menu

Cowboy Junkies - All That Reckoning (2018)

mijn stem
4,02 (98)
98 stemmen

Canada
Rock / Roots
Label: Latent

  1. All That Reckoning, Pt. 1 (3:51)
  2. When We Arrive (4:28)
  3. The Things We Do to Each Other (3:56)
  4. Wooden Stairs (4:20)
  5. Sing Me a Song (4:20)
  6. Mountain Stream (4:50)
  7. Missing Children (3:40)
  8. Shining Teeth (4:40)
  9. Nose Before Ear (4:15)
  10. All That Reckoning, Pt. 2 (4:19)
  11. The Possessed * (3:23)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 42:39 (46:02)
zoeken in:
avatar van erwinz
5,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Cowboy Junkies - All That Reckoning - dekrentenuitdepop.blogspot.com

De Canadese band Cowboy Junkies was aan het begin van het huidige decennium nog zeer productief met maar liefst vier platen in twee jaar tijd, maar sindsdien volgde alleen nog de box-set Notes Falling Slow, wat niet meer dan een reissue van een aantal minder bekende platen van de band was.

Cowboy Junkies had haar eerste creatieve piek in haar beginjaren, wat prachtplaten als The Trinity Session (1988), The Caution Horses (1990) en Pale Sun, Crescent Moon (1993) opleverde. De tweede creatieve piek volgde wat mij betreft met de vier platen die tussen 2010 en 2012 onder de noemer The Nomad Series werden uitgebracht. Op Renmin Park (2010), Demons (2011), Sing In My Meadow (2011) en The Wilderness (2012) borduurde de band uit Toronto voort op de genoemde klassiekers uit haar beginjaren, maar sloeg het ook verschillende andere wegen in.

Inmiddels zijn we al weer zes jaar verder en ik was uiteraard heel benieuwd of Cowboy Junkies de goede vorm van The Nomad Series platen heeft weten vast te houden op haar nieuwe plaat. All That Reckoning gaf me verrassend snel het antwoord op deze vraag. Direct in de openingstrack herleeft het geluid dat de band in haar openingsjaren produceerde. De ritmesectie zorgt voor een aardedonkere basis, waar de gitaarlijnen van Michael Timmins afwisselend subtiel en verrassend ruw doorheen snijden. Het is een muzikaal landschap waarin de fluisterzachte vocalen van Margo Timmins uitstekend gedijen.

Het geluid van Cowboy Junkies is na al die jaren een beproefd recept, maar het is een recept dat voor mij niet altijd even effectief is geweest. Op All That Reckoning pakt het echter weer prachtig uit. De songs op de plaat overtuigen dit keer makkelijk en zitten vol onderhuidse spanning. De nieuwe plaat van Cowboy Junkies is ook nog een plaat die vooralsnog bij iedere beluistering beter wordt.

Het geluid van de Canadese band was in het verleden wel eens wat gepolijst, maar All That Reckoning zit vol scherpe randjes. Deze komen voor een belangrijk deel van het fantastische gitaarwerk van Michael Timmins, die iedere song op de laat van net wat andere accenten voorziet, maar ook de zang van Margo Timmins is minder steriel dan in het verleden, wat de plaat voorziet van doorleving. Het geluid van de band is zoals altijd donker en loom, maar als je goed luistert naar de plaat hoor je dat de productie is voorzien van mooie en subtiele extra’s.

De eerdere platen van Cowboy Junkies grepen me bij de strot of kabbelden aangenaam maar redelijk fantasieloos voort. All That Reckoning valt absoluut in de eerste categorie. De band uit Toronto heeft de goede vorm van de platen uit The Nomad Series niet alleen behouden, maar zet ook nog een volgende stap. De nieuwe plaat van de band heeft diezelfde bijna mystieke uitwerking die het briljante The Trinity Session precies 30 jaar geleden had, maar laat ook een band horen die jeugdige onbevangenheid heeft verruild voor levenservaring en intensiteit.

Ik had onrealistisch hoge verwachtingen rond de nieuwe plaat van Cowboy Junkies, maar de band heeft de verwachtingen ruimschoots overtroffen. Gezien mijn grote liefde voor het werk van de band zegt dat nogal wat. Echt een wonderschone plaat van een band die nog steeds presteert op de toppen van haar kunnen. Erwin Zijleman

avatar van deric raven
4,0
Margo Timmins klinkt doorleefder en warmer dan op hun eerste albums, waar ze nog een soort van fragiele sensualiteit uitstraalde, minder Mazzy Star, meer PJ Harvey (Sing Me A Song) en Patti Smith.
De muziek is dromerig, nog steeds dat Twin Peaks sfeertje, maar er zijn meer lagen toegevoegd.
Bleef voorheen nog wat aan de verbeelding over, hier klinkt het meer ingekleurd, al blijven de herfsttinten overheersen.
De muziek heeft raakvlakken met de eerder genoemde Portishead, maar ook wat met de latere Nick Cave periode.
Ook voor liefhebbers van het meer grimmige werk van The Walkabouts (Setting the Woods on Fire) is dit absoluut een aanrader.

avatar van Choconas
4,0
Cowboy Junkies draait al lange tijd mee: de band werd halverwege de jaren tachtig opgericht in Toronto. Toch kende ik tot dit jaar slechts één plaat van deze Canadezen, het mooie The Trinity Session uit 1988. Dit jaar kwam daar dit album bij, een prachtige folkrockplaat die van het begin tot het einde boeit. Door de ingetogen zang van Margo Timmins, het geweldige gitaarspel van haar broer Michael Timmins en de goede ritmesectie klinkt het album erg puur en oprecht. Het titelnummer (in twee delen), When We Arrive, The Things We Do To Each Other, het sterk rockende Sing Me A Song, het zijn allemaal stuk voor stuk schitterende liedjes. All That Reckoning is een echte luisterplaat, die zich het beste thuis met een koptelefoon op laat beluisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:12 uur

geplaatst: vandaag om 18:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.