Barbra Streisand heeft na 13 jaren weer een album afgeleverd met overwegend nieuwe songs, sommige zelf geschreven, sommige met hulp van O.a Carole Bayer Sager of Desmond Child, sommige zijn covers,( What the world Needs now,Happy days are here again) een andere is een soort van medley (Imagine/what a wonderful world), feit is dat alle songs in het teken staan van haar ongerustheid over de verdeeldheid in Amerika.
In de pers lees ik overal dat ze een protestalbum heeft gemaakt, ik denk dat ze gewoon ongerust is over de politieke situatie in Amerika en dat wil delen en de jongere generatie een hart onder de riem wil steken. Als democraat in hart en nieren is het natuurlijk pijnlijk te zien wat er allemaal gebeurt, en misschien nog wel zorgelijker, wat er allemaal wordt uitgekraamd door de eerste man in de states. Qua muziek is er natuurlijk niets nieuw onder de zon(veel orkestwerk)wat haar stem betreft, ze wordt 77, dus ja de stem is aan slijtage onderhevig, maar persoonlijk vind ik het een genietbaar album, waar ik me ,wat de boodschap betreft ,wel in kan vinden.