bij het verschijnen van dit album in 1978 was ik snel verkocht. de muziek laat zich moeilijk plaatsen. inderdaad een mengelmoesje van verschillende stijlen, maar de muziek die destijds wel wat buiten de gebruikelijke kaders viel, sprak mij onmiddellijk aan. Bonnie Raitt hielp Peter C. Johnson een beetje in het zadel. zij speelt hier gitaar op nr. 4 en haar bassist uit die tijd Freebo speelt mee op 1, 3 en 7. er speelt verder een keur aan muzikanten mee. nummers als Sandman, Snowblind (hoogtepunt op dit album), Try a Little KIndness en Valerie kunnen ook 45 jaar later bij mij niet stuk. de overige nummers doen er niet veel voor onder. zijn 2e album eveneens gelijknamig is iets minder. 6 nummers van dit 1e album verschenen op de verzamelaar 1978-1981. nummers 2, 4 en 8 staan hier niet op. later raakte hij muzikaal het spoor bijster getuige albums zoals Yaka Yaka. geen idee wat hij hiermee voor ogen had.