menu

Joe Bonamassa - Redemption (2018)

mijn stem
4,03 (75)
75 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Rock
Label: J&R Adventures

  1. Evil Mama (5:29)
  2. King Bee Shakedown (4:22)
  3. Molly O' (6:06)
  4. Deep in the Blues Again (4:45)
  5. Self-Inflicted Wounds (6:35)
  6. Pick Up the Pieces (3:55)
  7. The Ghost of Macon Jones (5:24)
  8. Just 'Cos You Can Don't Mean You Should (6:40)
  9. Redemption (5:57)
  10. I've Got Some Mind Over What Matters (5:50)
  11. Stronger Now in Broken Places (4:33)
  12. Love Is a Gamble (5:13)
totale tijdsduur: 1:04:49
zoeken in:
avatar van Karma_To_Burn
4,5
Redemption beloofd alweer veel goeds, Bonamassa is erg lekker bezig en dit album ga ik maar gelijk even op rood vinyl reserveren. Helaas nog even geduld hebben!

avatar van Sir Spamalot
4,0
Ondertussen is de tweede video ook beschikbaar: Joe Bonamassa "King Bee Shakedown" Redemption - YouTube.



avatar van joko150
3,5
Wat een sterke nummers! Kan niet wachten

avatar van Zwaagje
4,5
Op mijn vrije vrijdag een eerste luisterbeurt. De start is lekkere harde (soulvolle) nummers met overdonderend gitaarwerk. Daarna wat gas terug en wat subtieler. Fijne plaat weer. Na wat meer luisterbeurten breng ik een stem uit.

avatar van DikkeDarm
4,0
Check de "Led Zeppelin intro" van Evil Mama, wat maakt deze gast toch lekkere muziek....

avatar van Zwaagje
4,5
Het is natuurlijk aalgladde bluesrock, maar man o man wat klinkt dat lekker allemaal. Power, passie, urgentie....Ik hoor het allemaal terug. Ik vond de vorige plaat al prachtig, maar deze smaakt ook goed.....

avatar van Lee Malone
3,0
Ik vind Joe Bonamassa de laatste tijd wat saai uit de hoek komen op zijn eigen albums. Alles wat te glad en te vaak terugvallend op blues clichés.

Hopelijk vindt hij de energie en intensiteit van 10-15 jaar geleden nog eens terug.

Hendrik68
Voor mij was Blues of Desperation verreweg zijn beste worp. Ik ben bepaald geen groot Bonamassa fan, maar dat album deed een goede poging het alsnog te worden. Ook ik heb altijd grote moeite met het wel erg gladde gehalte van zijn platen. Dat viel op Blues of Desperation tenminste aardig mee en dat album was ook erg gevarieerd. Dat gevarieerde lijkt op Redemption weer wat minder, totdat het titelnummer begint, pas dan weet Bonamassa weer te variëren en hoor ik ook weer echte blues. Tot die tijd is het prima, maar al die toeters en bellen zorgen voor een enorme overkill en dat lijkt hij zich zelf ook te realiseren lijkt het wel. Daarmee tilt hij Redemption op het laatst van een 3,5 naar een krappe 4 sterren. Een prima plaat om af en toe op te zetten, maar geen Blues of Desperation.

avatar van Zwaagje
4,5
Hendrik68 schreef:
Ook ik heb altijd grote moeite met het wel erg gladde gehalte van zijn platen.

Hij komt er wat mij betreft mee weg door het totaal plaatje. Ik herken dus wat je zegt, maar ik kan me er ook af en toe in onderdompelen; heerlijk. Inmiddels ligt het prachtig rode vinyl op de draaitafel.

avatar van viking1
4,5
Hier ook het rode vinyl vandaag zijn eerste rondjes op de draaitafel gemaakt. En weer 'n heerlijke plaat van Joe bonamassa.
Mooi diverse stijlen op deze plaat. Niets wereld schokkends maar gewoon weer 'n top plaat. Veel herkenbare riffs en intro 's ( led zeppelin achtig) maar toch in de Joe stijl. Het neigt soms wat glad en te perfect, maar dat is de man zijn stijl en geluid. Maar nee hij blijft mij verassen en verbazen.
Joe verveelt mij nog lang niet. Het vorige album wat al erg goed, en ook deze is weer fantastisch!!! Joe heeft inmiddels een mooie 3 e plaats ingenomen in mijn gitaarhelden lijst ? 1. Rory 2. Jimi 3. Joe. Voor mij de beste hedendaagse bluesrock gitarist.

5,0
Lekkere Blues Rock zoals het klinken moet, Bonamassa weet de juiste snaar te raken


avatar van BenZet
3,5
Prima plaat, maar kan me steeds minder boeien. Wordt een beetje moe van telkens weer zo'n gitaarsolo. Dat ken ik nou ondertussen wel. Het is voor allemaal teveel van hetzelfde aan het worden, alhoewel hij op deze plaat echt wel wat andere geluiden laat horen. Desalniettemin, een 3,5* kan er voor mijzelf niet meer van maken. Zal trouwens een van de weinige studioplaten van Joe zijn die ik niet aanschaf.

avatar van Karma_To_Burn
4,5
Ik ga hier voorlopig nog geen stem aan geven, heb het vinyl inmiddels 1x gedraaid.
Maar ik kan al wel verklappen, dat het minimaal op 4 sterren uitkomt.

Joe Bonamassa is inmiddels een artiest, waar ik met gemak blindelings iets van aanschaf.

avatar van lynyrd
3,5
Gladjes te mooi te netjes dat is Bonamassa that's it, live zelfde dat is Bonamassa .

Hendrik68
Ja dat is wel een belangrijk iets, want live is bijvoorbeeld Laurence Jones veel beter dan Joe Bonamassa, maar de platen van Jones steken daar een beetje schril bij af. Walter Trout, Buddy Guy en Ralph de Jongh zijn zowel op plaat als live veel beter. Bonamassa doet zijn kunstje en gaat weer, de eerder genoemden voelen de sfeer veel beter aan. Zij voeren als het ware een veldslag en gaan niet huis voor elke zweetdruppel uit het lichaam geperst is. Een artiest (blues of geen blues) moet kapot zijn aan het eind van de avond. Bonamassa kan hetzelfde pak de volgende dag ongewassen weer aan. Hoewel Bonamassa beslist een aardige gozer is en wars van kapsones (zie Bonanza in Grolloo) wil de muziek live maar niet aanslaan daardoor. Dan nog liever de plaat, maar liever de vorige dan deze.

avatar van west
3,5
lynyrd schreef:
Gladjes te mooi te netjes dat is Bonamassa...

Op dit album meestal weer wel. Op het vorige album Blues of Desperation was dat vaak anders en beter.

avatar van Zwaagje
4,5
west schreef:
(quote)

Op dit album meestal weer wel. Op het vorige album Blues of Desperation was dat vaak anders en beter.

Blijft bijzonder dat smaken zo kunnen verschillen. Ik vind zijn vorige plaat ook fantastisch, maar deze minstens net zo mooi. Ik draai de plaat veel en elke lp kant laat weer een andere kant van zijn muziek horen. Daarnaast vind ik deze niet veel "gladder" dan de vorige. Maar nogmaals....smaken verschillen (gelukkig).?

avatar van west
3,5
Zwaagje schreef:
(quote)

Blijft bijzonder dat smaken zo kunnen verschillen. Ik vind zijn vorige plaat ook fantastisch, maar deze minstens net zo mooi. Ik draai de plaat veel en elke lp kant laat weer een andere kant van zijn muziek horen. Daarnaast vind ik deze niet veel "gladder" dan de vorige. Maar nogmaals....smaken verschillen (gelukkig).?

Ik had jouw advies opgevolgd en was dit album gaan luisteren. Vind 'm meestal (wat) te poppy, niet altijd gelukkig.

avatar van Karma_To_Burn
4,5
Blues of Desperation verkies ik ook nog wel boven deze, maar dat album vind ik dan ook echt het beste werk wat ik van Bonamassa heb gehoord. Dit album luistert ook heerlijk weg by the way, in mijn persoonlijke mening niet te glad, gewoon weer een lekker album!

avatar van namsaap
4,0
Op Redemption staan weer een aantal uitstekende nummers, maar als geheel valt dit album met toch een beetje tegen. Dat heeft ook zeker te maken met het niveau van zijn vorige twee studio-albums, die ik goed kan waarderen.

Wat Ome Joe op dit album laat horen is me toch een beetje te braaf bij tijden.

avatar van pavilionmx70
4,5
Wat een heerlijke nieuwe plaat van Joe. Vind hem voorlopig een tikkeltje minder dan zijn voorganger "Blues Of Desperation". Nummers als "Self-Inflicted Wounds", "Deep In The Blues Again", "Evil Mama", "Molly O' " en "Redemption" zijn voor mij toch wel de pareltjes op dit album. Wat me wel opvalt is dat "Molly O' " zo op het vorige album had kunnen staan. Misschien beter van niet want luister maar eens naar "Mountain Climbing" van het vorige album en "Molly O' ", als 2 druppels water! De riffs lijken wel verdacht veel op elkaar en het drumwerk klinkt ook exact hetzelfde. Ik heb ook de Amerikaanse Target Special Edition met op 3 seconden na 80 minuten muziek (!) en hierop staan 3 bonustracks waaronder "Stronger Now In Broken Places" in de elektrische band versie. Ik snap niet dat deze 3 tracks niet gewoon op de Deluxe Edition van de Europese versie staan. Wat een topnummers! Zoals gezegd gewoon weer een heerlijk blues rock album van Joe Bonamassa. Op naar studio album nummer 14!

RichardKoning
Wat een “gemak” (zo lijkt het) weer.

....maar dan wel fantastisch gemak! ?

avatar van Karma_To_Burn
4,5
Bonamassa blijft verrassen!! Zijn voorgaande album( Blues of Desperation) is zonder twijfel mijn favoriet tot nu toe maar dit album volgt daar wel briljant achter zeg! Wat ik hoopte is grotendeels ook waar geworden, Bonamassa blijft groeien en blijft zichzelf verbeteren.
Redemption(het album dus) is hier een duidelijk voorbeeld van, het borduurt een beetje voort op het vorige album maar heeft tegelijkertijd zijn hele eigen sfeer.

Evil Mama heeft heerlijke Zeppelin invloeden, King Bee Shakedown oude jazz invloeden en Molly O' samen met Deep in the Blues Again gaan heerlijk verder op de good old blues!
Self-Inflicted Wounds is voor mij persoonlijk echt een favoriet, het had makkelijk een nummer van Gary Moore kunnen zijn en doet mij een beetje denken aan Midnight Blues.

Pick Up the Pieces is weer een heerlijk ouderwets jazzy/bluesy nummer en The Ghost of Macon Jones speelt daar ook briljant op in! Zelfs wat country invloeden, en de samenwerking met Jamey Johnson is echt heerlijk! Alle puzzelstukjes vallen met dit nummer in elkaar.. en daarom ook alweer een favoriet voor mij.
Just 'Cos You Can Don't Mean You Should pakt weer terug naar die heerlijke ouderwetse jazzy sound.. het had zo op Joe Jackson - Jumpin' Jive kunnen staan!

Redemption, wat niet voor niks de titelsong is geworden is zelfs nu al een classic geworden! Heerlijk nummer! Had ook met gemak op het vorige album kunnen staan trouwens, om maar aan te tonen hoe goed deze 2 albums achter elkaar gaan.

I've Got Some Mind Over What Matters is een fijn nummer maar tot nu toe mijn minst favoriet, het is kwalitatief gezien gewoon een goed nummer maar wat minder catchy voor mij persoonlijk. Stronger Now in Broken Places brengt weer rust op het album en ligt erg lekker in het gehoor, en het album sluit mooi af met de heerlijke blues van Love Is a Gamble.

Kortom:
Joe Bonamassa heeft weer een heerlijk album afgeleverd die nog ontelbare keren op mijn platenspeler rondjes gaat draaien!!!

4,5*

avatar van Rogyros
4,0
Ik heb de deluxe edition gekocht. Wat mij verbaasde is de zijkant. Daar staat niet Joe Bonamassa, maar Joe Bonamass. Dus zonder de laatste a. Bij de gewone cd versie staat zijn naam wel goed gespeld. Bij de deluxe edition dus niet. Vreemde fout, zonder de laatste a. Je zou toch verwachten dat dit soort dingen wel wordt opgemerkt. Het is ook alleen de zijkant, op de voorkant staat het wel goed.

Op dit plaatje (misschien even doorklikken) kun je dat zien: klik!

avatar van namsaap
4,0
namsaap schreef:
Op Redemption staan weer een aantal uitstekende nummers, maar als geheel valt dit album met toch een beetje tegen. Dat heeft ook zeker te maken met het niveau van zijn vorige twee studio-albums, die ik goed kan waarderen.

Wat Ome Joe op dit album laat horen is me toch een beetje te braaf bij tijden.


Inmiddels moet ik mijn mening toch een beetje herzien. Het niveau van de twee vorige albums is inderdaad hoger, maar toch is dit weer een steengoed album! Ik verhoog naar 4****

avatar van Timk
4,0
Het eerste album waar ik mee begon bij Joe was Blues of Desperation, en was meteen opslag verlieft. keek dus zo gigantisch uit naar deze cd, en dat was dan toch een kleine tegenvaller. Tuurlijk klinkt het goed want heb gemerkt dat het sowieso niet snel slecht kan gaan als Joe het is. Maar toch mis ik iets en verkies ik elke keer weer Blues of .... als ik een cd van Joe aanzet. van mij een 3,5.

avatar van Rinus
4,0
Weer een goed album, dat bijvoorbeeld echter een album als The Ballad of John Henry niet overtreft. Maar de beste man kan haast niet anders dan kwaliteit leveren.

Opvallend ..... het drumintro van het eerste nummer is exact gelijk aan het intro van Led Zeppelin's Rock and Roll ( van het ZOSO of IV album).

4,0
Toch weer een sterke Bonamassa hoor. Evil Mama , Molly O' en natuurlijk de titelsong zijn nu al klassiekers in zijn oeuvre .

avatar van SirPsychoSexy
Rinus schreef:
Opvallend ..... het drumintro van het eerste nummer is exact gelijk aan het intro van Led Zeppelin's Rock and Roll ( van het ZOSO of IV album).
Viel me net ook direct op bij de eerste luisterbeurt, dat moet wel bedoeld zijn als hommage!

avatar van OzzyLoud
4,0
Kwalitatief sterke plaat weer van JB, maar aan de andere kant ook last van voorspelbare gelikte blues.
Blazers en achtergrond zangeressen met veel power leuken de boel wel op.
Maar er staat 1 track van de buitencategorie op dit album, wat het toch een "must have" maakt en dat is Stronger Now In Broken Places! Wat een ontzettend mooi gevoelig nummer is dat zeg, zo ingetogen maar komt keihard binnen.........

Gast
geplaatst: vandaag om 16:51 uur

geplaatst: vandaag om 16:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.