menu

John Coltrane - Expression (1967)

mijn stem
3,85 (26)
26 stemmen

Verenigde Staten
Jazz / Avant-Garde
Label: Impulse!

  1. Ogunde (3:36)
  2. To Be (16:20)
  3. Offering (8:25)
  4. Expression (10:50)
  5. Number One * (11:55)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 39:11 (51:06)
zoeken in:
Ssscht...
Hele mooie cd. Op mijn versie staat het nummer "number One" echter niet.

Als je een cd van de laatste Coltrane-periode wilt maar je vindt die vaak net iets té choatisch en te moeilijk dan is dit een zeer goede optie. Een volledige bezitting van zijn laatste periode (P.Sanders, R. Ali en A.Coltrane als nieuwkomers) die nog relatief volgbaar en melodisch is.

Zeer zeer de moeite waard. Bij het beste dat den John gemaakt heeft.

Dardan
Enigzins verrassend dat het zo stil gebleven is rond dit album, tevens het eerste dat posthuum uitgebracht werd. 'To Be' - waar Coltrane te horen is op Dolphy's altofluit - is een érg intrigerend nummer, al kan ik begrijpen dat veel liefhebbers daar niet op aan het wachten zijn. Verder bevalt me voornamelijk het bijzonder fraaie pianospel van Alice Coltrane

Al bij al een erg aardig Coltrane-album dat zeker de moeite waard is.

avatar van AOVV
4,0
Eerste postuum uitgebrachte plaat van John Coltrane, naar het schijnt heeft hij in de laatste dagen van zijn veel te korte leven met producer Bob Thiele nog meerdere gesprekken gehad over het album, waarbij onder andere de titel door Trane werd geopperd, en ook zijn wens op de LP-hoes zo min mogelijk woorden te verspillen aan de plaat. Trane vond dat de muziek voor zichzelf moest spreken, en dat doet ie zeker!

Expression is een treffende titel, want vooral de langere nummers drukken gevoel en geladenheid op erg intense wijze uit. Pharoah Sanders speelt mee op To Be, een schitterende compositie van ruim een kwartier waarop Trane en Sanders beiden fluit spelen, en we ook een geweldige Alice Coltrane horen (dat is trouwens over het gehele album zo). Toch wel één van de vele hoogtepuntjes in het oeuvre van John Coltrane, en het doet me ook het volgende verzuchten: "Man, wat hadden Trane en Sanders nog voor moois kunnen uitbrengen samen!"

De titeltrack mag het album afsluiten, nog eenmaal de machtige Coltrane op zijn altsax, in vol ornaat. De tracks zijn opgenomen begin 1967, toen hij al even leed aan leverkanker, waar hij uiteindelijk aan tenonder zou gaan, en het is dus des te verbazender dat ie nog zo krachtig en vitaal klinkt.

Dit album is gewoon 40 minuten genieten geblazen, maar doet me toch ook weer terugkomen bij mijn eerdere verzuchting: deze man heeft een veel te kort leven geleid (al zal zijn drugsgebruik daar ook wel een rol in hebben gespeeld). We kunnen echter enkel accepteren dat dit zo is, en van 's mans muziek genieten. En dat doe ik met volle teugen..

4 sterren

avatar van Mssr Renard
4,0
Hey AOVV, goede review. Maar John speelt geen alt- maar tenorsaxofoon. Ik dacht heel even; zou het echt zo zijn? Maar op deze plaat dus tenorsaxofoon en de fluit op To Be.

Een volledige fluitplaat met Sanders en Coltrane was wel gaaf geweest, of in elk geval meer duetten op de fluit. Nu is Coltrane absoluut geen virtuoos op de fluit (zoals Dolphy, Lateef of Kirk), maar ik ben gewoon benieuwd in wat hij zou kunnen, en of hij zo groeien met dit instrument.

Alice is geen McCoy, maar dat is op deze plaat ook helemaal niet nodig. Alice weet ontzettend gave akkoorden neer te zetten en haar timing is ook gaaf, maar ze is wat subtieler en hakt wat minder hard dan McCoy, wat dit soort spirituele muziek eigenlijk wel meer nodig heeft. De pianosolo op To Be is ook erg indrukwekkend.

Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de drums, want hoe goed Elvin ook is, Rashied is ook erg goed. Vooral het brushes-spel op To Be.

Daarmee is To Be toch ook wel het hoogtepunt voor mij op deze plaat. Het rauwe drum/sax-duet Offering mag ik ook graag horen.

avatar van AOVV
4,0
Potverdekoffieverkeerd, je hebt gelijk Mssr Renard! Is natuurlijk zo, ik was met mijn gedachten allicht weer tijdelijk afgedwaald - een manco dat zich onder mijn hersenpan wel vaker manifesteert overigens.

Trane haalt inderdaad niet het niveau van Dolphy, ben mede daardoor ook erg benieuwd naar die recent uitgebrachte live-plaat van deze twee heren. Die heb ik op LP aangeschaft, maar ik moet nog ergens een gaatje van anderhalf uur vinden om er eens echt met volle aandacht voor te gaan zitten, want dat verdient zo'n release wel. Verder nog niets nuttigs te melden daaromtrent dus, dit terzijde.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:27 uur

geplaatst: vandaag om 03:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.