Tirzah - Devotion (2018)
mijn stem
44 stemmen
0
geplaatst: 10 augustus 2018, 10:57 uur
Omschrijving (op Boomkat) maakte dat ik ging luisteren, het zou zomaar leuk kunnen zijn. De ietwat minimalistische begeleiding (electronic, nietwaar) is dat ook, maar die stem zorgt ervoor dat ik na verloop van tijd echt compleet bored to death raak. "Soulful" zei Boomkat, zal wel, maar voor mij moet het dieper gaan om echt te soul aan te raken. Vind dit eigenlijk gewoon vervelend.
Heb gaandeweg steeds meer het gevoel dat iemand met fikse tegenzin een bord koude havermoutpap leeg zit te eten. NMD, dus.
Aanvulling:
Toen ik op de spotifiets eenmaal doortrapte, kwamen de oudere ep's aan bod en dat vond ik wel prima luisterwerk en de moeite waard. En dat plaatst me voor een vraagstuk
Heb gaandeweg steeds meer het gevoel dat iemand met fikse tegenzin een bord koude havermoutpap leeg zit te eten. NMD, dus.
Aanvulling:
Toen ik op de spotifiets eenmaal doortrapte, kwamen de oudere ep's aan bod en dat vond ik wel prima luisterwerk en de moeite waard. En dat plaatst me voor een vraagstuk
0
Mausie (crew)
geplaatst: 11 augustus 2018, 12:57 uur
Gladly kan ik erg waarderen, heerlijke melodie/beat. Maar de andere singles vind ik echt ontzettend zeikerig, niet mijn genre ben ik bang
1
geplaatst: 11 augustus 2018, 13:13 uur
Ik kan het niet eens zijn met de bovenstaande reacties. Het is voor mij juist dat ongepolijste, de repetitieve loomheid en de minimalistische productie op nummers als "Do You Know", "Basic Need" en "Reach" die de toon zetten op dit album. Dat geluid klinkt als vanouds ongeïnteresseerd, verveeld en ruw, maar heeft tegelijkertijd een ontspannende en geruststellend toon.
Ook het geluid van dit album kent een bepaalde eenzaamheid in het vocale geluid van Tirzah en de kaalheid van de productie, daar waar het oudere werk meer speelt met up tempo beats en de loomheid van zang (en melodie).
De richting van dit album, ondanks zijn indolentie, is een creatief en experimenteel geheel dat pop muziek verkend buiten de gebaande paden, dat is wellicht geen geluid dat je pakt op het eerste gehoor, maar wel een kans verdient om de juiste stemming te vinden.
Ook het geluid van dit album kent een bepaalde eenzaamheid in het vocale geluid van Tirzah en de kaalheid van de productie, daar waar het oudere werk meer speelt met up tempo beats en de loomheid van zang (en melodie).
De richting van dit album, ondanks zijn indolentie, is een creatief en experimenteel geheel dat pop muziek verkend buiten de gebaande paden, dat is wellicht geen geluid dat je pakt op het eerste gehoor, maar wel een kans verdient om de juiste stemming te vinden.
1
ohmusica
geplaatst: 21 augustus 2018, 23:21 uur
Dit is wel speciaal, zo uitgekleed en loom hoor ik het zelden. Misschien zijn alle nummers achter elkaar wat veel om aan te horen. Vanavond hoorde ik een nummer op mijn autoradio voorbijkomen en ik reed bijna de greppel in.
Vervreemdend mooi.
Vervreemdend mooi.
1
geplaatst: 24 augustus 2018, 16:51 uur
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Tirzah - Devotion - dekrentenuitdepop.blogspot.com
Ik ben geen groot liefhebber van R&B, maar hou het genre in de gaten sinds er ook in de R&B platen opduiken die ik kan koesteren. Het begon ooit met de platen van Amel Larrieux, maar sindsdien vond ik ook de platen van Janelle Monáe, Kelele, Xenia Rubinos en Solange goed genoeg voor mijn jaarlijstje.
De R&B platen die ik de afgelopen maanden kreeg aangereikt hadden allemaal niet de impact die de platen van het bovenstaande lijstje vrouwelijke muzikanten hadden, maar het debuut van de Britse Tirzah is voor mij weer wel een voltreffer.
Achter Tirzah gaat de uit Londen afkomstige Tirzah Mastins schuil. De jonge Britse muzikante maakt al sinds haar 13e muziek en was volgens de informatie bij haar debuut al een aantal malen zeer succesvol, zeker wanneer ze samenwerkte met de mij onbekende producer Mica Levi (ook bekend als Micachu).
Deze Mica Levi heeft ook het debuut van Tirzah geproduceerd en ik vind het een fascinerend debuut. Devotion is verschenen op het eigenzinnige Domino label, dat vaak een synoniem is voor kwaliteit. Domino is voor mij ook een synoniem voor avontuurlijke muziek en wat dat betreft zit Tirzah zeker op haar plek bij het Britse label.
De muziek van Tirzah wordt vooralsnog vooral voorzien van het label R&B. Daar is wel iets voor te zeggen, maar de jonge Britse muzikante blijft op Devotion mijlenver verwijderd van de gemiddelde R&B.
Het debuut van Tirzah is voorzien van een bijna minimalistische instrumentatie en productie. Het geluid op de plaat is vooral elektronisch, maar als je goed luistert hoor je ook organische klanken in de muziek op Devotion. Producer Mica Levi heeft gekozen voor een zeer sober geluid met hier en daar een diepe bas, drums en piano, af en toe een van veel feedback voorziene gitaar en verder vooral elektronische accenten, die hier en daar op bijzondere wijze vervormd zijn.
De instrumentatie op het debuut van Tirzah valt niet alleen op door een bijna minimalistisch karakter, maar ook door een opvallend laag tempo. De combinatie van minimalistische klanken en een laag tempo zorgt voor een ruimtelijk geluid en ik vind het persoonlijk ook een spannend geluid.
De sobere en lome klanken op Devotion worden door Tirzah zelf voorzien van al even lome vocalen. Ik moest persoonlijk wel even wennen aan de zang. Zeker in combinatie met de trage en minimalistische klanken vond ik de, hier en daar flink vervormde, zang in eerste instantie wat sloom en hier en daar zelfs wat verveeld klinken.
Na enige gewenning valt echter alles op zijn plek. De instrumentatie en productie van het debuut van Tirzah kiezen voor een bijzonder eigen geluid dat in het Engels zo mooi als ‘slow burning’ wordt omschreven. Het is een even spannend als bezwerend geluid dat langzaam maar zeker bezit van je neemt en dat steeds weer weet te verrassen met rare geluiden, bijzondere wendingen en relatief veel stilte.
Wat voor de muziek geldt, geldt ook zeker voor de zang van Tirzah. Het duurt even voor de lome en bijzondere zang van de Britse muzikante binnen komt, maar als je haar stem eenmaal weet te waarderen, hoor je dat de zang en instrumentatie op Devotion elkaar constant versterken.
Het zorgt er voor dat ik het debuut van Tirzah een steeds verslavendere plaat vind en bovendien een plaat die steeds meer respect afdwingt. Grote kans dus dat Devotion van Tirzah dit jaar de R&B plaat in mijn jaarlijstje gaat worden, al is het natuurlijk veel meer dan een R&B plaat. Erwin Zijleman
De krenten uit de pop: Tirzah - Devotion - dekrentenuitdepop.blogspot.com
Ik ben geen groot liefhebber van R&B, maar hou het genre in de gaten sinds er ook in de R&B platen opduiken die ik kan koesteren. Het begon ooit met de platen van Amel Larrieux, maar sindsdien vond ik ook de platen van Janelle Monáe, Kelele, Xenia Rubinos en Solange goed genoeg voor mijn jaarlijstje.
De R&B platen die ik de afgelopen maanden kreeg aangereikt hadden allemaal niet de impact die de platen van het bovenstaande lijstje vrouwelijke muzikanten hadden, maar het debuut van de Britse Tirzah is voor mij weer wel een voltreffer.
Achter Tirzah gaat de uit Londen afkomstige Tirzah Mastins schuil. De jonge Britse muzikante maakt al sinds haar 13e muziek en was volgens de informatie bij haar debuut al een aantal malen zeer succesvol, zeker wanneer ze samenwerkte met de mij onbekende producer Mica Levi (ook bekend als Micachu).
Deze Mica Levi heeft ook het debuut van Tirzah geproduceerd en ik vind het een fascinerend debuut. Devotion is verschenen op het eigenzinnige Domino label, dat vaak een synoniem is voor kwaliteit. Domino is voor mij ook een synoniem voor avontuurlijke muziek en wat dat betreft zit Tirzah zeker op haar plek bij het Britse label.
De muziek van Tirzah wordt vooralsnog vooral voorzien van het label R&B. Daar is wel iets voor te zeggen, maar de jonge Britse muzikante blijft op Devotion mijlenver verwijderd van de gemiddelde R&B.
Het debuut van Tirzah is voorzien van een bijna minimalistische instrumentatie en productie. Het geluid op de plaat is vooral elektronisch, maar als je goed luistert hoor je ook organische klanken in de muziek op Devotion. Producer Mica Levi heeft gekozen voor een zeer sober geluid met hier en daar een diepe bas, drums en piano, af en toe een van veel feedback voorziene gitaar en verder vooral elektronische accenten, die hier en daar op bijzondere wijze vervormd zijn.
De instrumentatie op het debuut van Tirzah valt niet alleen op door een bijna minimalistisch karakter, maar ook door een opvallend laag tempo. De combinatie van minimalistische klanken en een laag tempo zorgt voor een ruimtelijk geluid en ik vind het persoonlijk ook een spannend geluid.
De sobere en lome klanken op Devotion worden door Tirzah zelf voorzien van al even lome vocalen. Ik moest persoonlijk wel even wennen aan de zang. Zeker in combinatie met de trage en minimalistische klanken vond ik de, hier en daar flink vervormde, zang in eerste instantie wat sloom en hier en daar zelfs wat verveeld klinken.
Na enige gewenning valt echter alles op zijn plek. De instrumentatie en productie van het debuut van Tirzah kiezen voor een bijzonder eigen geluid dat in het Engels zo mooi als ‘slow burning’ wordt omschreven. Het is een even spannend als bezwerend geluid dat langzaam maar zeker bezit van je neemt en dat steeds weer weet te verrassen met rare geluiden, bijzondere wendingen en relatief veel stilte.
Wat voor de muziek geldt, geldt ook zeker voor de zang van Tirzah. Het duurt even voor de lome en bijzondere zang van de Britse muzikante binnen komt, maar als je haar stem eenmaal weet te waarderen, hoor je dat de zang en instrumentatie op Devotion elkaar constant versterken.
Het zorgt er voor dat ik het debuut van Tirzah een steeds verslavendere plaat vind en bovendien een plaat die steeds meer respect afdwingt. Grote kans dus dat Devotion van Tirzah dit jaar de R&B plaat in mijn jaarlijstje gaat worden, al is het natuurlijk veel meer dan een R&B plaat. Erwin Zijleman
0
ohmusica
geplaatst: 24 augustus 2018, 20:05 uur
Als ik de bio van Mica Levi (productie) erbij haal dan hebben we hier te maken met lieden met een gedegen muzikale achtergrond. Levi schreef zowel de muziek voor de film Jackie (2016) - MovieMeter.nl als de film Under the Skin (2013) - MovieMeter.nl.
Het schijnbaar achteloze DIY en imperfecte op Devotion vraagt om kennis van zaken. Het vervreemdende hoor je terug op de soundtrack van Under the Skin.
Beiden deden een zelfde muzikale opleiding Tirzah studeerde er harp, en Levi viool.
Mica Levi: ‘If you’re going to make something, you should try and be wild’ | Music | The Guardian - theguardian.com
Het schijnbaar achteloze DIY en imperfecte op Devotion vraagt om kennis van zaken. Het vervreemdende hoor je terug op de soundtrack van Under the Skin.
Beiden deden een zelfde muzikale opleiding Tirzah studeerde er harp, en Levi viool.
Mica Levi: ‘If you’re going to make something, you should try and be wild’ | Music | The Guardian - theguardian.com
1
panjoe (moderator)
geplaatst: 24 augustus 2018, 20:58 uur
De eerdere samenwerkingen tussen die twee zijn inderdaad ook heel leuk. Deze twee toppers, bijvoorbeeld:
Tirzah & Micachu - "I'm Not Dancing" (Official Music Video) - YouTube
Tirzah - Make It Up - YouTube
Tirzah & Micachu - "I'm Not Dancing" (Official Music Video) - YouTube
Tirzah - Make It Up - YouTube
* denotes required fields.
* denotes required fields.