menu

Tim Knol - Cut the Wire (2018)

mijn stem
3,64 (78)
78 stemmen

Nederland
Rock
Label: Excelsior

  1. Whispering Heart (3:04)
  2. Sweet Melodies (3:22)
  3. Echoes of Laughter (3:22)
  4. Cut the Wire (3:30)
  5. A Kid's Heart (2:46)
  6. Blind Eye (3:55)
  7. Going Places (4:42)
  8. Kickin' (2:55)
  9. Listen Love (2:23)
  10. Last Call (2:35)
  11. Polaroids (3:41)
  12. Weight of Clouds (3:26)
  13. Song for Grandma (3:17)
totale tijdsduur: 42:58
zoeken in:
avatar van WoNa
4,0
Tim Knol komt in 2018 met een plaat waarin alles samen komt wat hij tot nu toe heeft gedaan, maar meer dan ooit zichzelf is. En ik kan alleen maar zeggen: het bevalt uitstekend.

Natuurlijk is het prachtig als Matthijs van Nieuwkerk in DWDD acht jaar geleden een 18 jarige jongen uit Hoorn aankondigt als "de nieuwe Neil Young", maar doorgaans is zo'n molensteen fataal voor een carrière. Knol raasde drie jaar lang van hoogtepunt naar hoogtepunt in het nieuwe normaal van 10s. Geen hits (tenzij een artiest iets met dance of trance doet), maar overal optreden voor volle zalen en op grote festivals.

'Soldier On', zijn derde plaat, was het omslagpunt. Ik heb hem zelfs nooit gehoord. Met The Miseries verbaasde Knol mij volkomen en zeer positief en nu is er Cut The Wire.

Tim Knol bedient zich van een aantal, goed uitgewerkte, invloeden en laat meerdere kanten van zichzelf zien. Hij is volwassen geworden en heeft geen enkel probleem dat te tonen. Sommige nummers zingt hij met een lagere stem en die zijn dan ook uiterst serious. Op andere momenten komt het licht ruimschoots aan de bovenkant, met een heerlijke poppy melodie en navenante solo's. De afwisseling in die nummers zorgt voor een afwisselend album waarin Tim Knol succesvol laat zien van meerdere markten thuis te zijn.

Voor mij komt dat allemaal samen in één nummer: 'Going Places'. Misschien moeten we de titel maar eens letterlijk nemen om te beginnen en gaat Tim Knol opnieuw op muzikale reis, zijn horizon nog verder verbredend. Een lange en succesvolle carrière tegemoet. Alleen een zekere mate van verandering en verdieping zorgen voor een carrière over een aantal muzikale generaties heen.

Minder letterlijk genomen, is 'Going Places' het nummer waarin zijn hele carrière tot op heden samen komt. Van de pop kant van zijn West Coast helden, tot de gruizige poppunk van The Miseries, maar bovenal zijn nieuw gevonden stem en diepte, met in die diepte verstopt de gevoeligheid. Al die kanten werkt hij succesvol uit op dit nieuwe album. Eigenlijk een aanrader voor alle liefhebbers van de betere pop, met verschillende invalshoeken.

Het hele verhaal staat hier op WoNoBlog.

avatar van Lura
3,5
Het is een mooi album, alleen iets teveel pop voor mij. Fraaiste nummer vind ik het afwijkende slotnummer Song for grandma. Hopelijk gaat hij in de toekomst meer die richting uit.

avatar van DikkeDarm
Talent of niet, ik heb hem na het 5e nummer uitgezet, te soft for me dus ook geen stem.

avatar van uppie
4,0
wat een heerlijke plaat. goed strak geproduceerd, fijne nummers geen enkel moment van verveling. en wat een mooie hoes. Dank je wel Tim een eerste topper van 2018

avatar van driekesjiwi
4,0
Niet mijn cup of thea zeker niet met zoveel suikerklontjes, mierzoet. Toch zet ik dit album elke keer op repeat. Kan niets anders concluderen dat Tim puik werk heeft afgeleverd. Bravo!

avatar van jerome988
Ietwat gebrekkige uitspraak en clichématige teksten, maar wel lekker! Nederlanders die Engels proberen te zingen vallen vaak snel door de mand, maar hij komt er mee weg.

avatar van Savant
Wel lekker, maar Tim is toch wel in een ketel met suikerwater gevallen. Tijd voor een nieuw T-shirt. Tim Knol is zoet!

BrotherJohn
Ik snap de kwalificaties "lekker" en "zoet" en ga daarin mee. Bij de eerste luisterbeurt hoor ik in sommige nummers wel veel Jayhawks terug, meer Tim O'Reagan dus dan Tim Knol. En bij Last Call begin ik per ongeluk zomaar "Lazy Sunday Afternoon" (Small Faces) te zingen als het refrein inzet.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Tim Knol - Cut The Wire - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Tim Knol was de afgelopen jaren onder andere actief met zijn powerpop band The Miseries, maar voor de laatste soloplaat van de Nederlandse singer-songwriter moesten we tot voor kort helemaal terug naar 2013.

In dat jaar verscheen immers Soldier On, dat niet alleen was gestoken in een prachtige, door The Freewheelin' Bob Dylan geïnspireerde hoes, maar dat ook een serie geweldige popsongs bevatte.

Die popsongs zijn ook weer te vinden op het vorige week verschenen Cut The Wire, maar Tim Knol legt de lat dit keer nog wat hoger dan vijf jaar geleden.

Ook op zijn nieuwe plaat werkt Tim Knol weer samen met zijn vaste kompaan Anne Soldaat, die in de jaren 90 met Daryll-Ann al liet horen hoe je popliedjes maakt waar je als luisteraar alleen maar zielsgelukkig van kunt worden. Het is een kunst die ook Tim Knol inmiddels tot in de perfectie beheerst.

De singer-songwriter uit Hoorn, die op jonge leeftijd als een held werd onthaald, heeft nooit een geheim gemaakt van zijn voorliefde voor Britse en Amerikaanse popmuziek uit de jaren 60 en 70 en doet dat ook op Cut The Wire niet. Ik ga de inspiratiebronnen van Tim Knol voor de afwisseling eens niet opnoemen, al is het maar omdat het er op zijn nieuwe plaat veel teveel zijn voor een redelijk compacte recensie.

Luister naar Cut The Wire en je hoort op het eerste gehoor een verzamelplaat met heel veel moois uit de 60s en 70s. Het is moois uit met name de Westcoast pop, de psychedelica en de countryrock, maar ook de Beatlesque melodieën die het eerdere werk van Tim Knol typeerden zijn nadrukkelijk aanwezig, terwijl Anne Soldaat ook nog wat invloeden uit het geweldige oeuvre van Daryll-Ann naar binnen heeft gefietst.

Binnen de genoemde genres heeft Tim Knol dit keer een voorkeur voor buitengewoon zonnige en lome klanken en melodieën die in de categorie ‘suikerzoet’ vallen. Samen met Anne Soldaat heeft Tim Knol zijn nieuwe plaat voorzien van een mooi verzorgd en lekker veelzijdig geluid vol prachtige details en het is een geluid dat zich om je heen slaat als een warme jas op een koude winterdag.

Cut The Wire moet het niet hebben van ruwe uithalen (al mag Anne Soldaat een enkele keer los gaan), maar streelt het oor vrijwel continu lieflijk. De geweldige melodieën en het zonnige karakter van de songs op de plaat maken van de nieuwe plaat van Tim Knol een ultieme feelgood plaat, wat nog eens wordt versterkt door de vele referenties naar het allerbeste uit de popmuziek uit de jaren 60 en 70 en de al even aangename en lome vocalen van de Nederlandse muzikant.

Het klinkt allemaal zo bekend en zo lekker dat je bijna zou vergeten om goed te luisteren. Cut The Wire is een plaat om heerlijk bij te luieren en weg te dromen, maar verdient ook zo nu en dan de nauwkeurigere beluistering. Dan hoor je hoe knap het allemaal in elkaar steekt en met hoeveel gevoel en liefde Cut The Wire is gemaakt.

Acht jaar geleden werd een nog piepjonge Tim Knol nog onthaald als grote belofte voor de toekomst, maar die belofte was Tim Knol vijf jaar geleden met Soldier On al voorbij. Met Cut The Wire zet de Nederlandse singer-songwriter een volgende stap en het is er een om te koesteren. Keer op keer. Erwin Zijleman

avatar van frolunda
1,5
Niks an dit,veel te zoet zowel muzikaal als qua zangstem.Misschien dat zijn eerder werk me beter ligt want dit heb ik met moeite uit kunnen zitten.Ik kreeg er de kriegels van.
Over een half jaar komt Cut the wire misschien iets beter tot zijn recht......

avatar van beachlicious
BrotherJohn schreef:
Ik snap de kwalificaties "lekker" en "zoet" en ga daarin mee. Bij de eerste luisterbeurt hoor ik in sommige nummers wel veel Jayhawks terug, meer Tim O'Reagan dus dan Tim Knol. En bij Last Call begin ik per ongeluk zomaar "Lazy Sunday Afternoon" (Small Faces) te zingen als het refrein inzet.


Ik had precies hetzelfde bij dat nummer..............Verder moet ik een beetje wennen aan dit album, de stem is wat minder herkenbaar voor mij. Sweet melodies is een echt lekker zomers nummer. De rest blijft nog wat minder hangen, maar aangezien ik de vorige albums grijs gedraaid heb, verwacht ik dat hetzelfde ook met dit album gaat gebeuren...............ik kom er op terug.

avatar van vigil
3,5
De nieuwe Knol is gewoon een Anne Soldaat plaat geworden, vind je dit mooi dan moet je het solowerk van Soldaat ook ff checken.

toevallig hou ik er wel van

avatar van Cor
4,0
Cor
Same here. Ook ik kan de muziek van Anne Soldaat zeer waarderen. Tim Knol laat zien dat ie nog steeds mooie liedjes met een kop en een staart kan maken met veel melodisch vernuft en een heel fijn geluid. Veel diversiteit in de songs. Het muziekjaar 2018 begint heel lekker met deze nieuwe plaat van een herboren Tim Knol.

4,0
Dim
Zo'n plaat die je blijft draaien en waarvan je de zoetsappigheid voor lief neemt.

3,5
Kor
Draait wel lekker weg. Ik heb nu de cd drie keer beluisterd via spotify, en heb nu besloten hem gewoon te kopen. Een herboren Tim Knol? Te zoet? Ach, zoet is lekker zo nu en dan. Het klinkt allemaal als een vervolg op Soldier on, een cd die ik ook zo nu en dan nog wel eens op zet, en dat zal met deze ook gebeuren. Tim Knol, een sympathieke artiest, die ons zeer aangename muziek voorschoteld. Prima, ga zo door Tim!

avatar van Marco van Lochem
De nu 28 jarige Tim Knol (geboren in Hoorn op 12 september 1989) brak in 2010 door met de single “WHEN I AM KING” en zijn debuutalbum “TIM KNOL”. Hij was een graag geziene gast in diverse radio en televisie programma’s, vanwege zijn muzikaliteit en kennis van de popmuziek. Zijn grootste hit tot nu toe, komt ook van het debuutalbum en is getiteld “SAM”. Zijn 2 albums die volgden, “DAYS” in 2011 en “SOLDIER ON” in 2013 deden het ook goed, al leverden die albums geen Top 40 hits op. Nu is Knol ook meer een album artiest, die met zijn in de jaren zestig gewortelde muziek de luisteraar prachtige luisterliedjes voorschotelt. Het nieuwe, vierde album van Tim Knol is getiteld “CUT THE WIRE” en verschilt niet veel van de vorige albums. Prachtige, country en folkachtige popmuziek gespeeld door een groep geweldige muzikanten en de stem van Knol maakt het geheel af. Die stem is de basis van deze muziek, die onder de Americana valt. Prima plaatje en een mooi begin van 2018!

avatar van webrob
frolunda schreef:

Over een half jaar komt Cut the wire misschien iets beter tot zijn recht......


Wil eigenlijk niet zeiken over stemgedrag, maar doe het toch... : als je bovenstaande stelt, misschien dan beter om gewoon niet een 1,5 stem te geven op dit moment...

Maar goed, Cut The Wire; fijn album.
Afgelopen zondag een instore bij Velvet Paagman te Den Haag; volgens Tim Knol wordt zijn volgende album een blue grass plaat in samenwerking met Blue Grass Boogieman.

avatar van frolunda
1,5
webrob schreef:
(quote)


Wil eigenlijk niet zeiken over stemgedrag, maar doe het toch... : als je bovenstaande stelt, misschien dan beter om gewoon niet een 1,5 stem te geven op dit moment...

Maar goed, Cut The Wire; fijn album.
Afgelopen zondag een instore bij Velvet Paagman te Den Haag; volgens Tim Knol wordt zijn volgende album een blue grass plaat in samenwerking met Blue Grass Boogieman.


Waarom mag ik geen 1,5 geven,meer is dit album me nu niet waard en als ik hem later weer eens draai en hij me beter bevalt pas ik mijn stem gewoon aan.
Ben overigens wel blij met dat Blue grass nieuws,daar hou ik wel van en dus misschien dat zijn volgende album me beter bevalt.

avatar van oceanvolta
3,5
Niet bekend met het werk van Tim Knol maar nadat ik a Kid’s Heart hoorde dit album geluisterd. Prima popplaat met af en toe een country feel. Soms vrolijk dan weer heerlijk loom. Heel fijn dat Anne Soldaat even los mag gaan op Going Places, mijn favoriete nummer samen met eerder genoemde a Kid’s Heart.

Heerlijk plaatje van deze talentvolle jongeman. Tim Knol laat horen dat hij op en top muzikant is. Zijn stem soms kwetsbaar en bij vlagen denk ik Solo te horen. Mooie melodieën en af en toe wat zoet. Ik hou er wel van. Jammer dat we hem te weinig horen op de radio. De hoes is overigens ook prachtig.

avatar van dafit
3,5
Recensie uit mijn tweewekelijkse Popcorn-nieuwsbrief, waarin ik schrijf over de beste nieuwe albums en tracks:

Het vierde album van Tim Knol werd de afgelopen weken flink bejubeld. Prachtplaat (Jan Vollaard, NRC), wonderschone nieuwe plaat (Gijsbert Kamer, de Volkskrant), een nieuw, prachtig licht popgeluid (Menno Pot, de Volkskrant). Daar sluit ik me graag bij aan.

Zijn sterke debuutalbum heb ik destijds heel wat gedraaid, maar de daaropvolgende twee platen gingen behoorlijk langs mij heen, op het heerlijk vrolijke Motion of Life van Soldier On na. Cut the Wire heb ik de afgelopen weken met plezier heel wat keren beluisterd. Vooral Whispering Heart, Sweet Melodies, A Kid’s Heart en Weight of Clouds zijn prachtige, pakkende popliedjes die zich gelijk in je hoofd nestelen en Song for Grandma is een ontroerende afsluiter. Ben ik de enige die bij dat laatste nummer door de melodie en blaasinstrumenten steeds moet denken aan De Steen van Bram Vermeulen?

Bij veel andere nummers van het album duurde het een paar luisterbeurten voordat hun schoonheid zich openbaarde. Lees vooral ook even dit NRC-interview met Tim Knol, waarin hij uitgebreid vertelt over zijn sabbatical, de totstandkoming van dit album, zijn samenwerking met Anne Soldaat en de uit de hand gelopen huiskamerconcerten.

avatar van repelstefan
Heel veel verder dan When I Am King kom ik niet als het om Tim Knol gaat, daarom ik dacht laat ik Song for Grandma eens opzetten. Maar eerlijk vind hem geen fijn stemgeluid/fijne uitspraak hebben. Noem me een zuurpruim, maar het irriteert me zelfs bij vlagen. Niet overal, maar wel bij eerder genoemd nummer. Op Going Places is het wel weer een stuk beter. Het zal volledig een smaak-dingetje zijn, maar alsnog reden genoeg om deze verder te laten voor wat het is .

avatar van wvv89
repelstefan schreef:
Maar eerlijk vind hem geen fijn stemgeluid/fijne uitspraak hebben. Noem me een zuurpruim, maar het irriteert me zelfs bij vlagen.


Dit dus. Ik vind het bijna een kinderlijke stem. Kan er op dit moment moeilijk naar luisteren. Misschien verandert dat nog. Jammer, wat Tim Knol is toch een van de populaire en weinige Americana artiesten in Nederland.

avatar van strandsmurf
4,0
Ik snap de reacties op zijn uitspraak, maar mij stoort het niet. Hetzelfde voor het feit dat het als 'te soft' wordt ervaren. Ik vind het een lekkere plaat die (als je niet oppast) lang op repeat blijft staan. 4*

avatar van AbleMable
Wat een slechte plaat.

avatar van Mssr Renard
Dit is de eerste Tim Knol-plaat die ik mijn leven luister.

En waarom is er zoveel negativiteit? Ik bedenk mezelf dan dat het iets te maken heeft met gunnen, maar dan bedenk ik mezelf weer dat ik dat niet moet invullen.

Hoe dan ook, gun ik deze sympathieke man wel dat hij bekend is. Ik vind dit een vrolijke seventies plaat, die met name opvalt door de ruimtelijke, warme en rustige productie. De sixties-invloeden zijn er trouwens ook. Ik vind het smaakvolle gebruik van lapsteel ook erg mooi.

Ik denk dat met terugwerkende kracht de andere Knol-platen ook wel eens zal gaan luisteren.

avatar van Mssr Renard
vigil schreef:
De nieuwe Knol is gewoon een Anne Soldaat plaat geworden, vind je dit mooi dan moet je het solowerk van Soldaat ook ff checken.

toevallig hou ik er wel van


Wie is Anne Soldaat? De naam wel eens horen vallen.

avatar van vigil
3,5
Mssr Renard schreef:
(quote)


Wie is Anne Soldaat? De naam wel eens horen vallen.

Hij komt uit Daryll Ann waar hij gitarist was en af en toe zanger. Een band die zo in de loop van de 90's behoorlijke bekendheid genoot in t circuit. Verder is hij dus bandleider van de band van Tim Knol, maakt wel eens een soloplaat en duikt hij af en toe elders op. Erg aardige man overigens.

avatar van Mssr Renard
Zo, ik heb in het domein van de Nederlandse rootsrock nog een hoop te ontdekken.
Bedankt voor de info.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:57 uur

geplaatst: vandaag om 07:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.