Donkere en spirituele plaat
Het Britse electronicaduo Rich Machin en Ian Glover vormt de band Soulsavers. Maar ze maken geen plaat met z'n tweeën. Net als op het debuut, leunt de band ook nu weer zwaar op gastmuzikanten. En die gasten geven Machin en Glover dan meteen de hoofdrol. Op It's not how far you fall, it's the way you land (wat een onmogelijk lange titel is) is Will Oldham in de leadzang te horen, maar vooral Mark Lanegan die acht van de tien nummers heeft ingezongen. En daarmee is dit vooral ook een Lanegan-plaat geworden en daar is helemaal niets mis mee.
It's not how far... is een donker én een spiritueel album. Haal die diepdonkere stem van Lanegan voor de geest, concentreer je op het Jezusbeeldje op de hoes en je hebt meteen een eerste indruk van deze plaat. Opener Revival heeft een gospeltoon, inclusief koren, maar het is geen happydepeppie-muziek, zeker niet. De gordijnen moeten dicht, het licht gedimd en idealiter moeten de kaarsen of het haardvuur aan. O ja, een glas whiskey bij de hand ondersteunt de mood en de sfeer van deze plaat ook nog eens.
Hoogtepunt (en dieptepunt in sfeer en donkerte) is Spiritual, een cover van Spain die ook door Johanny Cash is gezongen. Lanegan roept Jezus zingend aan en laat hem in zijn diepste wanhoop weten dat hij niet alleen kan zijn: "Jesus. I don't wanna die alone." Het tempo is zeer laag, de tekst herhaalt zich en herhaalt zich en na vijfenhalve minuut ben je compleet in deze bede meegezogen. Nummers als deze nodigen vanzelf uit tot reflectie, introspectie, spiritualiteit. Het is lastig deze muziek met die van andere artiesten te vergelijken. Maar die combinatie van donker en spiritueel kom je bijvoorbeeld ook bij Daniel Lanois tegen en bij U2 op Achtung baby.
Op de tweede helft van het album staan meer covers, zoals Through my sails van Neil Young en No expectations van Rolling Stones. Gelukkig covert Soulsavers geen reeds afgekloven nummers en verder hebben ze een zo eigen stijl dat wat hoge covergehalte niet hinderlijk is. Het bijzondere aan die stijl is de veelzijdigheid. Elk nummer krijgt een eigen sfeer. Soms is dat soul, dan weer lounge, rock of donkere dance. Maar die stijlen liggen er wel steeds dik bovenop. Voor nuance en fijnzinnigheid is geen ruimte. Soulsavers smeert de muzikale boterham dik: vette geluiden, effecten, ritmes, gitaren. Lekker stevig aangezette muziek en lekker eigenzinnig.