Hendrik68 schreef:
Voorheen was ik vrij snel klaar met het riedeltje couplet-refrein-gitaarsolo. Tegenwoordig vind ik dit prima, mits de gitaarsolo niet te ver doorvoert en het pad van de song verlaat. Solo's van 10 minuten voegen aan geen enkele song of optreden iets toe. Die neiging heeft Bonamassa nog steeds wel een beetje, maar vooral op zijn laatste album Blues of Desperation weet hij de songs echt belangrijk te maken. Voordeel hier is ook nog eens dat Joe niet hoeft te zingen. Reden waarom ik liever naar Walter Trout luister dan naar Joe Bonamassa. Joe wordt wel steeds beter in zijn zang, maar hij is er nog niet. Bij Walter Trout is elk woord raak. Kwestie van meters maken. Bonamassa heeft nu de leeftijd waarop Trout pas begon met zijn solocarriere. Maar als Beth zingt kan Joe zich concentreren op waar hij echt goed in is en dat werkt voor iedereen het beste.
Sfeervol album van twee van mijn meest favoriete artiesten. Ik volg beide al zo'n jaar of 18.
En ja Hendrik68, wat de één minder waardeert daar kan de ander juist enorm van genieten. De solo's van Joe kunnen mij niet lang genoeg duren en niet hysterisch genoeg zijn. Artiesten die altijd keurig binnen de lijntjes blijven zijn er al teveel. En hij mag dan niet de beste zanger zijn, Joe weet bij veel van zijn nummers wel precies de juiste sfeer te creëren.
Een gouden duo deze twee die hun samenwerking hopelijk lang zullen voortzetten en nog vaak samen zullen optreden.
Kan niet wachten tot ik Joe weer ga live zien. Deze keer in Grolloo.