menu

Bayonne - Drastic Measures (2019)

mijn stem
3,60 (5)
5 stemmen

Verenigde Staten
Electronic
Label: Mom+Pop

  1. QA (5:44)
  2. Drastic Measures (4:45)
  3. Same (3:40)
  4. Gift (5:12)
  5. Enders (3:17)
  6. I Know (4:25)
  7. Kind (3:30)
  8. Uncertainly Deranged (4:35)
  9. Abilia (5:06)
  10. Bothering (4:46)
totale tijdsduur: 45:00
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Tot nu toe ben ik de enige op MuMe die zijn debuut Primitives (2016) kon waarderen, Album Top 10 materiaal > plek 1.

In juni kwam een EP uit met 3 versies van I Know de eerste single van dit album en vandaag kwam daar Uncertainly Deranged uit in twee smaakjes, een origineel en een edit. Prima nummers, maar geen van tweeën kan tippen aan de beste nummers van het debuut.

Bayonne bouwt zijn nummers op rond loops en samples, zijn stem wordt op dezelfde manier in de mix verwerkt. Live doet hij dat dunnetjes over en zo kan je als het waren het proces volgen van hoe een nummer is opgebouwd.

Over twee weken komt er nog een 'nieuw nummer' uit van Bayonne, een cover van labelgenoot Mutual Benefit, die alleen zal verschijnen op de jubileumverzamelaar van hun label 10 Years of Mom+Pop (2018).

Zeker benieuwd naar dit album maar vermoed dat dit geen Album Top 10 materiaal zal opleveren.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Op zijn debuut was Roger Sellers (aka Bayonne) vooral bezig met sfeer en het album lijkt één grote verkenningstocht van de mogelijkheden van zijn digitale speeltjes, een prachtig experiment. Ruim 2 jaar verder en nu waagt hij zich voorzichtig aan het schrijven van 'echte' nummers waar meer tekst in zit, verhaaltjes met kop, middenstuk en staart. Het nummer Kind komt nog het dichtst in de buurt van het Pop-format.

Het debuut was heel ritmisch, bombastisch en Roger Sellers gebruikte zijn stem meer als een klankmachine en nauwelijks om teksten te zingen. Al die ingrediënten van het debuut zitten ook weer in dit album maar veel meer gedoseerd. De bombast is spijtig genoeg grotendeels verdwenen en de sfeer is zelfs veel meer dromerig te noemen.

De single Uncertainly Deranged doet nog het meest denken aan het werk van het debuut samen met het instrumentale Enders. Het is alleen jammer dat laatstgenoemde nummer en anderen dan zo plots eindigen. Zodat er geen fijne flow in het album zit. I Know was de eerste single die al 1,5 jaar uit is en klinkt als een (terechte) 'outtake' van het debuut.

Bayonne heeft een heel herkenbare stijl, muzikaal en zang, ik kan geen vergelijkbare acts. Het digitale effect op zijn stem is ook zijn kenmerk, klinkt als een subtiel gebruikte vocoder. Maar de nieuwigheid is er voor mij af en het originele is ditmaal een stuk minder origineel ondanks dat hier en daar voorzichtige subtiele uitstapjes richting andere genres worden gezet.

Een album dat vooral bevalt als het volume flink wordt opengedraaid wanneer opstuwende ritmes voorbij komen.

avatar van mr-mucho
3,5
Ik hoor een bescheidenere/indie variant van het geluid dat Coldplay op Viva La Vida bracht. (Luister naar de opbouw, het pianogeluid en de gebruikte samples/synths). De instrumentatie en opbouw van Abilia had zo een Viva La Vida nummer kunnen zijn. In positieve zin. Volgens mij was Coldplay daar op zijn creatieve hoogtepunt. Ook het daaropvolgende Bothering kent gelijkenissen (Die piano!). Groots en meeslepend soms. Niet verkeerd.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:35 uur

geplaatst: vandaag om 16:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.