is. Legend Of The Seagullmen, de nieuwe band met daarin onder andere Danny Carey (Tool), Brent Hinds (Mastodon), Pete Griffin (Dethklok, Zappa plays Zappa) en filmregisseur Jimmy Hayward, kreeg natuurlijk ook direct dit label mee in de media.

De muziek van Legend Of The Seagullmen is opgebouwd rond nautische thema’s en laat zich omschrijven als een progressieve, psychedelische rock ’n roll-soundtrack met punk- en new wave-invloeden. Waar menig supergroep sneuvelt in goedbedoelde ambities, slaagt deze band er wel in om ideeën om te zetten in goede muziek.

Het album opent energiek met het stampende rock ‘n roll-nummer We Are The Seagullmen en het swingende titelnummer, twee nummers die nog redelijk rechttoe rechtaan klinken. Vanaf het nummer Shipwrecks schakelen de heren een versnelling terug en muzikaal de diepte in. De syths krijgen een grotere rol in het geheel en de spanningsbogen in de nummers worden groter. Zo begint The Orca klein, op een akoestische gitaar, om gaandeweg steeds verder uitgebouwd te worden tot een episch rocknummer, een recept dat nogmaals op geslaagde wijze wordt toegepast op Curse Of The Red Tide.

Het begrip episch is al helemaal van toepassing op Ballad Of The Deep Sea Diver, door de band omschreven als de soundtrack voor een nautische spaghettiwestern. In de finale van dit nummer klinkt een prachtige filmorkestratie, door componist Dom Lewis geschreven, die erg doet denken aan The Ecstacy of Gold (The Good, The Bad and the Ugly).

Het album is redelijk kort met 37 minuten en voorbij voordat je er erg in hebt. De vele afwisseling in de nummers en het constant hoge niveau maken het echter geen straf om dit album vaker achtereen te luisteren. 2018 is een beetje tam begonnen, maar Legend Of The Seagullmen brengt met dit debuut een van de eerste toppers voor dit jaar uit en daarmee heeft de term supergroep weer wat aan waarde gewonnen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:50 uur

geplaatst: vandaag om 10:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.