menu

Bernhoft & The Fashion Bruises - Humanoid (2018)

mijn stem
3,83 (3)
3 stemmen

Noorwegen
Pop / R&B
Label: Coast to Coast

  1. Humanoid
  2. California
  3. Buried Gold

    met Raelee Nikole

  4. Lookalike
  5. Beliefs
  6. For the Benefit
  7. Medication
  8. Dreamweaver
  9. Love Brings Us Further Apart

    met Alice Raucoules

  10. Don't Give Up
zoeken in:
avatar van deric raven
3,5
Singer-songwriter Bernhoft, met soulvolle R&B benadering, is afkomstig uit het Noorse Nittedal. Vanaf 1996 is de veertiger actief in de muziek business. Eerst brengt hij drie albums uit met Explicit Lyrics, een vrij harde cross-over band met de nodige metal en funk invloeden. Vervolgens maakt hij met een aantal leden de overstap naar het nog heftigere rockende succesvolle Span. Hiermee maakt hij definitief naam in Noorwegen. Resultaten mogen er zijn met de twee Top 5 albums Mass Distraction en Vs. Time. De overgang naar het solowerk is een stuk minder groot dan wat in eerste instantie lijkt. Zijn basis blijft het warme geluid, en of hij zich nou hard of zacht presenteert, die blijft overeind staan. Na de opname van zijn derde plaat Islander verhuist Jarle Bernhoft voor een korte periode naar New York, waar zijn talent al eerder opgepakt werd. In zijn curriculum vitae mag hij optredens bij talk shows van Conan en Ellen DeGeneres bij schrijven, zeker niet de minste televisie persoonlijkheden. Humanoid brengt hij uit in groepsverband onder de naam Bernhoft & The Fashion Bruises. Ze bestaan uit oud Span collega’s bassist Vemund Stavnes en drummer Fredrik Wallumrød, aangevuld met keyboard speler Nicolay Tangen Svennæs. Bernhoft zelf is hoofdzakelijk actief als gitarist.

De korte geschiedenisles gaat vooraf om zonder vooroordelen te luisteren naar Humanoid. Er is wel degelijk een natuurlijk ontwikkelingsproces gaande waar de plaat het logische vervolg op is. Een goed gekozen titel trouwens die centraal staat voor de mechanische elektronica met het warme menselijke stemgeluid. Ondanks dat de track Humanoid aansluiting vind bij de Britse soul scene van halverwege de jaren tachtig, hoor je ook de meer Amerikaanse getinte invloeden van eerdere projecten terug. Het hedendaagse California is blijkbaar ook voor Bernhoft een grote inspiratiebron. Zeg je California dan kom je al snel bij de bloeiende Los Angeles scene uit; welke ondanks de zonnige vooruitzichten te maken hebt met een overheersende verlokkende drugscultuur en lugubere contracten van filmregisseurs en platenbazen. Het met mooi gitaarspel ingeleide Buried Gold wordt versierd door de Amerikaanse gast vocalist Raelee Nikole, die haar roots heeft in de hiervoor bezongen staat. Deze chemische reactie tussen beide zangers als brandstof, omgeven in de juiste atmosfeer komt tot een vlammend geheel. Dat Bernhoft net als de kleine grote man uit Minneapolis met gemak over kan schakelen naar de kopstem, hoor je bij het sterk op de funky soul klassiekers uit de seventies gebaseerde song Lookalike overduidelijk. Die invloeden zitten ook verwerkt in het Motown donker gekleurde ballad Beliefs. Helaas verdrinkt het wel in de langdradigheid zonder naar een duidelijke climax toe te werken. Of het zouden de denkbeeldige ruimteschepen moeten zijn, die langzaam vanuit de synths een landing inzetten. Tekstueel gezien zou dit prima kunnen passen.

Krijgen we dan opeens een donker getint gitaarliedje. Het lijkt er wel even op. For the Benefit heeft een heerlijke instrumentele aanpak met warme akkoorden. Het vocale rockrandje wordt hierdoor opgeroepen. Ergens diep in hem zit nog steeds een stukje Span verborgen gehouden. Fragmentarisch komt het hier boven drijven, al blijft het koor zich standvastig klampen aan het geloof in soul. Medication gaat een stapje terug. Leuk als je ergens op de rommelmarkt een tweedehands keyboard weet af te pingelen, maar had die hoofdzakelijk voor huiselijk gebruik bewaard. Het juichende Dreamweaver is een Eurovisie Songfestival achtige inzending. Prima gezongen, maar het bestaansrecht blijft beperkt tot de lengte van de song. Norway Zero Points! Hij herpakt zich vervolgens wel in het goede duistere murder ballad achtige duet met Alice Raucoules. Deze Franse femme fatale kruipt heerlijk in de ondersteunende bloedstollende rol. Met de gitaarsolo op het einde van Love Brings Us Further Apart wordt nog een laatste liefkozend zetje richting afgrond gegeven. De op engelen wijze hoog gezongen afsluiter Don’t Give Up geeft eigenlijk al het volgende duidelijk weer. Bernhoft is gegrepen door het virus om zich te ontwikkelen tot een Stepford Wives nietszeggende hitmachine. Zijn stoere verleden heeft hij van zich af geschud om aansluiting te vinden bij de gladde popcultuur. Het is allemaal net te mooi en gepolijst, je mist de freaky uitstapjes die hij volgens mij wel nog steeds bezit.

Bernhoft & The Fashion Bruises - Humanoid | Pop | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 09:29 uur

geplaatst: vandaag om 09:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.