menu

Smog - Red Apple Falls (1997)

mijn stem
4,02 (167)
167 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Roots
Label: Drag City

  1. The Morning Paper (3:22)
  2. Blood Red Bird (4:01)
  3. Red Apples (5:06)
  4. I Was a Stranger (3:23)
  5. To Be of Use (5:41)
  6. Red Apple Falls (6:49)
  7. Ex-Con (3:35)
  8. Inspirational (6:25)
  9. Finer Days (4:50)
totale tijdsduur: 43:12
zoeken in:
sxesven
Jep, leuk genoeg, verder onnodig deze superieure plaat er hier van in de schaduw te gaan plaatsen. De kritiek op deze uitstekende Smog lijkt me verder verre van terecht en verdient een epistel op zich. Die volg ik namelijk niet zo.

avatar van Ataloona
4,0
A River Ain't To Much To Love en deze vind ik zelf ook wat minder dan het debuut van Sparklehorse, maar ik heb wel het idee dat Smog wat constanter is, waar Linkous de laatste jaren wat mindere cd's heeft uitgebracht blijft Smog/Bill Callahan maar hoog scoren. Overigens vind ik de 2 niet echt verder te vergelijken. Sparklehorse zoekt nog meer de kant naar de indie rock toe, en heeft ook harde Beatlesesque songs gemaakt. Smog is dan meer van de sobere en intieme kant, rustiger dan Sparklehorse. Maar om over de hele discografiën te praten kan ik nog niet, daar ken ik nog te weinig van van beide heren.

Ik ga in ieder geval nog op ontdekkingstocht in de muziek van Smog en Wild Love en Julius Ceasar zijn de volgende platen op de lijst.

sxesven
Ik wil er vanavond nog wel even tijd aan wijden, post nu vanaf telefoon dus tergend traag. Smog komt overigens oorspronkelijk uit de lofi scène en die sporen zijn op veel platen nog goed te horen. Die vermeende soberheid is ook maar deels waar. River en Raf behoren imo tot Bill's mooiste, maar als je minder verstild werk zoekt zijn jc en wr goede opties en beide uitstekende platen.

avatar van Ataloona
4,0
Oké, laat maar komen

Op deze plaat en River vind ik die soberheid toch wel erg vaak vaak bovendrijven, maar ik ken de rest nog niet. Ik ga nu alvast JC luisteren.

avatar van Tony
4,5
Kritiek op dit album heb ik niet zoveel hoor, geef 'm tenslotte 4*. Vind 'm alleen iets minder dan Wild Love omdat ik variatie in een album altijd erg kan waarderen en deze Red Apple Falls eigenlijk alleen uit rustige, akoestische nummers bestaat. Als geheel vind ik 'm daarom wat minder spannend dan Wild Love en Sparklehorse. Dat ik Sparklehorse hier noem is meer als tip bedoeld voor mensen die Smog goed vinden en het misschien nog niet kennen, niet om Smog af te kraken.

avatar van Tony
4,5
Pfff, gisteravond laat n.a.v. eerdere posts weer eens in zijn geheel geluisterd. En het is toch wel een heeeeel fijn plaatje hoor!

Verhoog alleen niet naar 4,5 omdat ik de stem van Bill af en toe wat iel vind klinken. Doet me aan Lou Reed denken, die ook vaak net de toonhoogte niet haalt. In To Be of Use bijvoorbeeld, waar enkele uithalen net teveel gevraagd voor 'm zijn. Staat vooralsnog een hogere waardering van mij in de weg, want het songmateriaal an sich verdient eigenlijk meer. Qua verstilde sfeer doet dit me steeds meer denken aan Nick Cave's No More Shall We Part, die dan weer dicht tegen mijn top 10 aanzit...

avatar van AOVV
4,0
Net voor een eerste keer aan het beluisteren, en dit klinkt toch heel erg goed. Ik ken Bill Callahan natuurlijk al wel, van z'n laatste twee platen, en die vind ik ook beiden heel erg goed. Callahan is volgens mij gewoon weer zo'n artiest die weinig fout kan doen bij mij. Maar goed, dit is nu album nr. 3 van Callahan (hier onder het pseudoniem Smog opererend) ontdek, dus kan ik nog niet veel zeggen.

avatar van AOVV
4,0
Heerlijk album van Smog, en ik heb nog heel wat te ontdekken van deze artiest. Dat ga ik zeker doen. Staat geen misser op in mijn ogen.

avatar van Ataloona
4,0
Smog - ofwel Bill Callahan - is een fascinerende artiest. Alles wat ik van hem gehoord heb was sowieso van goede kwaliteit, maar meestal zelfs van ongelovelijke kwaliteit, echter heb ik dat met dit album toch wat minder. Red Apple Falls was het 2e album wat ik van Callahan beluisterde en er opende eigenlijk een nieuwe wereld voor mij. Triest, sober, depressief, soms een aparte vorm van ironie en zelfreflectie te vinden in de teksten. Het is allemaal enorm bijzonder en mooi. Toch is dit album ietsje gedaald in mijn waardering en dat komt vooral door 2 eerdere albums van Smog, meesterwerken Julius Caesar en Wild Love. Die platen raken mij vaak diep in het hart. En deze plaat doet dat ook wel vaak, maar ik vind hem vergeleken met de 2 albums die ik noem toch wat saai. Dat komt omdat ik toch wat mis. Ik mis die experimenten en dramatiek van die 2 albums terwijl het hier toch wat ingetogener is. Erg rustig met soms een vleugje opbeurendheid zoals op I Was a Stranger en Ex-Con.

Ook klinkt het geluid hier wat anders, het klinkt killer, afstandelijker en in combinatie met de eerdergenoemde opbeurende songs levert dat toch wel een sterke combinatie op. De instrumenten klinken ook heel anders, het klinkt wat minder lo-fi en wat voller. Echter blijft dit enorm mooie oprechte muziek waar ik nooit helemaal mijn vinger op kan leggen. En op dit album blijft natuurlijk genoeg om van te genieten dankzij nummers als Blood Red Bird en I Was a Stranger. En als het einde nadert word het (nog) beter. Red Apple Falls is al sterk, maar het opbeurende Ex-Con en dan vooral Inspirational zijn echte hoogtepunten in Callahans catalogus.
4*

avatar van Booyo
4,5
Ik begin ontzettende fan van Bill Callahan te worden. De man met een van de mooiste stemmen die ik ken, wat een genot om naar te luisteren. Dit is mijn eerste kennismaking met Bill onder het alias Smog, was eigenlijk bang dat hij onder die naam hele andere muziek maakte. Gelukkig ligt het behoorlijk op één lijn, want die lijn bevalt me opperbest. Werkelijk een prachtig album, heerlijk lome rock. Ik word helemaal meegesleurd in elk nummer, maar voor mij zijn er toch twee hoogtepunten Red Apple Falls en met name I Was a Stranger.

4,5*

avatar van Eveningguard
3,0
Callahan gaat voor kaal en simpel, instrumentaal gezien dan. Red Apple Falls is dan ook een rasecht singer-songwriter album: recht voor z'n raap. Veel van de liedjes zijn behoorlijk lang uitgesponnen en daardoor helaas wat saai. Een track als To Be of Use had in mijn ogen veel beter tot z'n recht gekomen als ie drie minuten lang was. Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes. Het loodzware Red Apples is een geweldige ballad. Callahan's stem, die sowieso al erg mooi is, komt geweldig tot zijn recht op dit nummer. Blood Red Bird is met zijn doeltreffende riff een erg goed nummer.

avatar van Masimo
4,0
Dat uitgesponnen karakter, en daar 'To Be Of Use' inderdaad als goed voorbeeld, is juist zo mooi bij Callahan. Kalm, en dat is het knappe - hij neemt alle tijd. Van die mooie, smalle, lange, kabbelende beekjes.

avatar van Eveningguard
3,0
Wel kleine stroompjes dan die in kleine rondjes stromen. Het had veel mooier geweest als er een beetje meer variatie in was geweest.

avatar van Obscure Thing
4,0
Ik ben dit album pas sinds kort echt gaan luisteren. Ik was altijd al helemaal weg van het nummer "Blood Red Bird" en het werk wat hij onder de naam Bill Callahan gemaakt heeft kan me ook zeer bekoren. Dit album meet zich echter moeiteloos met dat werk, wat een geweldig sfeervol album! Er staat eigenlijk geen zwak nummer op en ook zijn er prachtige uitschieters zoals het eerder genoemde Blood Red Bird. Ik vind "Sometimes I Wish We Where An Eagle" nog altijd iets beter maar dit is een aangename verrassing en op het eerder genoemde album na eigenlijk het beste wat ik van Bill gehoord heb.

Misterfool
Best een lekker album, maar ik mis wel een beetje dat dreigende van Julias Ceasar en Wild Love. Hier vang je enkel bij het openingsnummer nog een glimp op van de echte duisternis. De bitterheid is wel overgebleven en die smaakt op zich ook wel. Een beetje als een goede guinnes stout.

avatar van Zeno
5,0
Briljant. Dat ik Bill pas na 21 jaar heb ontdekt is echt bijzonder. Bij toeval door zijn cover “So long Marianne” van Leonard Cohen. Gelijk alle beschikbare albums besteld maar dit lijkt mij één van zijn beste albums.

avatar van niels78
Zo, na de laatste tijd het recentere werk van Bill ontdekt te hebben gehad, hoor ik nu de eerste klanken van zijn (redelijk) onbetwiste meesterwerk RAF. Bij de eerste klanken denk ik Nick Drake te horen, mocht ie de modernere tijd hebben behaald.. Uiteraard is dat een groot compliment. Zin in het avontuur dat Smog heet!

Gast
geplaatst: vandaag om 21:15 uur

geplaatst: vandaag om 21:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.