menu

Kristin Hersh - Possible Dust Clouds (2018)

mijn stem
3,48 (20)
20 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Fire

  1. Lax (3:49)
  2. No Shade in Shadow (3:34)
  3. Halfway Home (3:57)
  4. Fox Point (3:12)
  5. Lethe (3:49)
  6. Loud Mouth (3:32)
  7. Gin (2:46)
  8. Tulum (3:44)
  9. Breathe In (3:20)
  10. Lady Godiva (4:37)
totale tijdsduur: 36:20
zoeken in:
avatar van Slowgaze
3,5
Muzikaal heel goed in orde, maar jeetje, wat aan slijtage aan haar stem; die klinkt meestal vrij zwak. Jammer, want hier had een 4* in kunnen zitten. Maar 'LAX' is een heerlijk nummer, dat mag gezegd worden.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Het eerste album van Kristin Hersh met Your Ghost zou hier nog moeten liggen en heb ook nog een ander album met haar oude bandje Throwing Muses. Blijft voor mij toch één van de gezichten van de 90s Alternative Rock, toen een soort 'female fronted' tegenhanger van R.E.M. wat mij betreft.

Haar stem zou ik niet meteen terug herkennen op No Shade in Shadow maar we ook bijna 30 jaar verder. Doet wat denken aan A Place To Bury Strangers.

avatar van Slowgaze
3,5
Hoewel de nummers op dit album wel echt fijn zijn, in principe 4*-materiaal, trek ik een halve punt af omdat haar stem echt heel zwak is geworden en de zang me geregeld net te veel tegenstaat. Wel verstandig dat ze vooral voor wat extravertere rocknummers kiest om die gebrekkige stem een beetje te maskeren.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Ook LAX is uitgebracht en diep in de achtergrond denk ik Billy Corgan te horen... bevalt iets meer dan de eerste single, het is 'smeriger'.

Kristin Hersh - LAX - YouTube

avatar van Strangeways
4,0
Heerlijk ruw album van la Hersh. Dat haar stem zwak zou zijn geworden vind ik onzin. Dat rauwe randje zit er al jaren, bij de latere TM, 50 Foot Wave en de meer ongepolijste solo albums, en haar stem heeft weinig aan kracht ingeboet. LAX, No Shade in Shadow, Gin en Lady Godiva zijn toppers en Fox Point heeft de mooiste intro. Een bijzondere najaars-release.

avatar van WoNa
4,0
Ik moest echt heel hard nadenken bij wat ik ook al weer wist over Kristin Hersh. Sinds ik ergens in 2008 definitief, zo leek het, koos voor MP3 opslag tref ik helemaal niets aan van haar in de harde schijven vol muziek. Dan blijkt vervolgens dat het hitje met Michael Stipe alweer 24 jaar oud is en daar schrok ik best wel van eerlijk gezegd.

Ja, het verloop van de tijd uit zich ook in de stem van Kristin Hersh. Die is behoorlijk aan het vergaan, maar is verre van erg. Het past prima bij de alternatieve rock waar zij zich op stort op dit album. Het knalt er aan alle kanten af. Dat begint meteen met mijn favoriete track op het album: 'LAX'. Dat is wel een openingsstatement, ja. Alle poespas overboord en er meteen inknallen. Wat stem betreft, is er hoop. Stevie Nicks zingt immers ook nog steeds.

Dat is toch wel de overall teneur van Possible Dust Clouds. Subtiliteit is voor anderen. Bas, drums en gitaren trekken een ruige muur op, waarover de lead gitaren scheuren en Hirsh haar geraspte en gebutste stem laat gieren. Als titel klopt het dan ook geen meter: wie zo tekeer gaat creëert stofwolken; toegegeven, als er stof ligt.

Een akkoordenprogressie bij Led Zeppelin lenen, zoals in 'Foxpoint' en 'Lethe', moet kunnen. Jimmy Page was daar zelf immers een meester in.

Ik kon niet meer verzinnen hoe haar band uit de jaren 80 heette en heb er ook niets van. Wel kwam Belly naar boven. Die heb ik inmiddels weer eens opgezet. De hoogste tijd om dat goed te gaan maken. Als je als 50+ zulke lekkere muziek kan maken als Kristin Hersh hier doet, dan moet het als (begin) 20ger toch spectaculair geweest kunnen zijn. Op zoek dus.

Deze bijdrage is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van luigifort
Throwing Muses was en is Kristin's band, waarin ook Tanya Donelly zat, haar halfzus, die later Belly oprichtte

avatar van Rainmachine
3,0
Deze voor een grabbelprijs op de kop getikt. Dat is leuk maar ik moet hier nog wel even goed voor gaan zitten want de eerste indruk is niet echt positief. Ik snap de opmerkingen wel over haar stem maar dat wordt ook nog eens benadrukt door de slechte doffe opnamekwaliteit. Af en toe een positieve uitschieter maar het gros is middelmatig. Het klinkt erg lofi in ieder geval en komt totaal niet in de buurt van Throwing Muses, zonde want met een betere opnamekwaliteit had dit hoger gescoord ...

Gast
geplaatst: vandaag om 09:10 uur

geplaatst: vandaag om 09:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.