Volume 1 (inclusief de twee ''previously unreleased tracks'' daar gelijk achter aan) bevalt mij het meest. Psychedelische funkrock met scheurende blazers, gillende gitaren, solerende orgeltjes en een urgente ritmesectie. Volume 2 is nog weer meer dansbaar en bevat vooral swingende 80's style Mogadishu disco met minder solo's (zij het gitaar danwel orgel), maar meer catchy disco-funk ritmes en meer focus op soulvolle zang. De lange tracks maken plaats voor korte - toch ietwat gladde - songs. Daarin bevalt niet alles mij (het contrast met het scheurende eerste deel is groot - Volume 2 is toch wel erg gladjes - puur voer voor de hete 80's dansclubs van Mogadishu), maar de lang uitgesponnen afsluiter ''Aduun Hawli Kama Dhamaato'' voelt als een mix van beide volumes en brengt de beste kwaliteiten van deze groep naar boven.
Hoog op mijn lijstje voor de 2019-editie van LeGuessWho?.