menu

Christine and the Queens - Chris (2018)

mijn stem
3,71 (86)
86 stemmen

Frankrijk
Pop / Electronic
Label: Because

  1. Comme Si (3:52)
  2. Girlfriend (3:19)

    met Dâm-Funk

  3. The Walker (4:16)
  4. Doesn't Matter (4:23)
  5. 5 Dollars (3:28)
  6. Goya Soda (5:24)
  7. Damn (What Must a Woman Do) (3:36)
  8. What's-her-face (5:03)
  9. Feel So Good (3:45)
  10. Make Some Sense (3:20)
  11. The Stranger (4:02)
  12. Comme Si on S'aimait * (3:52)
  13. Damn, Dis-moi * (3:19)

    met Dâm-Funk

  14. La Marcheuse * (4:16)
  15. Doesn't Matter (Voleur de Soleil) * (4:23)
  16. 5 Dols * (3:28)
  17. Goya! Soda! * (5:24)
  18. Follarse * (3:36)
  19. Machin-chose * (5:03)
  20. Bruce Est Dans le Brouillard * (3:38)
  21. Le G * (3:55)
  22. Les Yeux Mouillés * (3:20)
  23. L’étranger (Voleur D'eau) * (4:02)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 44:28 (1:32:44)
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
review on: De krenten uit de pop: Christine And The Queens - Chris - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Christine And The Queens klinkt wat meer mainstream maar verleidt ook weer nadrukkelijk (vooral met de Franse versie van Chris)
Christine And The Queens was al wereldberoemd in Frankrijk toen het debuut van Héloïse Létissier ook in Nederland warm werd onthaald. Er is lang gewerkt aan de opvolger en die moet gaan zorgen voor wereldheerschappij. Ik geef de wat mainstream klinkende Engelse versie een goede kans, maar geef mij de Franse versie van de plaat maar. Op een of andere manier weet deze versie niet alleen veel meer te verleiden, maar sprankelt en prikkelt het ook veel meer. Lekkere plaat voor en fantastische nazomer.


Christine & The Queens was in Frankrijk al onthaald als een sensatie toen het alter ego van Héloïse Létissier in de lente van 2015 voor het eerst opdook in Nederland. Chaleur Humaine, het debuut van de uit Nantes afkomstige muzikante, bleek een hele goede en vooral volstrekt onweerstaanbare plaat.

Héloïse Létissier citeerde op haar debuut nadrukkelijk uit de archieven van de zwoele Franse popmuziek, maar bleek ook heel goed te hebben geluisterd naar de meest succesvolle popmuziek uit de Verenigde Staten en naar de elektronische popmuziek van de laatste decennia. Chaleur Humaine koppelde hierdoor Franse verleiding aan de aanstekelijkheid van de Amerikaanse popprinsessen en durfde ook nog eens buiten de lijntjes te kleuren met een avontuurlijk elektronisch geluid en teksten in zowel het Engels als het Frans.

Het debuut van Christine And The Queens kleurde de lente van 2015 bijzonder aangenaam in en deed absoluut uitzien naar meer. Voor dat meer heeft Héloïse Létissier de tijd genomen, want inmiddels zijn we ruim drie jaar verder. Christine And The Queens scoorde met haar debuut ver buiten de eigen landsgrenzen, maar voor de sterrenstatus zat dat Frans misschien toch wel wat in de weg. Het is pragmatisch opgelost, want de nieuwe plaat van de Franse muzikante komt zowel in een Engelse als in een Franse versie.

De platenmaatschappij gaat er van uit dat we in Nederland de Engelse versie het meest zullen waarderen, dus die krijgen we als eerste voorgeschoteld. Ik hoor op Chris zeker wat terug van het zo knappe debuut van Christine And The Queens, maar de plaat klinkt ook wel wat meer mainstream en citeert nadrukkelijker uit de Amerikaanse popmuziek dan uit de Franse. Vergeleken met de Amerikaanse popprinsessen klinkt Héloïse Létissier echter nog altijd een stuk avontuurlijker en het Franse accent zorgt nog altijd voor een zwoel tintje.

De Engelstalige songs op Chris luisteren lekker weg, maar zo onderscheidend als het debuut vind ik het niet meer. Het meest onderscheidend zijn wat mij betreft de zich wat langzamer voortslepende en wat broeierigere songs, waarin Christine And The Queens een net wat meer eigen geluid laat horen en ook nadrukkelijker het avontuur opzoekt en verrast met elektronische accenten die een brede kennis van de elektronische popmuziek verraden.

Na de Engelse versie heb ik uiteraard ook de Franse versie beluisterd en die bevalt me echt veel beter. Ik had niet verwacht dat taal zoveel verschil zou maken, maar op de Franse versie van Chris hoor ik veel meer van het briljante debuut van de Française, hoor ik meer avontuur en veel meer verleiding. Waar de Engelse versie wat gewoontjes klinkt, zorgt de Franse versie van Chris meteen voor zonnestralen en ben ik toch weer flink onder de indruk van Christine And The Queens. Laat die nazomer dus maar beginnen en heel lang duren. Erwin Zijleman

avatar van dafit
4,0
Uit Popcorn, mijn tweewekelijkse nieuwsbrief over de beste nieuwe popmuziek (aanmelden kan hier)

Pas bij de tweede keer kijken naar de video van single 5 Dollars viel het me op. We zien Héloïse Letissier aan het begin opdrukken en dan focust de camera na vijftien seconden op een moedervlek op haar onderrug. Geen kleintje, maar een forse. Een uitstulping.

Flauw om hier op in te zoomen? Misschien, maar ik doe het niet voor niks. Veel andere artiesten zouden oneffenheden op het lichaam (er komen nog veel meer in beeld) - in een videoclip laten retoucheren. Chris(tine) niet. Ze is wars van schoonheidsidealen en wil volkomen zichzelf zijn: sterk, stoer én soms sensueel. Mannelijk én vrouwelijk. De drie thema’s van album Chris - seksualiteit, empowerment, queerness - zien we allemaal terug in die ene clip.

Op het tweede album van Christine and the Queens staat erg goede electropop. Naast de eerdere sterke singles ben ik vooral fan van Comme Si, The Walker en Goya! Soda!. Met minimale middelen - synthesizer, drumcomputer, (bas)gitaar en haar stem met dik Frans accent - creëert ze een stevige sound. Helaas zakt het album op de tweede helft wat in. Slecht zijn nummers als What’s-her-face en Make some sense niet, maar opeens klinkt haar muziek wat gewoontjes. Het is een kleine smet op een verder uitstekend popalbum, waarmee Christine and the Queens tot een nog grotere, eigenzinnige ster gaat uitgroeien.

avatar van Film Pegasus
4,0
Een album dat toch mooi verrast. Het komt wat afstandelijk over naar mijn smaak, maar tegelijk is het wel boeiend hoe ze duidelijk een eigen sound heeft. Enkele jaren terug live kunnen zien, waar ze gelukkig in het Frans zong. Zo komen de nummers toch wat beter tot hun recht. En live versterkt ze haar muziek nog eens door het visueel mooi aan te kleden. Chris is een sterk album geworden van een genre dat me niet altijd ligt.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:29 uur

geplaatst: vandaag om 19:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.