menu

Kovacs - Cheap Smell (2018)

mijn stem
3,62 (42)
42 stemmen

Nederland
Pop / Soul
Label: Wolf (I)

  1. Priceless (3:47)
  2. Adickted (3:16)
  3. It's the Weekend (3:33)
  4. Freakshow (3:18)
  5. Mama & Papa (4:18)
  6. I Better Run (3:28)
  7. Cheap Smell (3:47)
  8. Oblivion (3:06)
  9. Midnight Medicine (3:25)
  10. Play Me (3:29)
  11. Love Song (3:21)
  12. Black Spider (3:30)
  13. Foolish (3:57)
  14. Skyscraping (3:30)
  15. Final Song (2:26)
totale tijdsduur: 52:11
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Het debuut bevalt me nog steeds goed, de nieuwe singles klinken veelbelovend.

avatar van vigil
Black spider vind ik fantastisch

avatar van Zwaagje
4,5
aERodynamIC schreef:
Het debuut bevalt me nog steeds goed, de nieuwe singles klinken veelbelovend.

Sluit ik me volledig bij aan. Nog even geduld hebben...

avatar van Zwaagje
4,5
It's the Weekend, a song by Kovacs on Spotify - open.spotify.com
Deze is onweerstaanbaar. Zit heel knap in elkaar.

avatar van aERodynamIC
4,0
Kovacs wist me helemaal in te pakken met Shades of Black, ook live overtuigde ze. En dan komt de beruchte tweede. Gaat het weer lukken of gaat het teleurstellen?!

Altijd lastig als een debuut weet te overrompelen.

Priceless opent Cheap Smell en is een uitstekende soulvolle swinger, maar ik mis het duistere randje wat ik zo prachtig vond en wat Kovacs uniek maakt.

Ook Adickted lijkt wat lichtvoetiger, hier hoor ik dan wel weer de eigenzinnige Kovacs in terug, maar op It's the Weekend raak ik dat gevoel gelijk weer kwijt, want het klinkt wel erg luchtig en zomers.
Freakshow weet dan weer te betoveren als zijnde een dromerig walsje.

En dit gaat zo het hele album door. Soundtrack-achtige nummers als I Better Run (kan zo in een Tim Burton film) en Skyscraping wisselen op het eerste gehoor wat luchtiger nummers af.

Freaky tegenover luchtig (Midnight Medicine). Film noir (Play Me) tegenover vaudeville. En toch het overbekende geluid van Kovacs.

Overrompelt het me zoals haar debuut? Nee. Dat komt omdat ik niet alle nummers even pakkend vind (lees: niet zo spannend als ik van haar gewend ben). Vind ik het klasse wat ze hier aflevert? Jazeker. Het is knap zoals ze haar eigen geluid hier wederom weet neer te zetten. Kovacs verkent duidelijk nieuwe wegen zonder al te geforceerd met iets heel nieuws te willen komen. Ik hou nu eenmaal meer van het wat donkere, mysterieuze tintje en gelukkig komen we dat nog voldoende tegen.
Het kan ook zijn dat Kovacs al wat minder 'interessant' is geworden omdat er nu eenmaal een album voor zit en er vergeleken kan worden. 'We' kennen haar nu een beetje.

Geen idee hoe deze tweede ontvangen gaat worden. Maar dat Kovacs opvalt in het Nederlandse muzieklandschap lijkt me duidelijk.

avatar van Zwaagje
4,5
Wat zijn er nog weinig reacties op dit album. Ik was op vakantie en niet in de gelegenheid het album te beluisteren en nu met de eerste luisterbeurt bezig en dat bevalt goed. Het is typisch Kovacs voor zover je dat kunt zeggen bij een tweede album. Mooie arrangementen en mooi geproduceerd. Ook vocaal lijkt ze gegroeid wat vooral in papa & mama goed te horen is. Dat nummer bezorgt me kippenvel.....
Eerste indruk is goed; mooi afwisselend album. Stem volgt.

avatar van erwinz
3,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Kovacs - Cheap Smell - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Sharon Kovacs debuteerde drie jaar geleden als Kovacs met het bijzondere fraaie Shades Of Black. De plaat werd de hemel in geprezen en daar was eigenlijk niets op af te dingen.

Op Shades Of Black imponeerde Sharon Kovacs niet alleen met een soulstem vol echo’s naar grote soulzangeressen uit het verleden, maar maakte ze ook indruk met een donker en wat filmisch aandoend geluid, dat bij mij vooral associaties opriep met de bezwerende klanken van Portishead en dat de suggestie van de titel van de plaat meer dan waar maakte.

Ik was dan ook heel nieuwsgierig toen een paar maanden geleden de opvolger van Shades Of Black werd aangekondigd en nog nieuwsgieriger toen Cheap Smell een paar weken geleden voor het eerst uit de speakers kwam. De soulvolle klanken van de plaat deden het direct uitstekend bij de zomerse temperaturen van dat moment, maar bij eerste beluistering van de tweede plaat van Kovacs kon ik ook enige teleurstelling niet onderdrukken. Die teleurstelling groeide vervolgens snel. Waar ik Shades Of Black direct een fascinerende en bezwerende plaat vond, deed een deel van Cheap Smell bij eerste en herhaalde beluistering wat gewoontjes of goedkoop aan en op een of andere manier bleef vooral dit deel van de plaat hangen.

Gezien mijn liefde voor het debuut van Kovacs wilde ik de opvolger niet direct afschrijven en ook de afgelopen week heb ik de plaat daarom meerdere kansen gegeven. Het heeft gewerkt, want ik ben inmiddels een stuk positiever over de tweede plaat van Kovacs.

Cheap Smell opent lichtvoetig met een dampende soultrack, die Joss Stone en Amy Winehouse ook best gemaakt zouden kunnen hebben en de plaat bevat meer van dit soort tracks. Het zijn tracks die het mysterieuze van veel van de songs op Shades Of Black missen, maar er valt wel degelijk veel te genieten. Sharon Kovacs is een geweldige zangeres, die songs altijd naar een net wat hoger niveau tilt en bovendien is de productie van de nieuwe plaat werkelijk geweldig. Voor deze productie tekende niemand minder dan Liam Howe, die ooit de band Sneaker Pimps aanvoerde, maar als producer werkte met onder andere Jessie Ware, Ellie Goulding, Adele, FKA twigs en Lissie.

Je hoort het misschien niet direct wanneer Kovacs kiest voor zwoele soul, muziek die doet denken aan Caro Emerald (ja echt) of een track met exotische invloeden, maar na de drie wel erg lichtvoetige openingstracks, keert Kovacs gelukkig terug naar het geluid van haar terecht zo bewierookte debuut en maakt ze weer die onuitwisbare indruk.

Freakshow is de eerste track op de plaat die bij mij goed is voor kippenvel en gelukkig volgen er nog meer geweldige songs. Het is aan de ene kant jammer dat Kovacs op Cheap Smell kiest voor een veelzijdiger en vaak wat hitgevoeliger geluid, maar het laat ook horen hoe veelzijdig en getalenteerd ze is. Bovendien zorgt de afwisseling tussen opgewekte en donkere klanken er voor dat de laatste meer impact hebben, waardoor Cheap Smell in een aantal tracks boven Shades Of Black uit stijgt.

Ook wanneer Kovacs in muzikaal opzicht wat minder indruk maakt is er altijd die fascinerende stem en zijn er ook dit keer de persoonlijke teksten, die duidelijk maken dat het leven van Sharon Kovacs wat heftiger is dan dat van de jonge soulzangeressen met hitpotentie waaraan ze soms raakt. Het voorziet Cheap Smell van diepgang, al hoor je dit er lang niet altijd aan af.

Cheap Smell bevat 15 tracks en is goed voor ruim 50 minuten muziek. Ik vind het ook na veelvuldig beluisteren nog steeds lang niet allemaal even goed, maar de plaat bevat zeker een handvol tracks die diepe indruk maken en laten horen dat Kovacs het zeker niet verleerd is.

Na het fascinerende Shades Of Black waren de verwachtingen hooggespannen en die verwachtingen maakt Kovacs wat mij betreft niet waar. Cheap Smell is echter zeker geen slechte plaat. Het is een plaat met een aantal fantastische songs, die misschien wat naar beneden worden getrokken door een aantal niemendalletjes, maar die kun je ook gewoon overslaan, waarna een plaat van ruim een half uur grote schoonheid en rauwe emotie overblijft. Ik vind het net genoeg. Erwin Zijleman

avatar van Marco van Lochem
Kovacs is de naam van de band rond de in Baarlo op 15 april 1990 geboren zangeres Sharon Kovacs. In 2014 verscheen haar EP “MY LOVE”, dat meteen opgepikt werd door 3FM, waar ze werd uitgeroepen tot “Serious Talent”. In november van dat jaar ging de docufilm “WOLFLADY” in première tijdens het IDFA. In deze docufilm wordt het verhaal verteld over de muzikale ontdekkingsreis van Kovacs. In april 2015 verscheen het eerste volledige album van de zangeres, “SHADES OF BLACK”. Meer dan eens wordt ze vergeleken met Amy Winehouse, zowel qua stem als verschijning. De met een bondmuts rondlopende Kovacs wordt in die tijd Wolflady genoemd en maakt indruk met het debuutalbum. Het album heeft een wat donker en sober geluid en dat is op haar nieuwste plaat achterwege gelaten. “CHEAP SMELL” laat een positievere Kovacs horen die uit verschillende stijlen een zeer luisterbare plaat heeft samengesteld, waarop haar stem de prachtige verbindende factor is geworden. Bijna 52 minuten en 15 tracks genieten van deze grote Nederlandse ster, die internationaal ook zou kunnen doorbreken, want dat heeft het album in zich.

avatar van Zwaagje
4,5
Na vele luisterbeurten kan ik de conclusie trekken dat ik blij ben met de plaat. In tegenstelling tot sommige anderen op dit forum kan ik de vrolijke kant van Kovacs zeker waarderen en vind ik de afwisseling juist fijn. De opener Priceless zet direct de toon en ik vind alle nummers goed te pruimen. Helemaal aan het einde zakt de plaat wat in. Vanaf Foolish wordt het voor mij wat minder, alhoewel ik Final song wel een goede afsluiting vindt. Binnenkort ga ik haar live zien in Alkmaar en het concert wat ik een paar jaar geleden heb bezocht in Haarlem zorgt voor hoge verwachtingen voor dit concert. Kan ik nog even bedenken of ik een fysiek exemplaar op cd of vinyl koop.?

avatar van Reijersen
3,5
Ik kan het me nog goed herinneren. Ik stond bij de Radio 6 Awards en er kwam een zangeres op het podium met een wolvenkleed om zich heen. Haar eerste single en gelijknamige EP My Love was net uit en ze wist zich ongelooflijk goed en eigen te presenteren op het podium. Dit alles bewees ze ook nog eens met haar album Shades in Black. Nu is daar dan eindelijk de opvolger en de vraag bij mij is vooral wat er van die eigenheid is over gebleven.

Het antwoord op die vraag kan ik wel alvast verklappen: al is de sound anders, Kovacs is nog steeds erg eigen. Hoe is die sound dan anders? Het lijkt allemaal wat luchtiger dan de wat duistere voorganger. Neem opener Priceless of het toppunt in luchtigheid op deze plaat It’s the Weekend. Daartegenover staan duidelijk nummers als Adickted die zowel qua onderwerp als sound een stuk duisterder is. Of Freakshow, dat qua stijl perfect bij Kovacs past.
Bij Mama & Papa valt mij vooral de kracht waarmee ze zingt op. Vocaal uitpakken is niet direct haar handelsmerk (lees dit positief). Filmisch is ze op I Better Run. Misschien wel het beste nummer van deze plaat. Daar waar de titeltrack vooral productioneel op valt.
Met Oblivion staat ze met één been in de 90’s R&B, waar bij Midnight Medicine juist de fijne ritmiek de aandacht trekt. Het ingetogen Love Song is ook erg mooi. Of het wat meer bombastische Foolish. De gekkigheid steekt pas echt de kop op bij Skyscraping. Allemaal stuk voor stuk uitstekende nummers.
Zijn er dan geen missers? Dat vind ik van wel. Play Me vind ik veel te simpel en springerig voor Kovavs. En Black Spider is wat saai. Maar verder dus wederom een uitstekende plaat van de eigenzinnige zangeres. Zij geeft het Nederlanse muzieklandschap weer wat kleur.

avatar van Zwaagje
4,5
Uiteindelijk het vinyl gekocht na een prachtig mooi optreden in Victorie in Alkmaar. Ook live maakt ze het allemaal waar!

avatar van joko16
3,5
Beslist een goed album.
Alleen ik kan niet wennen aan de scherpte in haar stem.

avatar van Tempel
4,0
joko16 schreef:
Beslist een goed album.
Alleen ik kan niet wennen aan de scherpte in haar stem.


Wat mij betreft juist origineel, afwijkend, opvallend en erg lekker. Blijft hangen.
Werkelijk een heel goed album. Had Kovacs al op het vizier na Rock Werchter 2015. Live ook uniek, eigenzinnig en meer dan prettig.
Zojuist weer bijna het hele album geluisterd en moet gewoon verhogen naar een 4.

0,5
I heard this song on the radio and knew right away that it had to be dutch - I started using shazam and yes it comes from here. it's a bit of a lame copy of Amy - but the fact that you're mimicking a voice could just be because you're young and have listened to a certain artist a lot. Unfortunately, musically it is so easy and uninteresting....arrangements so predictable. I've listened to the albums and this one is so horrible and stupid, even worse than the first. matter of taste? No, on youtube..... with the metropole orchestra - playing the weakest melodies. If you come up with a voice that sounds a lot like Amy, I really don't think this is allowed even? It's so stupid! The lyrics are also very close to a kind of The Cranberries like atmosphere. It's disastrous.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:14 uur

geplaatst: vandaag om 12:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.