Revamp (2018)

Een volgende tribute aan het prachtige werk van Bernie en Elton.

Twee singles zijn er beschikbaar, de cover door Lady Gaga van Your Song voegt niets toe en is alleen leuk voor haar fans. Iedereen kent de tekst (grotendeels) dus kan ze het eigenlijk ook niet verknallen.

De cover door Q-Tip met Demi Lovato is iets interessanter omdat, de mij onbekende, Q-Tip niet alleen een andere stem heeft maar het ook wat anders zingt dan Elton. Demi klinkt als een moderne Kiki, combineert prima.

Ik zou op basis van deze singles niet naar de winkel rennen om dit aan te schaffen. Ik ben wel benieuwd naar de uitvoeringen door Mary J. Blige en Florence + the Machine. En Miley Cyrus neemt Don't Let the Sun Go Down on Me voor haar rekening, het op één na langste nummer op het album, dat lijkt me veel hooi op haar vork...

Zoals hierboven reeds vermeld, een cover album dat niet echt veel toevoegt, de versies van Pink & Mary J. Blige zijn voor mij de zwakste, de uitvoeringen van The Killers, Sam Smith, Q-Tip & Florence zijn tamelijke zielloze interpretaties van Elton's werk.

Nipte voldoende voor Mumford & Sons, Miley Cyrus & Ed Sheeran (alhoewel hij niks toevoegt aan het overbekende nummer en mag er wel wat meer gevoel in).

Weinige hoogtepunten zijn Alessie Cara, Lady Gaga, Coldplay (tja) & QOTDA.... de algemene teneur van het album is dat het zo zielloos, weinig gepassioneerd aandoe, waar is de gedrevenheid van het originele materiaal?

Misschien dat de tegenhanger van dit album (Restoration: The Songs Of Elton John And Bernie Taupin) door country artiesten beter uitvalt.

Gemist kans dit jammer genoeg...

Ik ben positief over dit album. De nummers zijn zo goed! De artiesten hebben de nummers niet te veel aangepast en dat maakt dit album juist lekker! Hoogtepunten: Gaga en The Killers. Toevallig (of niet) ook vooraf al mijn twee favoriete nummers.

Ik ken genoeg hits van Elton en Bernie maar van de rest niet zo veel. Zo zijn We All Fall in Love Sometimes en Mona Lisas and Mad Hatters voor mij onbekenden.

Coldplay doet We All Fall in Love Sometimes op de voor hun typische manier, heel ingetogen rond de piano en dat klinkt zeker niet slecht.

Ook prima, Florence + the Machine - Tiny Dancer met harp en Gospel accenten.

Mary J. Blige - Sorry Seems to Be the Hardest Word, ook hier is het tempo laag

The Killers - Mona Lisas and Mad Hatters - kabbelt voort

Miley Cyrus - Don't Let the Sun Go Down on Me - niet slecht dit, ook als ik denk dat heel af en toe de auto-tune bijspringt.

Queens of the Stone Age - Goodbye Yellow Brick Road - dit is eigenlijk net te hoog voor de stem van Josh Homme en extra lastig doordat de noten iets langer aangehouden moeten worden door het iets lagere tempo.

De rest heb ik nog niet gehoord, op basis van wat ik wel gehoord heb, hebben ze gekozen voor wat ingetogen versie's van de hits van Elton en Bernie. Dit maatpak heeft als voordeel dat de nummers met verschillende uitvoerenden goed bij elkaar passen maar als nadeel heeft dat het minder sprankelend / energiek is dan de originelen. Een album dus voor later op de (rustige) avond.

Mezelf gequote blijkbaar... wou enkel een typefout aanpassen..

Niks aan dit. Elton John is een grote held, daar blijf je van af.

The Killers weten het misschien wel mooiste liedje van Elton John - Mona Lisas and Mad Hatters - te verprutsen. 0,0 toegevoegde waarde. Ook Queens Of The Stone Age doen maar wat. Waar is de energie?

Alleen Florence + The Machine doen het redelijk.

Nee, dan honderd keer liever dit:
Sweet Painted Lady, a song by John Grant on Spotify - open.spotify.com

Als groot Elton-fans heb ik deze ook maar eens aan een luisterbeurt onderworpen. Tenslotte vond ik een soortgelijk project van ruim 25 (!) jaar geleden heel geslaagd, dus waarom niet?

Helaas hink ik bij het eindresultaat een beetje op twee gedachten. Veel uitvoeringen blijven erg dicht bij het origineel, waarbij de versies van Lady Gaga (die hier bewijst echt en zonder autotune prima te kunnen zingen) en Florence & the Machine het beste uit de verf komen. Maar van wat ik er tot dusver van heb gehoord is het resultaat allemaal minder dan het origineel.
Queens of the Stone age gaat de mist in omdat Josh Homme's stem totaal niet past bij dat nummer. Ed Sheerans versie van Candle in the wind vind ik nog mierzoeter dan het origineel, en mist bovendien de kracht daarvan. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Sam Smith's Daniel. Het is niet slecht gezongen, maar het mist overtuigingskracht.
De versie van Alessia Cara doet het origineel naar mijn idee ook al geen recht: The blues wordt wat houterig en zelfs schreeuwerig gebracht. Datzelfde geldt naar mijn idee voor Miley Cyrus: de coupletten zingt ze best mooi, maar in het refrein wordt het allemaal te druk en te schreeuwerig.

Het moet gezegd: de remake van Bennie and the Jets - een nummer dat zich door zijn ritme eigenlijk best leent voor een hiphop-bewerking - is in elk geval heel anders dan het origineel. Maar ondanks de goede bedoelingen kan ik het niet echt hebben. Het zou al beter zijn als die Logic eruit gemixt hadden.

Ik zie me deze CD niet aanschaffen, maar het is leuk dat het werk van Elton John op deze manier onder de aandacht van een nieuw en jong publiek gebracht wordt. De songs verdienen het.

Die versie van 'Don't Go Breaking My Heart' is supervet.

Beter dan die van ODB & Macy Gray?

Wat denk je nou zelf? Nee, natuurlijk niet.