Bonamassa blijft verrassen!! Zijn voorgaande album( Blues of Desperation) is zonder twijfel mijn favoriet tot nu toe maar dit album volgt daar wel briljant achter zeg! Wat ik hoopte is grotendeels ook waar geworden, Bonamassa blijft groeien en blijft zichzelf verbeteren.
Redemption(het album dus) is hier een duidelijk voorbeeld van, het borduurt een beetje voort op het vorige album maar heeft tegelijkertijd zijn hele eigen sfeer.
Evil Mama heeft heerlijke Zeppelin invloeden, King Bee Shakedown oude jazz invloeden en Molly O' samen met Deep in the Blues Again gaan heerlijk verder op de good old blues!
Self-Inflicted Wounds is voor mij persoonlijk echt een favoriet, het had makkelijk een nummer van Gary Moore kunnen zijn en doet mij een beetje denken aan Midnight Blues.
Pick Up the Pieces is weer een heerlijk ouderwets jazzy/bluesy nummer en The Ghost of Macon Jones speelt daar ook briljant op in! Zelfs wat country invloeden, en de samenwerking met Jamey Johnson is echt heerlijk! Alle puzzelstukjes vallen met dit nummer in elkaar.. en daarom ook alweer een favoriet voor mij.
Just 'Cos You Can Don't Mean You Should pakt weer terug naar die heerlijke ouderwetse jazzy sound.. het had zo op Joe Jackson - Jumpin' Jive kunnen staan!
Redemption, wat niet voor niks de titelsong is geworden is zelfs nu al een classic geworden! Heerlijk nummer! Had ook met gemak op het vorige album kunnen staan trouwens, om maar aan te tonen hoe goed deze 2 albums achter elkaar gaan.
I've Got Some Mind Over What Matters is een fijn nummer maar tot nu toe mijn minst favoriet, het is kwalitatief gezien gewoon een goed nummer maar wat minder catchy voor mij persoonlijk. Stronger Now in Broken Places brengt weer rust op het album en ligt erg lekker in het gehoor, en het album sluit mooi af met de heerlijke blues van Love Is a Gamble.
Kortom:
Joe Bonamassa heeft weer een heerlijk album afgeleverd die nog ontelbare keren op mijn platenspeler rondjes gaat draaien!!!
4,5*