recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Jeff Tweedy - WARM - dekrentenuitdepop.blogspot.com
WARM leek bij eerste beluistering vooral voort te kabbelen, maar het is een groeiplaat die steeds weer wat beter wordt
WARM is pas de eerste soloplaat van Jeff Tweedy met nieuw materiaal en het is een plaat die vooral focust op akoestische folk en countryrock zoals die in de jaren 70 werd gemaakt, met een hoorbare liefde voor het werk van Neil Young. De plaat lijkt hierdoor wat voort te kabbelen, maar luister wat beter en je hoort hoe goed de songs zijn, hoe diep de teksten graven en hoe goed er wordt gespeeld. Luister nog wat beter en je hoort hoe Jeff Tweedy bijna stiekem buiten de lijntjes kleurt, waardoor WARM nog wat verder groeit en het enorme talent van Jeff Tweedy toch weer boven komt drijven.
Ondanks het feit dat er vorige week niet al te veel nieuws is verschenen en ondanks het feit dat ik momenteel zijn fraaie autobiografie Let’s Go (So We Can Get Back), met de al even fraaie ondertitel A Memoir Of Recording And Discording With Wilco, Etc., aan het lezen ben, is de nieuwe plaat van Jeff Tweedy de afgelopen week wat naar de achtergrond verdwenen.
Het heeft er misschien mee te maken dat WARM een plaat is die zich, zeker bij eerste beluistering, niet heel erg opdringt.
WARM is de derde soloplaat van de Wilco en voormalig Uncle Tupelo voorman en het is de eerste met nieuw materiaal. Na een soundtrack met covers en het vorig jaar verschenen Together At Last, waarop Jeff Tweedy oud materiaal opnieuw uitvond, horen we op WARM waar Jeff Tweedy in 2018 mee bezig is.
WARM reflecteert op enkele ingrijpende gebeurtenissen in het persoonlijke leven en op gebeurtenissen in een wereld die zo af en toe flink de weg kwijt lijkt. In muzikaal opzicht ligt WARM in het verlengde van de muziek die Jeff Tweedy samen met zijn zoon Spencer maakt als Tweedy. Zoon Spencer is ook van de partij op WARM, net als meesterdrummer Glen Kotche (Wilco), die het prachtige akoestische en elektrische gitaarspel van Jeff Tweedy omringen met fraaie klanken.
WARM bevat een aantal ingetogen songs die je mee terugnemen naar een plaat als Harvest van Neil Young, maar Jeff Tweedy gaat ook aan de haal met countryrock, kiest hier en daar voor bijna Beatlesque songs en kleurt hier en daar voorzichtig buiten de lijntjes op een manier die raakt aan de wijze waarop Wilco dit kan.
Ik moet eerlijk toegeven dat het bij eerste beluistering vooral voortkabbelde, waardoor ik WARM na twee keer horen al weer terzijde had geschoven. Wanneer je wat meer tijd neemt voor de nieuwe soloplaat van Jeff Tweedy is WARM echter een interessantere plaat dan je bij vluchtige beluistering zult vermoeden.
De ingetogen songs van Jeff Tweedy klinken tijdloos en dit geldt ook voor de songs die zich vooral laten inspireren door 70s countryrock. In tekstueel opzicht graaft WARM echter diep. Jeff Tweedy staat stil bij de dood van zijn vader en de ziekte van zijn vrouw, maar heeft ook oog voor de vergeten oorlog in Jemen die talloze slachtoffers eist en bij de chaos in zijn vaderland.
WARM is vooral een rootsplaat, wat nog eens wordt geaccentueerd door flarden pedal steel, maar Jeff Tweedy voorziet zijn songs af en toe ook van bijzondere accenten, variërend van Krautrock tot psychedelica, die weer raken aan het experiment dat Wilco zo nu en dan opzocht.
WARM is zo niet alleen een goede soundtrack voor Jeff Tweedy’s fascinerende autobiografie, maar is ook een plaat die je steeds dierbaarder wordt wanneer je de tijd neemt voor de songs op de plaat. Ik had hem zelf te snel aan de kant geschoven, maar na een paar dagen volle aandacht vind ik dit toch echt een hele goede plaat. Erwin Zijleman