menu

Anat Fort - A Long Story (2007)

mijn stem
3,23 (15)
15 stemmen

Verenigde Staten / Israƫl
Jazz
Label: ECM

  1. Just Now, Var. I (4:16)
  2. Morning: Good (7:23)
  3. Lullaby (5:55)
  4. Chapter-Two (5:58)
  5. Just Now, Var. II (5:26)
  6. Not a Dream? (4:01)
  7. Rehaired (3:46)
  8. As Two / Something 'Bout Camels (6:01)
  9. Not the Perfect Storm (4:17)
  10. Chapter One (7:25)
  11. Just Now, Var. III (2:14)
totale tijdsduur: 56:42
zoeken in:
avatar van unaej
3,5
Er zijn al meer dan genoeg verhandelingen geschreven over wat ECM nu precies tot ECM maakt. Bestaat er eigenlijk wel iets als "een geluid" dat louter aan "een label" gekoppeld kan worden; en hoe onstaat zoiets? Het zouden geloofsvragen kunnen zijn waar de jazz-parochiaan mee worstelt. Ik worstel, maar geloof tegelijk.

Neem nu Anat Fort. Langzaam maar zeker dompelt deze dame ons onder in haar eigen wereldje, haar hoogst persoonlijke, weliswaar "gekuiste" (we hebben het immers over ECM ), universum. Een leidmotief loopt als rode draad doorheen zachte memoires, kleurenspelletjes als het ware. ECM ontstijgt eens te meer zijn status als 'jazz'-label, juist omdat hier zo weinig muzikale 'jazz' inzit. Alleen ademen we wel de "juiste" sfeer, ruiken we het 'vrije' boeket en voelen we de 'tedere' streling.

Geen eenzijdig lofzang echter voor Anat Fort. Daarvoor is 'A Long Story' te weinig een pulserend geheel: Fort"s notenspel als vallende bladeren ontroert mij, maar ik heb niet het geval naar iets organisch te luisteren dat zich daadwerkelijk ontwikkelt. Wat bindt het leidmotief uiteindelijk samen? Ik vind er geen antwoord op. Het bakent louter de grenzen af van een aangename plaat, een lang 'sketchbook' - om in de verhalende terminlogie te blijven. Eenmaal de rode draad verstek geeft is het weer tijd om te ont-waken. Dank je, ECM, het was een fijne droom.

avatar van korenbloem
3,0
ik ben het met fredpit zijn vriendin eens: Dit is dreutel jazz. vanaf het eerste nummer heb je gelijk een beeld van het totale album. Ik zat bij mijzelf te bedenken, dat dit muziek is die je prima in een restaurant kunt horen. Toen ik naar de album pagina ging hier op MUME, zag ik dat sommige mede users die conclusie ook al maakten: Dit neigt meer naar achtergrond muziek.

Voor mij is dit: een standaard album, een beetje saai hier en daar. de piano speel somst leuk, maar nergens uitdagend, of spannend. Over het algemeen klinkt het als een " oosterse-mediatie sound". Begrijpelijk want dit komt ook uit het midden oosten. "De bas springt er hier en daar nog wel eens boven uit, maar ook nie noemens waardig naar mijn mening. Een aantal bepaalde nummers hebbenleuke uitspringers zoals in,; As Two / Something 'Bout Camels. MAar dat zijn echt uitzonderingen. De uitschieters zijn vaak echt te kort om dit echt als een goede of leuke plaat te kunnen bestempelen
Het totaal plaatje van deze plaat is: vooral layback en neigt mijn inziens soms een beetje te veel naar geneuzel.

Conclusie: Een 3*

3,0
Dat het uit het oosten komt ben ik niet helemaal met Korenbloem eens. Nog minder dat het over het algemeen klinkt als een oosterse meditatie sound. De titels zijn al engels, het album is opgenomen in New York en Anat Fort is de enige die uit Israel komt. Hoewel zij de composities heeft gemaakt hoor ik dat Oosterse toch pas in de improvisaties en dan vooral door de klarinet. Toch overheerst dat Oosterse gevoel nergens en blijft het toch vooral gewoon een typisch ECM geluid. En inderdaad ECM is uitermate geschikt voor achtergrondmuziek. Toch biedt deze plaat wel iets meer dan dat.

Wat ik wel met je eens ben is dat de piano als een soort rode draad door het album heen loopt. Het is vooral de sfeer die Anet Fort creeert en de toch wel erg mooie gevonden melodieen die dit album meer maken dan achtergrond muziek. Vooral het vooruistuwende spel van de piano is wat de klok slaat. De interactie van de 3 mede muzikanten, die toch niet de minste zijn: Ze lopen er meestal achteraan of soms, meestal de drummer, erop vooruit. Hoewel dat achteraan lopen wel op de juiste manier gebeurt en ze toch een de pianiste weer naar voren stuwen.

Of zoals ik het zag en voelde. Misschien wat vergezocht maar wel wat in me opkwam toen ik het hoorde..

Een vrouw die door het bos loopt onder vallende herfstbladeren, klarinet, samen met haar zoontje en de hond. Ook een paar keer langs komen op het zelfde punt. Een veldje in het bos dat Just Now heet.

De pianiste die toch wel het middelpunt vormt met de bladeren die daar overheen vallen. De bassist het zoontje: Vooral afhankelijk van de vrouw maar zeker in dit geval toch van enorme waarde voor de pianiste. De af en toe bijzondere vondsten zoals paddestoelen die de jongen vindt zijn de soms zeer goede bassolo's. Dan nog de hond die er vooral omheen cirkelt maar wel altijd trouw blijft aan de pianiste. Het is wel een oude hond die zich vooral vrij kalm houdt en soms zijn eigenschappen pas echt laat horen.

Conclusie.. Best passend voor op de achtergrond, tijdens reizen en 's nachts. Maar vooral heel erg mooi. Daarom 4* ..

Gast
geplaatst: vandaag om 02:46 uur

geplaatst: vandaag om 02:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.