Two Rooms (1991)

Een paar uitschieters op dit eerbetoon aan Elton John en Bernie Taupin. Dit soort albums zijn praktisch altijd wisselvallig.
Come down in time van Sting is fantastisch.

Zo is dat. Sting, Kate Bush, George Michael en zelfs Phil Collins zijn hier mijn favorieten.
Bon Jovi had voor mij niet gehoeven, Bon Jovi hoeft voor mij nooit en nergens....


Al bij al redelijke coverplaat.

Deze was ik helemaal vergeten. Vooral de cover van Kate Bush vind ik erg geslaagd (beter dan origineel). Ook Oleta Adam's versie vind ik beter dan origineel. De rest ben ik kwijt eigenlijk, eens weer opzoeken

Een hele magere Tribute plaat. De reden waarom ik dan toch 3,5* geef is louter en alleen om dat kaalgeschoren meisje uit Ierland dat godvergeten mooi zingt over opoffering. SCHITTEREND, en een van de weinige gevallen waarin de cover beter is dan het origineel. Zo zal Elton John het bedoeld hebben.......

De top 3:

1) George Michael - Tonight
2) Sting - Come Down in Time
3) Phil Collins - Burn Down the Mission

'Sacrifice' heb ik altijd een vreselijk nummer gevonden, te gladjes.
Sinéad O' Connor geeft juist een hele andere dimensie aan dat nummer en vind ik hier van alle nummers het beste gedaan.

Ik vind dit een geslaagd eerbetoon aan de prachtige nummers van Bernie Taupin en Elton John of andersom. Die combinatie heeft voor vele klassiekers gezorgt. Op dit Two Rooms staan aardig wat mooie covers, naar mijn mening.
De uitvoering van Rocket Man door Kate Bush is misschien wel het hoogtepunt. Prachtig om te horen, hoe Kate er haar ding mee doet, alsof het altijd al haar nummer is geweest.
Jon Bon Jovi maakt van Levon ook een prima bewerking, hoewel Father McKenzie daar vast wel anders over zal denken . Daarnaast zijn ook Eric Clapton, het destijds populaire Wilson Phillips, Rod Stewart en de warme stem van Oleta Adams ook dik in orde.

Tribuut albums zijn zowat idd. altijd wisselvallig. Maar dit vind ik dan -van wat ik aan tribuut albums ken- meer als geslaagd. George Michael heeft een mooie stem en past prima bij de liedjes van Elton & Bernie. Er staan zowaar wat nummers op die het origineel overstijgen: Kate/Sinead en Oleta bijv.

Ja helemaal mee eens over Bon Jovi. Ben door dit album wel anders naar Elton John gaan luisteren. Heeft wel fantastische muziek gemaakt. Hoogetepunten op dit album zijn voor mij The Who (hoe kan het ook anders) en Kate Bush. Phil Collins was de grote verrassing, is niet slecht wat hij op dit album laat horen

Ben helemaal geen Elton John fan, maar deze cover plaat (welke ik nog op vinyl bezit) is wel redelijk ok!

Stings uitvoering van Come down in time is het absolute hoogtepunt op deze dubbelaar.

Tonight door George Michael (wie natuurlijk niet mag ontbreken op deze plaat) is ook erg mooi, alleen jammer dat het (weer) een live uitvoering is.

Helemaal met je eens, er staan een aantal mooie uitvoeringen op met voor mij als absolute uitschieter de kippenvelversie van 'Tonight' door George Michael.
Maar zoals gezegd ook Sting's uitvoering van 'Come Down in Time' is fantastisch.

Persoonlijk vind ik ook 'Burn Down the Mission' door Phil Collins zeer goed en zelfs de hier verguisde Jon Bon Jovi doet het goed (maar goed, die man kan bij de meesten hier toch nooit iets goed doen).

Moet wel toegeven dat ik van veel nummers het origineel niet ken (ben ook niet zo'n Elton fan) dus dan ga je ook niet vergelijken, maar luister je gewoon of nummers je aanstaan.

Zeker een van mijn favoriete verzamelalbums, al is de kwaliteit van het gebodene erg wisselend. De Beach Boys-versie van Crocodile Rock is verschrikkelijk (en ik vind het origineel al matig) en Sinéad O'Connor's versie van Sacrifice verzandt in pathos.

Daar staan echter geweldige bijdragen van Sting, Phil Collins, Bruce Hornsby, Kate Bush, Oleta Adams en George Michael tegenover.

Hetzelfde stramien is drie jaar later overigens ook toegepast bij dit album, met ook redelijk wat overlap in deelnemende artiesten.

siem b. en pieter paal, jullie hebben zo gelijk. sacrifice is een slap nummer, maar wat sinead er van van maakt is van uitzonderlijke klasse ook sting valt positief op, maar veel nummers hier zijn slecht tot matig. maar sinead, niet normaal zo goed!

Hmm, ik heb dit geval onlangs op VHS gekocht (10 cent ), maar het eigenlijk nog niet bekeken.
Afgaande op de informatie op het doosje lijken het in ieder geval geen 16 videoclips te worden.
Hoop in ieder geval dat er wel een aantal van de hier aanwezigen live op te zien zijn, waaronder dan hopelijk Sinead O'Connor, Rod Stewart, Joe Cocker, Kate Bush en Tina Turner.
Kom er nog wel op terug dan.

Deze videoband nu bekeken. Dat is dus meer een documentaire, waarbij Elton John en Bernie Taupin veel aan het woord zijn.
Daarnaast een aantal collega muzikanten die een woordje spreken zoals Eric Clapton, Sting, Phil Collins, Roger Daltrey en Tina Turner.
Verder heel wat oude opnamen van Elton John in TV-programma's en concerten. Dikwijls wordt een en hetzelfde nummer van 3 verschillende concerten achter elkaar aan gemonteerd.
En zo heb ik heel wat buitenissige outfits en brillen voorbij zien komen.

Van de artiesten die op deze CD een cover van Elton doen, zijn stukjes van hun cover te horen (maar nooit het hele nummer) van Sinead O' Connor, Sting, Phil Collins, Eric Clapton en Tina Turner.
Dus kan ik deze CD geen sterren geven, want ik heb hem niet. Ik wil hem wel best een keer tegenkomen op de rommelmarkt, dan gaat ie mee.
Ik weet nu ook waar de titel Two Rooms vanaf komt. Dat slaat op het feit dat Elton en Bernie nog nooit van hun leven een song gemaakt hebben in een en dezelfde kamer.

I can't believe no one did Candle In The Wind aldus Sinead O'Connor

Mooiste covers: Rocket Man van Kate Bush en Sacrifice.

Uitermate geslaagd tribute album. Als de songs ook bij andere artiesten beklijven kun je wel spreken van prima songs. Sting en George Michael zijn magistraal en ook Kate Bush maakt van Rocket Man een hele fijne bewerking.4 sterren voor dit lekkere album .

Over het algemeen hoeven Tribute-albums van mij niet zo, maar dit is voor mij een positieve uitzondering. Alleen de uitvoeringen van Hall & Oates, Tina Turner, The Who en The Beach Boys doen mij niet zo veel, maar de rest vind ik prima te pruimen. Vooral de versies van Sinéad O'Connor en Sting zijn prachtig en overtreffen zelfs het origineel van Elton John. En dat geldt nog meer voor het bloedstollende Mad man across the water in de uitvoering van Bruce Hornsby, naar mijn bescheiden mening het mooiste nummer van de hele cd. Smaken verschillen natuurlijk, maar het verbaast mij zeer dat niemand van de anderen - met uitzondering van Brunniepoo - Mad man across the water als een van zijn/haar favorieten noemt.

Mijn lief heeft dit album ingebracht en heel af en toe haal ik 'm uit de kast. Ik beluister lang niet alles. Favoriet is Saturday's Alright For Fighting van The Who. Dieptepunt is Crocodile Rock van The Beach Boys. Het album is een aangename manier om kennis te maken met de muziek van Elton John want ik heb niks met deze artiest.
Heel af en toe pluk ik ook een nummer van deze CD om te dienen als bonus track op een origineel album van desbetreffende groep/artiest.