Een jaar voordat Foxy Brown en Lil’ Kim met hun debuut CD aan kwamen zetten, kregen we al redelijk provocerende teksten van Adina Howard te horen. Toentertijd werd het misschien als aanstootgevend ervaren , nu is het niet bijzonder meer. Aan de hand van de hoesfoto en de titels verwacht je misschien een trashy album, maar dat valt reuze mee. Het is zo slecht nog niet. Het gehele album is een mix van R&B, af en toe wat West Coast hip hop en street soul, en weet goed de sfeer van die tijd uit te ademen.
Hoewel er goed naar te luisteren valt, wordt wel duidelijk waarom alleen Freak like me zijn (klassieker) status wist te verzilveren. Het overige materiaal kampt een beetje met het probleem dat het allemaal teveel op elkaar voortborduurt. De grote hit springt er met kop en schouders bovenuit. Maar goed, er staan meer prima nummers op zoals bijvoorbeeld My up and down, dat voor de afwisseling juist niet gaat over een man die vreemd gaat, maar over Adina die een perfecte avond wil beleven met haar minnaar. Ze claimt ook beter te zijn dan zijn vrouw. En zo treffen we wel meer teksten aan waarbij de rollen zijn omgedraaid, en toegegeven: het heeft wel wat. Soms is het tekstueel ook wat te geforceerd en plat. You can be my nigga en Horny for your love slaan echt nergens op, maar dat kan je met zulke titels ook moeilijk verwachten, lijkt me? Verder zijnYou got me humpin’ (het nummer dat Freak like me kwalitatief het dichtst weet te benaderen), en Baby come on over (prima slowjam) het best te pruimen.
En ach, als zangeres is Adina weliswaar inwisselbaar en niet veel soeps, maar label EastWest heeft het wederom voor elkaar gekregen om een –voor de tijd– leuk plaatje uit te brengen (EastWest had namelijk meer prima releases in de jaren negentig). Hoogstaand is het niet, maar af en toe is het best leuk. Die hoesfoto is inderdaad wel erg, het is serieus bedoeld, maar het is gewoon té lachwekkend.