Chris Cornell - Carry On (2007)

Tsja, dan lees ik zoiets en ga dan eens naar de persoon z'n top 10 zitten kijken......



Ik hoor dit vele malen liever dan al die post-grunge kutbandjes die de hitparades overbevolken.

Aardige rocker met hier of daar wat aardige nummers tussen. Had minder verwacht en ben positief verrast.

Wat een beroerde plaat zeg!
Terwijl "Euphoria Morning" een van mijn favorieten is, is dit een inspiratie en futloos album.
Sound garden was goed, CC eerste solo plaat geweldig (en laat ons vooral niet vergeten de twee geweldige nummers "Seasons" en "Sunshower"), Audioslave vond ik al weer saai en dit album raakt kant noch wal, draak van een plaat dus. Nou zet ik maar weer "Euphoria Morning" op en geloof niet echt meer in betere CC tijden. Misschien moet hij gaan acteren of gaan schilderen, wie weet

Vrij zwakke plaat. Cornell moet beter kunnen als dit, zeker als je nrs van het kaliber als Can't change op je vorige solo CD hebt staan... Ook de productie is zeeeeer matig: superzwaar gecomprimeerd zodat heel de boel vervormd wordt. Nee zet dan maar Superunknown terug op. Ook een tegenvaller is "You know my name": een andere veel poverdere versie als op de "Casino Royale" soundtrack - een uitstekend nr en kans om deze plaat naar boven te tillen verkwist...

Arms around your love is voor mij een van de weinige lichtpunten: gewoon goeie, vlotte pop-rock song. Ideale muziek voor in de auto.

de eerste plaat van Cornell zonder knallers er op. en ik denk ook dat we dat de komede 3 jaar niet meer kunnen verwachten.

omdat Chris zijn volgende plaat RnB word. en hij dus voor het geld gaat denk ik. (zie mijn reactie bij Chris Cornell de discussie).

deze plaat deed me erg denken aan de laatse Audioslave, snel even een plaat maken aangezien dat in me contract staat (vandaar deze titel? )

ik heb die irritante stomme computer geluidjes ook nooit vertrouwt.

Aero, die is absoluut de moeite waard, hoor! Daarin klinken nog duidelijk Soundgarden-structuren, maar dan op een iets kalere manier.

Ik weet niet goed wat ik met deze plaat aan moet. Ik heb 'm van m'n vriendin gekregen een tijdje terug en... het pakt me gewoon niet. Het klinkt nogal futloos en onafgewerkt, de 'spark' komt niet over.

Maarja, 1 pluspunt: Audioslave is GELUKKIG ter ziele .
Wat een kutidee was dat!

Het idee is op papier een uitstekende, toch? De muzikanten van RATM en de frontman van Soundgarden. Twee van de imponerende rockbands uit de jaren negentig. Dat de uitwerking niet helemaal aan de verwachtingen voldeed is jammer.

2 grootheden die samengaan is misschien leuk voor 1 plaat, maar het blijft iets geforceerds hebben, en in het geval van Audioslave was dit zeker het geval. Kipsate is lekker, maar een peer ook. Als je ze mixt krijg je zoiets als Audioslave was: Niet te pruimen!

Zo vreselijk vond ik Audioslave dan weer niet maar natuurlijk mag het niet in de schaduw staan van de twee voorgaande bands.

Deze plaat laat ik trouwens maar aan mij voorbij gaan want die 'bond-single' is iets wat ik absoluut niet van Cornell wil horen. Waar is de tijd dat ie geweldige songs zoals 'Burden in my Hand' schreef of helemaal tekeer ging? Die tijd ligt achter ons en dat is erg spijtig.

Ben al heel lang fan van Chris Cornell (zeg maar vanaf Jesus Christ Pose) Ik ben het ook wel eens dat dit album niet groots is, maar ik vind hem nog bovengemiddeld.

Daarnaast vind ik persoonlijk dat gezever over Audioslave onzin! Ik vond het juist een uitstekend project! Het concert in de HMH van Audioslave vind ik nog altijd mijn best bezochte concert (en ik ben vaak bij concerten)...

Wat deugt er dan niet aan??

Ik vind van zoveel, maar ga het niet allemaal uitleggen, dat komt weer zo zeikerig over.

Beetje flauw, dreinerig album dat redelijk van start gaat maar bij track nummer vier begint vast te lopen in slome ballads. Een paar stevige rocksongs hier en daar had wonderen gedaan. Productioneel goed verzorgd en de stem van de beste man gaat niet gauw vervelen, maar het houdt niet over.

Middelmatig album, maar toch met een paar lekkere uitschieters!

Haalt het niet bij zijn voorganger!

Voor dit album heb ik eigenlijk maar 1 woord: Inspiratieloos

Zonde, zijn voorganger was episch, van een andere planeet!!
Maar dit...nee, deze haalt het echt niet t.o.v. zijn voorganger

Wat erg dat dit na het mooie Euphoria morning kwam..

Cornell beschikt over een welhaast door de goden geschonken stevige strot, die met Soundgarden hele sterke mooie muziek heeft gemaakt. In mindere mate deed hij dat ook met Audioslave. Solo schijnt zijn 1ste werkt vooral indruk gemaakt te hebben...dat genoegen moet ik nog smaken..maar op basis van dit Carry On, is mijn nieuwsgierigheid niet echt gewekt. Het klinkt voor mij iets te dicht gesmeerd en te standaard alsof hij de muzikanten en componisten van Anouk heeft geleend. Het begint wel goed met No Such Thing, maar daarna lijkt de lijn een beetje zoek. Het nummer dat mij het meest is bijgebleven is een sterke bewerking van Billie Jean. Maar dat is een klassieker in zijn eigen recht zowel wat compositie betreft als tekst. Geen onaardige plaat, maar niet eentje die bij mij hoog zal eindigen.

Ik heb Chris Cornell heel hoog zitten. Wat mij betreft een van de allerbeste rockzangers. Dit heeft hij bewezen in Soundgarden (nu weer nieuw leven ingeblazen) en in het latere Audioslave, maar hij is wat mij betreft pas echt fenomenaal in de gelegenheidsband Temple of the Dog. Daarom komt "Carry On" mij echt rauw op het dak vallen. Wat Chris Cornell met "Carry On" heeft willen bereiken is me volstrekt onduidelijk. Wilde hij een soort toegankelijke pop/rock plaat maken met singer/songwriter trekjes? Ik weet het niet, maar weg is de overtuiging in zijn stem. Het raakt kant nog wal en daarnaast zijn de liedjes ook niet van een al te hoog niveau. Af en toe veer ik nog even op, maar deze plaat is voor mij een bittere teleurstelling.

Ik zou de opvolger maar helemaal links laten liggen dan als ik jou was.....

Ga ik ook zeker doen!

Vrij matig album dit.Vind hem hier ook niet al te best bij stem,op Safe and sound zelfs gewoon slecht.

Erg apart: de eerste keer dat ik een "kritische" recensie bij Chris Cornell (bij dit album) wilde plaatsen, viel de connectie uit... want wat doet het pijn te zeggen dat één van mijn lievelingsartiesten met een dergelijk matig resultaat op de proppen komt. Wat valt mij op? Geen geheel als album, maar voornamelijk op zich losstaande nummers (dan is zelfs Scream nog consistenter). De nummers zijn relatief inspiratieloos: nummers 1, 3, 5, 14 zijn nog te doen, maar zouden op andere albums van Chris toch tot de zwakkere broertjes behoren. Dit resultaat horende, begrijp ik nu dat hij met Scream helemaal iets nieuws uitprobeerde, want op zijn "oude" weg was hij helemaal vastgelopen. Natuurlijk hoor ik deze muziek liever dan veel andere huidige radio-muziek, maar ik zet toch liever zijn andere werk op. Gelukkig heeft Chris zich met zijn laatste solo album gerevancheerd.